Ma dziecko 2 latka córke Płaszcz ,krzyży ,kładzie się itp Gryzie sciognie z włosy rzuca zabawki I

Zrozumiałam, że w Państwa rodzinie doszło do rozstania osób żyjących do niedawna ze sobą. Dziewczynka zachowuje się w sposób budzący niepokój. Domyslam sie również, że przd Państwa rozstaniem nie było między Wami spokojnie. Dziecko chociaż małe doskonale czuje Państwa emocje. Natomias 2-latkowi ciężko jest zrozumieć pojawiające się w nim uczucia i stąd mogą wynikać jego problematyczne zachowania. Najrozsadniej byłoby udać się do psychologa i opowiedzieć o sytuacji rodzinnej bardziej dokładnie. Na tej podstawie psycholog podpowie jakie zmiany wprowadzić w życiu rozinnym, aby można było poradzić sobie z napadami złości dziecka. Pozdrawiam serdecznie

Dzień dobry, trochę to wygląda tak, jakby nie mogła Pani pomieścić w sobie złości i wściekłości córeczki, a przecież sytacja której ona doświadcza (rodzice mieszkają oddzielnie) może wywoływać takie emocje. Panowanie nad emocjami zwykle przerasta umiejętności małego dziecka i przez to wyrażają je na swój dziecięcy, sposób, ktory jest często trudny zaakceptowania przez dorosłych. W takiej sytuacji zadaniem rodzica/ rodziców jest pomoc dziecku te emocje zrozumieć, dopuszczać i w bardziej przystosowawczy sposób wyrażać, oczywiscie na miarę jego umiejętności. Zachęcam do kontaktu ze specjalistą np. z psychologiem dziecięcym lub z psychoterapeutą, aby pomóc sobie w radzeniu z emocjami córki i swoimi wobec jej emocji. Pozdrawiam, Beata Szulik-Bomba

Dzień dobry,
Odczuwanie i wyrażanie złości przez córkę jest w tej sytuacji całkowicie zrozumiałe. Nawet, jeśli nie rozumie wszystkiego, co dzieje się i działo między Panią a mężem, to odbiera Państwa emocje i je przeżywa. To, że się złości, nie oznacza, że jest niegrzeczna, ale przeżywa coś ważnego dla niej. Ważne jest, by dziecko potrafiło w sposób bezpieczny wyrażać swoją złość, rodzic może mu w tym pomóc. Ważne jest, by także Pani pozwalała sobie na doświadczanie i wyrażanie złości oraz innych emocji. Dobrze byłoby zastanowić się również, co Pani w tej sytuacji może zrobić, by córka poczuła się bezpieczniej. Proponuję udać się na konsultację do psychologa bądź psychoterapeuty i o tym porozmawiać.
Pozdrawiam serdecznie,

Justyna Wojciechowska

witam serdecznie,
emocje są bardzo wrażliwą materią a jednocześnie niesamowitą silną bronią. Nam dorosłym po wielokroć jest ciężko je zrozumieć a co dopiero z panowaniem i okiełznaniem ich. Natomiast dziecku, nastolatkowi który nie potrafi jeszcze łączyć zdarzeń, oceniać skutku i przyczyny a czasem nawet nazwać tego co czuje jest tym bardziej trudniej, dlatego stosuje takie techniki jakie na ten moment wg niego samego są "odpowiednie" wyrażanie emocji nie ma związku z byciem grzecznym to próba wołania o pomoc do dorosłego, którego świat jest inny niż w oczach dziecka. Warto po prostu przy córce być, zapewnić jej poczucie bezpieczeństwa przez wspólnie spędzany czas, zabawę, rozmowy, naukę itp. Obserwować ale też tłumaczyć i nazywać to co dla niej nie jest zrozumiałe nie karać i nie oceniać! Pozdrawiam.