Mam 14 lat i moi rodzice chcą pójść ze mną do psychologa. Faktycznie, w trakcie mojego życia zaobser

Witaj,
Twoi rodzice martwią się o Ciebie, pewnie zastanawiają się,co się dzieje,czy Twoje zachowanie jest "standardem".Być może zastanawiają się,czy nie popełnili blędów wychowawczych.
Uważam,że zawsze warto zasięgnąć opinii specjalisty. Twoi rodzice być może uzyskają wsparcie, jakiego potrzebują. A Ty? sama zobaczysz, czy będziesz miała ochotę na kolejne spotkania z psychologiem, czy może uznasz,że spotkania będą miały inny cel,niż ten początkowo zdefiniowany. Jakąkolwiek decyzję podejmiesz, czy będziesz uczestniczyc w terapii czy też nie- bedzie to Twoja decyzja.
Trzymam kciuki!
Natalia Szymańska

Witaj! Twoi Rodzice pewnie chcą rozwiać swoje wątpliwości, czy aby Twój rozwój emocjonalno-społeczny przebiega w normie. Dla ich uspokojenia warto się przejść na wizytę do psychologa- Rodzice będą spokojniejsi, Ty zrobisz to, o co proszą. Na takiej rozmowie i tak najpierw zostaną poproszeni Rodzice i jeśli będzie taka konieczność- Ty:)

Witaj. Prawdopodobnie obawy twoich rodziców wynikają z troski o Ciebie. Jest prawdopodobne, że zarówno Twoi rodzice jak i Ty mówicie o jednej "sprawie" lecz innym językiem. Dobry psycholog doceni to, że zdecydowałaś się skorzystać z porady i będzie podążała za Twoimi celami. Być może wyjaśni też obawy Twoich rodziców. Korzystajac z uslug psychologa zarowno Ty sama jak i rodzice macie szanse lepiej zrozumieć swoje poglądy i spojrzeć na sytuacje, w której jesteście z innej perspektywy.
Pozdrawiam serdecznie.

Witam Cię serdecznie. Po przeczytaniu Twojego listu wydaje mi się, że odczuwasz niepewność związaną z tym, że rodzice chcieliby się skonsultować w Twojej sprawie z psychologiem. Pojawiają się u Ciebie zapewne różne myśli, które mogą wywoływać różne emocje. Opisujesz kilka sytuacji z Twojego życia - obserwację, że różnisz się od rówieśników, że nie za bardzo odczuwasz emocje, że czasem wykorzystujesz ludzi do własnych celów, że pojawia się w Twoim zachowaniu niesubordynacja wobec nauczycieli, że nie odczuwasz dużej potrzeby więzi z innymi. Gdybym miał coś zaproponować, to z pewnością zaproponowałbym Ci taką rozmowę, podczas której moglibyśmy omówić Twoje zachowanie i zastanowić się, czy jest w nim coś, co może Ci utrudniać funkcjonowanie, co może być Twoim atutem oraz przede wszystkim uświadomić ważną rzecz, że okres dojrzewania, w którym się znajdujesz jest trudnym okresem rozwoju, w którym pojawia się wiele sprzecznych zachowań, nie zawsze oznaczających, że tak będzie już zawsze. I jedna ważna rzecz jeszcze mi się nasuwa podczas lektury Twojego posta - czasem warto także brać zdanie innych pod uwagę, żeby zauważyć, jak mogą nas postrzegać inni. Jest to przydatne do naszego własnego rozwoju. Tak więc wykorzystaj taką okazję do rozmowy z psychologiem jako szansę dla siebie na dalszy rozwój. Trzymam za to kciuki i życzę Ci wszystkiego dobrego!