Mam 14 lat. Mam około 170 cm wzrostu i ważę ok.57 kg. Zmagam się z depresją i z zaburzeniami lękowym
5
odpowiedzi
Mam 14 lat. Mam około 170 cm wzrostu i ważę ok.57 kg. Zmagam się z depresją i z zaburzeniami lękowymi. Mam nie zdrową relację z jedzeniem i nie wiem czy to jakieś zaburzenia odżywiania czy też nie.
Moja psycholog powiedziała, że mam „myslenie anorektyczki”. Bardzo nie lubię swojego wyglądu i swojego ciała, chciałabym schudnąć. Wstydzę się jeść w towarzystwie. Często odczuwam wyrzuty sumienia po jedzeniu i żałuję, że coś zjadłam. Miewam też napady ćwiczeń i np. ćwiczyłam codziennie bardzo intensywnie przez miesiąc a zwykle nie ćwiczę wcale, gdyż nie mam na to siły i motywacji. Jeżeli ćwiczę to tylko po to żeby schudnąć.
Bardzo proszę o opinię, czy to już zaburzenia odżywiania?
Moja psycholog powiedziała, że mam „myslenie anorektyczki”. Bardzo nie lubię swojego wyglądu i swojego ciała, chciałabym schudnąć. Wstydzę się jeść w towarzystwie. Często odczuwam wyrzuty sumienia po jedzeniu i żałuję, że coś zjadłam. Miewam też napady ćwiczeń i np. ćwiczyłam codziennie bardzo intensywnie przez miesiąc a zwykle nie ćwiczę wcale, gdyż nie mam na to siły i motywacji. Jeżeli ćwiczę to tylko po to żeby schudnąć.
Bardzo proszę o opinię, czy to już zaburzenia odżywiania?
Dzień dobry,
opisywane objawy bez najmniejszej wątpliwości świadczą o problemach z odżywianiem. O tym, czy jest to już zaburzenie, czy dopiero rozwijający się rys zaburzeniowy będzie mógł powiedzieć psycholog po prawidłowej diagnozie.
opisywane objawy bez najmniejszej wątpliwości świadczą o problemach z odżywianiem. O tym, czy jest to już zaburzenie, czy dopiero rozwijający się rys zaburzeniowy będzie mógł powiedzieć psycholog po prawidłowej diagnozie.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry,
Myślę, że opis niepokojących zachowań i stanów wskazuje na potrzebę profesjonalnej pomocy. Aby zdiagnozować zaburzenia odżywiania potrzebna jest konsultacja lekarza psychiatry, wskazana byłaby również wizyta u psychoterapeuty i dietetyka.
Pozdrawiam serdecznie,
Agata Welzandt
Myślę, że opis niepokojących zachowań i stanów wskazuje na potrzebę profesjonalnej pomocy. Aby zdiagnozować zaburzenia odżywiania potrzebna jest konsultacja lekarza psychiatry, wskazana byłaby również wizyta u psychoterapeuty i dietetyka.
Pozdrawiam serdecznie,
Agata Welzandt
Dzień dobry!
Na Pani miejscu, nie wahałbym się ani chwili i skorzystał z pomocy lekarza psychiatry lub psychoterapeuty w pierwszej kolejności, w celu postawienia diagnozy. Następnie jeżeli stwierdzone zostaną zaburzenia odżywiania warto podjąć pracę z terapeutą i psychodietetykiem w celu odbudowy właściwych relacji z jedzeniem, pozbyciem się wyrzutów sumienia z powodu jedzenia, które jest absolutnie podstawową czynnością oraz ustaleniu zdrowej i bezpiecznej diety i aktywiści fizycznej.
Pozdrawiam!
Na Pani miejscu, nie wahałbym się ani chwili i skorzystał z pomocy lekarza psychiatry lub psychoterapeuty w pierwszej kolejności, w celu postawienia diagnozy. Następnie jeżeli stwierdzone zostaną zaburzenia odżywiania warto podjąć pracę z terapeutą i psychodietetykiem w celu odbudowy właściwych relacji z jedzeniem, pozbyciem się wyrzutów sumienia z powodu jedzenia, które jest absolutnie podstawową czynnością oraz ustaleniu zdrowej i bezpiecznej diety i aktywiści fizycznej.
Pozdrawiam!
Przede wszystkim, bardzo ważne jest, że podzieliłaś się tymi trudnościami. To krok w dobrą stronę. Jednakże, na podstawie tego, co napisałaś, wydaje się, że masz trudności z relacją do jedzenia, wagi i ciała, co może wskazywać na obecność zaburzeń odżywiania.
Skonsultuj się z profesjonalistą. To bardzo ważne. Rozmowa z lekarzem lub specjalistą ds. zaburzeń odżywiania może pomóc w zrozumieniu Twoich obaw i potrzeb oraz zapewnić Ci wsparcie i odpowiednie narzędzia do radzenia sobie z tym. Zachęcam Cię również do rozmowy z rodzicami lub opiekunami.Podziel się tym, co czujesz, z bliskimi osobami w Twoim życiu. Może być trudne, ale wsparcie rodziny jest niezwykle ważne.. Unikaj proszę samodiagnozowania. Choć "myślenie anorektyczne" zostało wspomniane przez Twoją psycholog, to ostateczne rozpoznanie i pomoc powinny pochodzić od profesjonalisty, najlepiej specjalizującego się w tym obszarze.
Pamiętaj, że nie jesteś sama w tych trudnościach i że istnieje wsparcie i pomoc dostępna dla Ciebie. Szukaj pomocy w dorosłych, którzy są dla Ciebie bliscy, oraz w profesjonalistach, którzy są przeszkoleni do pracy z osobami w Twojej sytuacji.
Skonsultuj się z profesjonalistą. To bardzo ważne. Rozmowa z lekarzem lub specjalistą ds. zaburzeń odżywiania może pomóc w zrozumieniu Twoich obaw i potrzeb oraz zapewnić Ci wsparcie i odpowiednie narzędzia do radzenia sobie z tym. Zachęcam Cię również do rozmowy z rodzicami lub opiekunami.Podziel się tym, co czujesz, z bliskimi osobami w Twoim życiu. Może być trudne, ale wsparcie rodziny jest niezwykle ważne.. Unikaj proszę samodiagnozowania. Choć "myślenie anorektyczne" zostało wspomniane przez Twoją psycholog, to ostateczne rozpoznanie i pomoc powinny pochodzić od profesjonalisty, najlepiej specjalizującego się w tym obszarze.
Pamiętaj, że nie jesteś sama w tych trudnościach i że istnieje wsparcie i pomoc dostępna dla Ciebie. Szukaj pomocy w dorosłych, którzy są dla Ciebie bliscy, oraz w profesjonalistach, którzy są przeszkoleni do pracy z osobami w Twojej sytuacji.
Rozumiem, że przeżywasz trudności związane z własnym ciałem i relacją z jedzeniem. Twoje opisy sugerują pewne zaniepokojenie związane z jedzeniem oraz negatywne emocje związane z wyglądem ciała. To może wskazywać na zaburzenia odżywiania, zwłaszcza z myśleniem anorektycznym, o którym wspomniała psycholog.
Ważne jest, abyś kontynuowała współpracę z psychologiem oraz skonsultowała się z lekarzem lub specjalistą ds. żywienia w celu oceny sytuacji i uzyskania wsparcia. Zaburzenia odżywiania mogą wpływać na zdrowie fizyczne i psychiczne, dlatego istotne jest podjęcie kroków w celu zrozumienia i zarządzania tymi wyzwaniami. Nie wahaj się prosić o pomoc i rozmawiać otwarcie o swoich uczuciach z bliskimi oraz specjalistami.
Ważne jest, abyś kontynuowała współpracę z psychologiem oraz skonsultowała się z lekarzem lub specjalistą ds. żywienia w celu oceny sytuacji i uzyskania wsparcia. Zaburzenia odżywiania mogą wpływać na zdrowie fizyczne i psychiczne, dlatego istotne jest podjęcie kroków w celu zrozumienia i zarządzania tymi wyzwaniami. Nie wahaj się prosić o pomoc i rozmawiać otwarcie o swoich uczuciach z bliskimi oraz specjalistami.
Eksperci
Podobne pytania
- Dzień dobry, Już od dłuższego czasu mam problemy z przełykaniem pokarmu. Jem zawsze bardzo wolno, bo boję się, że jedzenie utkwi mi w przełyku. Każdy posiłek wywołuje u mnie dyskomfort i strach. Doszło już do momentu, w którym boje się jeść cokowiek. Bardzo proszę o jakąkolwiek poradę, co mogę zrobić…
- co jak rzygam to co jem?
- Witam Od kilku tygodni budzę się w nocy głodna, niezależnie od tego ile zjadłam na kolację i kiedy ją jadłam. Oczywiście muszę zjeść bo głodna nie jestem w stanie zasnąć. Rano także budzę się głodna. Mam wrażenie że nawet zbyt czesto czuję głód mimo że wcale nie jem za mało. Nie tracę na wadze ani nie…
- Dzień dobry , mam taki problem że coraz mniej jem ograniczam się w jedzeniu a waga spada i spada. Najbliżsi mówią że jestem już dość chuda ale nie potrafię tego dostrzec . Powinnam się może do kogoś udać?
- Dzień dobry, od lat moja dieta jest bardzo uboga. Nie potrafię się przemuc żeby próbować nowe rzeczy. Czasami zapach a nawet sam widok konkretnych potraw wywołuje u mnie odruch wymiotny. Bardzo chcę to zmienić. Do jakiego lekarza powinnam się udać?
- Dobry Wieczór Piszę z prośbą o poradę. Znajoma przeżyła straszną traumę (śmiertelny wypadek partnera) jest pod opieką psychiatry i psychologa aczkolwiek ma duże problemy z odżywianiem. Choćby nawet chciała coś zjeść to jak to ujmuje wszystko rośnie jej w gardle. Jak już uda się coś zjeść to po chwili…
- Zmagam się z zaburzeniem,które po angielsku nazywamy binge eating. Chowam dodatkowe kalorie,które jem przed bliskimi. Powoduje to ogromne poczucie winy i też poczucie beznadziejności. Jaka terapia będzie najlepsza?
- Witam, Problem z jedzeniem, życiem codziennym/ partnerskim. Chęć żucia jakichkolwiek przekąsek ,zapychania się nimi do tego stopnia ze na drugi dzień jest złe samopoczucie dodatkowo chęć wypluwania danego jedzenia- do jakiego specjalisty się udać?
- Witam mam 29 lat 178 cm wzrostu i wagę 103 kg.Nie potrafię przestać myśleć o jedzeniu,przez cały dzień potrafię jeść małe porcje by wieczorem usiąść przed tv i zjeść fast fooda oraz paczkę chipsów,waga ciagle rośnie posiadam w domu bieżnie,rowerek,siłownie ale nie mam motywacji by z nich korzystać.Nie…
- Witam, mam 17 lat i zacząłem ćwiczyć już rok temu sporty siłowe. Jestem ektomorfikiem i ważę 51kg przy 170cm wzrostu. Borykam się od roku z pewnym problemem a mianowicie, chciałbym jeść więcej ponieważ powinienem być na masie (nadwyżka kaloryczna) ale niestety nie jestem w stanie zjeść prostego małego…
Masz pytania?
Nasi lekarze i specjaliści odpowiedzieli na 41 pytań dotyczących usługi: zaburzenia odżywiania
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.