Jestem w 18 tyg.ciąży (moja pierwsza) i od samego początku odczuwam silny stres, strach o dziecko, c
4
odpowiedzi
Jestem w 18 tyg.ciąży (moja pierwsza) i od samego początku odczuwam silny stres, strach o dziecko, czy będzie prawidłowo się rozwijało, czy urodzi się zdrowe, czy ja poradzę sobie w nowej roli,tej najważniejszej. Nie chcę stracić ciąży, bo tego boję się najbardziej, a nigdy bym sobie nie wybaczyła gdy bym straciła dziecko. Znowu bym obwiniała samą siebie. Mąż nie rozumie moich obaw, jeszcze sam mnie denerwuje, dodatkowo zastanawiam się czy sobie poradzi w roli ojca, jak będzie traktował mnie i dziecko. Ale przede wszystkim czy nie wróci do nałogu bo jest niepijącym alkoholikiem,a ja nie chcę żeby moje dziecko wychowywało się w stresie, strachu. Sama jestem dda i nie chcę aby moje dziecko przechodziło przez podobne doświadczenia. Jak na razie nie potrafię się cieszyć z faktu, że będę mamą, jak na razie obawy biorą górę. Wiem że mój stres szkodzi maleństwu,w jaki sposób mogę się trochę uspokoić, zrozumieć swoje obawy o dziecko, po mimo że wszystko jest ok, trochę wyluzować, zacząć spokojnie przesypiać noce.
Dzień dobry, będąc w ciąży odczuwa się różne wątpliwości i stres. Warto skupić się teraz na tym co sprawia Pani przyjemność, relaksuje. Może warto zapisać się na przykład na jogę? Jeśli relaksacja nie pomoże, zawsze warto skonsultować się z psychologiem, aby otrzymać odpowiednie wsparcie. Może potrzebuje Pani rozmowy i ukierunkowania?. Pozdrawiam, Agnieszka B.B.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry. Okres ciąży jest wzmożonym okresem oddziaływań hormonalnych na kobietę. Naturalnym jest obawa o swoje dziecko i fakt, że chce Pani jak najlepiej dla niego. Myślę, że dobrym rozwiązaniem byłaby dla Pani rozmowa z psychologiem/psychoterapeutą. Pozdrawiam Piotr Włodarczyk
Szanowna Pani,
Jest Pni teraz w szczególnym momencie swojego życia. Oczekiwanie na dziecko, często łączy się nie tylko z radością, ale i z obawami. Istnieje wiele metod, które może Pani wdrożyć, aby zmniejszyć odczuwany stres i pomóc sobie doraźnie (relaksacja, wykonywanie przyjemnych, czynności, medytowanie, pozytywne wizualizacje, przeciwstawianie się swoim negatywnym myślom, czy odwracanie od nich uwagi). Podobnie jak Pani zastanawiam się jednak nad tym, jak rozumieć Pani objawy. Na to pytanie trudno będzie odpowiedzieć w tej wiadomości, gdyż wymaga zebrania dodatkowych informacji. Zachęcam Panią do konsultacji z terapeutą i zadbania o Was (Panią i dziecko). Pozdrawiam serdecznie.
Jest Pni teraz w szczególnym momencie swojego życia. Oczekiwanie na dziecko, często łączy się nie tylko z radością, ale i z obawami. Istnieje wiele metod, które może Pani wdrożyć, aby zmniejszyć odczuwany stres i pomóc sobie doraźnie (relaksacja, wykonywanie przyjemnych, czynności, medytowanie, pozytywne wizualizacje, przeciwstawianie się swoim negatywnym myślom, czy odwracanie od nich uwagi). Podobnie jak Pani zastanawiam się jednak nad tym, jak rozumieć Pani objawy. Na to pytanie trudno będzie odpowiedzieć w tej wiadomości, gdyż wymaga zebrania dodatkowych informacji. Zachęcam Panią do konsultacji z terapeutą i zadbania o Was (Panią i dziecko). Pozdrawiam serdecznie.
Dzień dobry,
Nie wiem, jak Pani reaguje, ale że mi często otuchy dodaje poczucie, że jestem podobna do innych ludzi i pomagają mi z pozoru proste informacje, to od tych zacznę... Bardzo wiele kobiet reaguje w ciąży, zwłaszcza pierwszej, podobnie jak Pani. Zaczynają wszędzie widzieć zagrożenia, obawiają się o zdrowie dziecka, martwią na przyszłość o to, czy będą dobrymi matkami, czy ich partnerzy podołają roli ojca... Próbują temu zaradzić intensywnie, czasem wręcz obsesyjnie, poszukując informacji na temat ciąży, rozwoju i wychowania dziecka, zdrowego trybu życia w trakcie ciąży oraz próbując jednocześnie dostosować się do zaleceń, które odnajdują w licznych podręcznikach, na forach i stronach internetowych, zaszłyszanych od znajomych itp itd. Takie zachowanie, samo w sobie słuszne, prozdrowotne i rozwijające, we współczesnym świecie pełnym presji na "bycie matką idealną" wiele z nas prowadzi na manowce. Zamiast uspokajać i zwiększać poczucie kontroli, tylko napędza stres, niepokój i krytyczne myślenie o sobie i parterze jako przyszłych rodzicach. Jeśli tak właśnie jest w Pani sytuacji, pomocne powinny być wszelkie techniki wymienione przez innych specjalistów powyżej - relaksacje, skupienie na tym co przyjemne, próby skupienia na teraźniejszości zamiast zamartwiania na przyszłość itd. Jeśli to nie wystarcza, warto sięgnąć po pomoc psychologa lub psychoterapeuty, który Panią wesprze i pomoże zadbać o siebie i dziecko w zdrowy, wyważony, "wystarczająco dobry" sposób.
Pozdrawiam serdecznie,
Ewa Kaczorkiewicz
Psycholog Psychoterapeutka, Warszawa
Nie wiem, jak Pani reaguje, ale że mi często otuchy dodaje poczucie, że jestem podobna do innych ludzi i pomagają mi z pozoru proste informacje, to od tych zacznę... Bardzo wiele kobiet reaguje w ciąży, zwłaszcza pierwszej, podobnie jak Pani. Zaczynają wszędzie widzieć zagrożenia, obawiają się o zdrowie dziecka, martwią na przyszłość o to, czy będą dobrymi matkami, czy ich partnerzy podołają roli ojca... Próbują temu zaradzić intensywnie, czasem wręcz obsesyjnie, poszukując informacji na temat ciąży, rozwoju i wychowania dziecka, zdrowego trybu życia w trakcie ciąży oraz próbując jednocześnie dostosować się do zaleceń, które odnajdują w licznych podręcznikach, na forach i stronach internetowych, zaszłyszanych od znajomych itp itd. Takie zachowanie, samo w sobie słuszne, prozdrowotne i rozwijające, we współczesnym świecie pełnym presji na "bycie matką idealną" wiele z nas prowadzi na manowce. Zamiast uspokajać i zwiększać poczucie kontroli, tylko napędza stres, niepokój i krytyczne myślenie o sobie i parterze jako przyszłych rodzicach. Jeśli tak właśnie jest w Pani sytuacji, pomocne powinny być wszelkie techniki wymienione przez innych specjalistów powyżej - relaksacje, skupienie na tym co przyjemne, próby skupienia na teraźniejszości zamiast zamartwiania na przyszłość itd. Jeśli to nie wystarcza, warto sięgnąć po pomoc psychologa lub psychoterapeuty, który Panią wesprze i pomoże zadbać o siebie i dziecko w zdrowy, wyważony, "wystarczająco dobry" sposób.
Pozdrawiam serdecznie,
Ewa Kaczorkiewicz
Psycholog Psychoterapeutka, Warszawa
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.