Jestem z mężem od 12 lat razem, w tym 2 lata po ślubie. Jesteśmy bardzo zgraną parą, mamy do siebie

Dzień dobry
Przedstawiony przez Panią problem jest poważny, ponieważ ujawnia głęboką różnicę między Panią i mężem wobec wizji Waszego związku, i głęboką różnicę Waszych potrzeb. Temat wspólnych dzieci wyjątkowo wymaga wysokiego stopnia zgodności obojga partnerów. Może dobrym pomysłem byłoby, gdyby oboje Państwo udali się na konsultację do psychoterapeuty pracującego z parami ?
Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia
Anna Majewska

Dzień dobry,
Problem, który opisuje Pani dotyczy relacji małżeńskiej oraz wspólnych planów życiowych. Jeżeli macie Państwo trudności w porozumieniu się ramach Waszych wzajemnych rozmów jakie prowadzicie miedzy sobą to proponuje w ramach wsparcia konsultacje psychoterapeutyczne.
Specjalizuje się w pracy z parami w ramach psychoterapii.

Pozdrawiam

Rozumiem, że znajdujesz się w bardzo trudnej sytuacji, która jest dla Ciebie źródłem ogromnego stresu i bólu emocjonalnego. Twoje pragnienie posiadania dzieci jest naturalne i zrozumiałe, podobnie jak troski związane z czasem i zdrowiem. To, że Twój mąż szczerze komunikuje swoje stanowisko, jest również istotne, chociaż może być trudne do zaakceptowania.

Warto zacząć od otwartej i szczerej rozmowy z mężem na temat Twoich uczuć, obaw i pragnień. Staraj się zrozumieć jego perspektywę i wspólnie szukać kompromisów. Może warto rozważyć konsultację z terapeutą par, który pomoże Wam poruszać te trudne tematy w bezpiecznym i konstruktywnym środowisku.

Nie zapominaj również o wsparciu dla siebie samej. Rozważ spotkanie z psychoterapeutą, który pomoże Ci radzić sobie z emocjami i znaleźć drogę do podjęcia świadomej i spójnej z Twoimi wartościami decyzji. Twoje zdrowie emocjonalne jest równie ważne jak fizyczne.

Pamiętaj, że nie musisz przechodzić przez to sama. Szukanie wsparcia to krok w kierunku znalezienia rozwiązania, które będzie najlepsze dla Ciebie i Twojego związku.

Czy komunikowała Pani swoje obawy mężowi? Tj. że kiedy on się namyśli, to może być już za późno... Jeśli mąż miałby się nigdy nie zdecydować na dzieci, to co dla Pani jest ważniejsze: ten związek, czy macierzyństwo? To pytanie może wydać się okrutne, ale pobrzmiewa ono w tle Pani wypowiedzi ("nie chcę myśleć o rozstaniu"). Rozumiem, że same rozważania na ten temat mogą być dla Pani bolesne. Partner może się zdecyduje na dziecko, a może nie. Warto, aby rozważyli Państwo umówienie konsultacji z psychoterapeutą par - to może być okazja dla Państwa, aby ujrzeć tę trudną sprawę w nowym świetle. Z jednej strony będzie okazja bardziej zbadać racje i obawy po stronie męża, a z drugiej strony - Pani potrzeby i obawy. Powodzenia!

To ogromnie trudna sytuacja, bo stoisz przed konfliktem dwóch bardzo ważnych wartości: miłości do męża i marzenia o macierzyństwie. Masz pełne prawo czuć ból, frustrację i strach przed przyszłością.

Kilka rzeczy, które warto rozważyć:
Mąż nie chce dzieci – to jego świadoma decyzja
Skoro otwarcie to komunikuje, prawdopodobnie nie jest to chwilowa niechęć, ale trwałe przekonanie. Może boi się odpowiedzialności, może po prostu nie czuje potrzeby bycia ojcem. Ważne jest, żeby nie traktować tego jako czegoś, co „na pewno da się zmienić”. Jeśli zgadzasz się na czekanie w nadziei, że on się jednak zdecyduje, to może to być bolesne rozczarowanie, jeśli tego nie zrobi.

Czy „może kiedyś” to realna nadzieja czy unikanie tematu?
Zdarza się, że ktoś mówi „może mnie przekonasz”, żeby uniknąć trudnej konfrontacji. Z drugiej strony – są ludzie, którzy dojrzewają do rodzicielstwa z czasem. Spróbuj go dopytać:
„Co by się musiało stać, żebyś zmienił zdanie?”
Jeśli odpowie, że nic, to sygnał, że musisz podjąć decyzję bez nadziei na zmianę.

Ty chcesz dzieci – to równie ważne jak jego niechęć
Nie chodzi o to, że „jedna osoba chce, druga nie i trzeba znaleźć kompromis” – tu nie ma kompromisu, bo dziecka nie można mieć „trochę”. Twój ból i potrzeby są równie istotne jak jego obawy. Jeśli zawsze marzyłaś o dzieciach i myśl, że mogłabyś ich nie mieć, jest dla Ciebie nie do zniesienia, to musisz poważnie rozważyć, czy jesteś w stanie poświęcić swoje marzenie dla tego związku.

Presja czasu – realny problem
Masz 30 lat i problemy hormonalne (niedoczynność tarczycy, PCO), co może utrudnić zajście w ciążę. Jeśli Twoje szanse na macierzyństwo są ograniczone, to odkładanie tej decyzji może sprawić, że w przyszłości zostaniesz z niczym – ani z dzieckiem, ani z mężem, jeśli temat będzie dalej powodował konflikty.

Co możesz zrobić?
Szczera rozmowa – Ale nie w tonie perswazji, tylko wyrażenia tego, jak bardzo Ci na tym zależy. Możesz powiedzieć:
„Nie proszę Cię o to, żebyś teraz od razu zmienił zdanie, ale potrzebuję wiedzieć, czy jesteś w stanie kiedykolwiek to rozważyć. Jeśli nie, muszę przemyśleć, co dalej.”

Konsultacja z psychologiem par – Czasem osoba, która nie chce dzieci, ma ukryte lęki (np. czy będzie dobrym ojcem, czy dziecko nie zmieni relacji na gorsze), a rozmowa z terapeutą może pomóc to przepracować.

Podjęcie decyzji – Jeśli mąż jasno powie „nigdy nie chcę dzieci”, to przed Tobą najtrudniejszy wybór:

Zostajesz i rezygnujesz z marzenia o dzieciach – ale to wymaga, żebyś mogła to zaakceptować i nie czuła w przyszłości żalu do męża.
Rozstajesz się i dajesz sobie szansę na macierzyństwo – co jest trudne, ale może być jedynym wyjściem, jeśli czujesz, że dzieci to coś, bez czego nie będziesz szczęśliwa.
To strasznie trudny dylemat, ale pamiętaj – masz prawo do swoich pragnień. Jeśli dziecko jest dla Ciebie kluczową wartością, to Twoje szczęście w tym związku może być ograniczone, jeśli zostaniesz. Jeśli zdecydujesz się odejść, będzie to bolesne, ale może dać Ci szansę na życie, które naprawdę chcesz prowadzić.

Jeśli potrzebujesz wsparcia, terapia indywidualna może pomóc Ci przemyśleć, co będzie dla Ciebie najlepsze.