Jestem w prawie 10-letnim związku. Dwa lata temu nasz związek stał się bardzo rutynowy. Mój partner

Jestem w prawie 10-letnim związku. Dwa lata temu nasz związek stał się bardzo rutynowy. Mój partner przestał mnie komplementować, dużo krytykował, nasz seks stał się mechaniczny, nie zwracał uwagi na moje potrzeby, a u mnie pojawił się kryzys - stany depresyjne i niskie poczucie wartości. W tym czasie w pracy zaczął mnie mocno adorować kolega. Chciał być ze mną. Będąc w związku zawsze chciałam być wierna, dlatego powiedziałam mu, że podoba mi się ale jestem zajęta. Mimo wszystko pozwoliłam na rozwój przyjaźni. Mimo tego mnie adorował, a ja się dawałam adorować i zdarzał się lekki flirt oraz miałam i fascynacja. Nasza znajomości się zakończyła, a ja byłam dumna że do niczego nie doszło mimo dużej pokusy. Po czasie dotarło do mnie, że to zdrada emocjonalna. W między czasie byłam na terapii i pracowałam nad sobą. Moja relacja z partnerem nadal była zła i zaczynałam się zastanawiać nad rozstaniem. W tym czasie pojawił się inny kolega i tutaj niestety doszło do krótkiego romansu (nie było seksu, ale była fizyczność). W trakcie i po zakończeniu romansu czułam się tragicznie. Zrozumiałam, że kocham mojego partnera i to co robię jest bardzo złe i niedojrzałe. Mój partner nagle zaczął sie mocno zmieniać i to mi otworzyło oczy. Nie powiedziałam mu o niczym. Bo wiem jak go to zniszczy! Strasznie żałuję swojego czynu, mam strasznie wyrzuty sumienia, czuję wstręt do siebie i swoich czynów. Wiem, że nigdy tego nie powtórzę. Zrozumiałam swoje motywy, że brakowało mi bliskości ze strony partnera, nauczyłam się rozmawiać o problemach i potrzebach w związku. Staram się i chce zadośćuczynić partnerowi. Zakochałam się w nim na nowo. Ale nie radzę sobie, gdyż zdradziłam i czyje się podwójnym zdrajcą. Niszczy mnie to i nie wiem co dalej. Chce nad sobą pracować i nad związkiem ale jestem złym człowiekiem i czuję się niegodna.