Kompletnie nie radzę sobie sama ze sobą. Właściwie już od dłuższego czasu (kilka lat) walczę ze swoj
3
odpowiedzi
Kompletnie nie radzę sobie sama ze sobą. Właściwie już od dłuższego czasu (kilka lat) walczę ze swoją głową. Izoluję się, unikam ludzi - czego nigdy wcześniej nie robiłam - jestem tak inna, obca dla samej siebie, że nie potrafię sobie już z tym poradzić. Moja niechęć do własnej osoby, zerowe poczucie wartości, nadwrażliwość na wszystko i wszystkich, jest nie do zniesienia. Najlepiej czuję tam gdzie nikt mnie nie zna, gdzie nikt mnie nie zaczepia i najlepiej w ogóle na mnie nie patrzy. I ta przyczepiona do mnie myśl, że nic mnie w życiu już nie czeka - bo nie czeka.. Podniosłam porażkę na wszystkich możliwych płaszczyznach życia społecznego, rodzinnego, zawodowego i choć podejmowałam próby ogarnięcia tego "bajzlu" to niestety, tu też poniosłam porażkę.
Piszę do Was, więc pewnie gdzieś tam daleko z tyłu głowy, mam odrobinkę nadziei, że odmieni się moje spojrzenie na siebie i swoją przyszłość i że przestaną za mną chodzić te czarne myśli o końcu.
Nigdy nie odwiedziłam psychologa, zawsze uważałam - nadal uważam - że ludzie mają większe problemy niż ja. Ja jestem zdrowa - przynajmniej fizycznie, choć do lekarzy też nie chodzę, więc nie wiem na pewno, ale mam takie poczucie, że zajmowałabym tylko czas i miejsce komuś, kto tej pomocy potrzebuje naprawdę. To uczucie i wrażenie, że wszystkim dookoła przeszkadzam i do niczego się nie nadaję też mnie dręczy, taki syndrom ofiary losu, dlatego uciekam od ludzi, najchętniej wysoko w góry i najchętniej sama i zawsze z niechęcią do powrotu na dół.
Piszę do Was, więc pewnie gdzieś tam daleko z tyłu głowy, mam odrobinkę nadziei, że odmieni się moje spojrzenie na siebie i swoją przyszłość i że przestaną za mną chodzić te czarne myśli o końcu.
Nigdy nie odwiedziłam psychologa, zawsze uważałam - nadal uważam - że ludzie mają większe problemy niż ja. Ja jestem zdrowa - przynajmniej fizycznie, choć do lekarzy też nie chodzę, więc nie wiem na pewno, ale mam takie poczucie, że zajmowałabym tylko czas i miejsce komuś, kto tej pomocy potrzebuje naprawdę. To uczucie i wrażenie, że wszystkim dookoła przeszkadzam i do niczego się nie nadaję też mnie dręczy, taki syndrom ofiary losu, dlatego uciekam od ludzi, najchętniej wysoko w góry i najchętniej sama i zawsze z niechęcią do powrotu na dół.
Szanowna Pani,
nie ma w Pani życiu nikogo ważniejszego niż Pani sama! Naprawdę warto o siebie zawalczyć. Czasami tak się dzieje, że nie jesteśmy w stanie sami poukładać swojego życia, czy jak Pani napisała "swojej głowy". Wtedy bardzo pomocna może być pomoc psychologa. Powoli, małymi krokami podniesiemy razem tę rękawicę i zawalczymy o to co dla Pani najważniejsze, o Panią samą! Pierwszy krok już Pani wykonała pisząc tutaj, trzymam mocno, mocno kciuki za kolejne!
Paulina Pietrzak
nie ma w Pani życiu nikogo ważniejszego niż Pani sama! Naprawdę warto o siebie zawalczyć. Czasami tak się dzieje, że nie jesteśmy w stanie sami poukładać swojego życia, czy jak Pani napisała "swojej głowy". Wtedy bardzo pomocna może być pomoc psychologa. Powoli, małymi krokami podniesiemy razem tę rękawicę i zawalczymy o to co dla Pani najważniejsze, o Panią samą! Pierwszy krok już Pani wykonała pisząc tutaj, trzymam mocno, mocno kciuki za kolejne!
Paulina Pietrzak
Sugeruję wizytę: - 180 zł
Na wizytę można umówić się przez serwis ZnanyLekarz, klikając w przycisk Umów wizytę.
Na wizytę można umówić się przez serwis ZnanyLekarz, klikając w przycisk Umów wizytę.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
To prawda, ludzie mają większe problemy, ale jest też mnóstwo takich osób, która są do Pani bardzo podobne.
Pani wpis sugeruje jednocześnie, że towarzyszące Pani takie właśnie myślenie o sobie samej zaczyna przeszkadzać. Pierwszy krok Pani zrobiła. Jedynie zrobienie kolejnego da Pani odpowiedź na pytanie, czy zmiana na korzystną jest możliwa. Proszę pobudzić swoją wyobraźnię, jak to będzie, gdy poczuje się Pani sama ze sobą odrobinę lepiej. Alicja Jesionowska
Pani wpis sugeruje jednocześnie, że towarzyszące Pani takie właśnie myślenie o sobie samej zaczyna przeszkadzać. Pierwszy krok Pani zrobiła. Jedynie zrobienie kolejnego da Pani odpowiedź na pytanie, czy zmiana na korzystną jest możliwa. Proszę pobudzić swoją wyobraźnię, jak to będzie, gdy poczuje się Pani sama ze sobą odrobinę lepiej. Alicja Jesionowska
Dzień dobry. Z opisu wynika, że już bardzo długo towarzyszy Pani stale pogłębiający się smutek, samotność i brak wiary w siebie... Zdecydowanie są to problemy ważne, nad którymi warto pracować! Szczególnie, gdy mają wpływ na znaczną część Pani życia i odbierają całą radość... Dlatego gorąco namawiam do sięgnięcia po specjalistyczną pomoc psychologa. Pomoże Pani znaleźć przyczynę obecnych problemów i udzieli potrzebnego wsparcia, by je przezwyciężyć.
Pozdrawiam serdecznie oraz życzę dużo sił i wytrwałości w dbaniu o siebie!
Pozdrawiam serdecznie oraz życzę dużo sił i wytrwałości w dbaniu o siebie!
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.