Mam 14 i nie wiem co się ze mną dzieje. Od ponad roku mam problemy z mamą, w tym roku nasiliły się j
2
odpowiedzi
Mam 14 i nie wiem co się ze mną dzieje. Od ponad roku mam problemy z mamą, w tym roku nasiliły się jeszcze bardziej. Rodzice się rozwiedli gdy miałam około 6 lat. Ja mimo ich słów, że to nieprawda mam myśli że to wszystko przeze mnie. W ankiecie na lekcji WDŻ wyszła mi za niska samoocena. Łatwo mnie rozdrażnić i często umiem się rozpłakać bez powodu. Pojawiają się u mnie myśli samobójcze. Raz powiedziałam przy rodzicach, że pójdę się utopić do zalewu (pobliskiego sztucznego zbiornika). Wtedy przeprowadzili rozmowę między sobą, ale nic to nie dało. Zrobiłam się strasznie wrażliwa, pogorszyły mi się stopnie w szkole. Nie potrafię się już skupić na tak prostej rzeczy jak sprawdzian, czy zadanie domowe i zajmują mi one więcej czasu niż wcześniej i na dodatek osiągam z nich gorsze wyniki niż te których się spodziewałam. Czasami wpadam w taki stan, że chce mi się płakać i trudno mnie uspokoić. Raz się to zdarzyło w szkole w łazience i były przy tym tylko moje koleżanki. To tylko coś związanego z dojrzewaniem czy może coś więcej?
Witaj,
możliwe,że drazliwość o której piszesz, zmiany nastrojów, myśli samobójcze czy wrażliwość( płacz w sytacjach, które wydają się neutralne) są związane z okresem dojrzewania. Dodatkowo rozwód rodziców pewnie nie wpływa na Ciebie wzmacniająco,a wręcz przeciwnie, powoduje dodatkowe spadki nastrojów. Myślę,że warto,abyś porozmawiała z osobą dorosla, której ufasz- może to być nauczyciel, pedagog szkolny lub psycholog. Jeśli masz ochotę wybrać się do psychologa z poza Twojej szkoły, możesz porozmawiać o tym z mamą. Być może obie skorzystałybyście z takiego spotkania?
Pozdrawiam Cię serdecznie,
Natalia Szymańska
możliwe,że drazliwość o której piszesz, zmiany nastrojów, myśli samobójcze czy wrażliwość( płacz w sytacjach, które wydają się neutralne) są związane z okresem dojrzewania. Dodatkowo rozwód rodziców pewnie nie wpływa na Ciebie wzmacniająco,a wręcz przeciwnie, powoduje dodatkowe spadki nastrojów. Myślę,że warto,abyś porozmawiała z osobą dorosla, której ufasz- może to być nauczyciel, pedagog szkolny lub psycholog. Jeśli masz ochotę wybrać się do psychologa z poza Twojej szkoły, możesz porozmawiać o tym z mamą. Być może obie skorzystałybyście z takiego spotkania?
Pozdrawiam Cię serdecznie,
Natalia Szymańska
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Konieczny jest kontakt z psychologiem, lekarzem psychiatrą lub choćby nawet telefonem zaufania dla dzieci i młodzieży (znajdziesz numer w wyszukiwarce), gdzie uzyskasz natychmiastowe wsparcie. Obowiązkiem specjalisty będzie skierowanie Cię w miejsce, gdzie pomogą Ci w radzeniu sobie z opisanymi trudnościami: obniżoną koncentracją, utratą zainteresowań, drażliwością, przygnębieniem. To dobra informacja, że potrafisz nazwać swoje trudności i "głośno" o nich piszesz - ułatwi to dostosowanie pomocy i wsparcia, o które prosisz. Dobrze też słyszeć, że rodzice reagują na Twoje słowa, choć z pewnością trudno im się odnaleźć wobec tak wielu trudności. Poproś ich o pomoc w umówieniu wizyty u specjalisty i przyjście wspólnie na wizytę.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.