Mam 17 lat i mocne problemy z przystosowaniem społecznym oraz stanem psychicznym, oczywiście mam prz
3
odpowiedzi
Mam 17 lat i mocne problemy z przystosowaniem społecznym oraz stanem psychicznym, oczywiście mam przyjaciół i osoby, z którymi mogę pogadać, jakieś zainteresowania, poza szkołą jest ze mną wszystko ok, lecz gdy pojawiam się w tamtym miejscu zmieniam się w ztraumatyzowanego człowieka o skrajnych poglądach, z napadami paniki, z problemami z koncentracją, po którym właściwie wszystkiego już można się spodziewać, pojawia się u mnie problem z samooceną, narastający lęk i skrajnie przesycone negatyne emocje, tj. wstyd, smutek, gniew, niepokój, strach, zawiść, nieufność, zazdrość oraz efekty uboczne takie jak zły stan psychiczny połączony z mdleniem co jakiś czas, zamknięcie i kurczenie się w sobie, stwierdzam u siebie coraz to nowe choroby psychiczne i swój stan próbuję jakoś usprawiedliwiać, dopowiem, że nie jestem człowiekiem neurotypowym, tzn. mam stwierdzony autyzm atypowy wysoko funkcjonujący, nadpobudliwość oraz niepełnosprawność w stopniu lekkim, tyle że IQ według badań mam w normie, czy też pochodzę z lekko dysfunkcyjnej rodziny. Obecnie problemy te nasiliły się wraz z innymi takimi jak brak snu, trudna sytuacja rodzinna, a takie problemy jak niemożność spokojnego ukompania się, odrzucenie mojej miłości przez dziewczynę i usilne próby odkochania się przez rok (odrzuciła mnie niedawno) czy moje niektóre głupie nawyki mnie jeszcze dobijają. Co mam zrobić w tej sytuacji?
Dzień dobry,
z tego, co Pan opisał, obecny stan wymaga pilnego kontaktu z lekarzem psychiatrą, który wypisze leki łagodzące lęk. Jeśli dochodzi do omdleń z powodu stresu, nie można już czekać. Równolegle, proszę poszukać psychoterapeuty, najlepiej poznawczo-behawioralnego i rozpocząć terapię. Nurt poznawczo-behawioralny jest najskuteczniejszym nurtem w pracy, jeśli występuje spektrum autyzmu.
Jeżeli nie ma Pan możliwości, aby skorzystać z pomocy prywatnie, proszę udać się do najbliższego Ośrodka Interwencji Kryzysowej, gdzie uzyska Pan pierwszą pomoc i zapisać się do kolejki na terapię i konsultacje psychiatryczne na NFZ.
Nie wiem, jak wyglądają Pana relacje z rodzicami, ale dobrze byłoby, aby oni mieli świadomość, przez co Pan przechodzi. Jeżeli rodzice nie wyrażą zgody lub nie pomogą Panu uzyskać pomocy specjalistycznej, proszę zgłosić to do psychologa szkolnego lub w Ośrodku Interwencji Kryzysowej. Wówczas zgodę na leczenie trzeba będzie uzyskać sądownie, instytucje muszą złożyć wniosek do Sądu Rodzinnego, aby sąd wydał postanowienie o objęciu Pana opieką specjalistyczną. Mam nadzieję, że nie będzie potrzebne odwołanie do sądu i rodzice po prostu pomogą Panu i wyrażą zgodę na leczenie. Wiem, że sięgnięcie po pomoc może być trudne, ale proszę to zrobić. Samopoczucie samo się nie poprawi. Nie ma sensu tkwić w tym stanie. Cierpi Pan.
Życzę, aby wszystko się udało!
Emilia Szymanowicz
z tego, co Pan opisał, obecny stan wymaga pilnego kontaktu z lekarzem psychiatrą, który wypisze leki łagodzące lęk. Jeśli dochodzi do omdleń z powodu stresu, nie można już czekać. Równolegle, proszę poszukać psychoterapeuty, najlepiej poznawczo-behawioralnego i rozpocząć terapię. Nurt poznawczo-behawioralny jest najskuteczniejszym nurtem w pracy, jeśli występuje spektrum autyzmu.
Jeżeli nie ma Pan możliwości, aby skorzystać z pomocy prywatnie, proszę udać się do najbliższego Ośrodka Interwencji Kryzysowej, gdzie uzyska Pan pierwszą pomoc i zapisać się do kolejki na terapię i konsultacje psychiatryczne na NFZ.
Nie wiem, jak wyglądają Pana relacje z rodzicami, ale dobrze byłoby, aby oni mieli świadomość, przez co Pan przechodzi. Jeżeli rodzice nie wyrażą zgody lub nie pomogą Panu uzyskać pomocy specjalistycznej, proszę zgłosić to do psychologa szkolnego lub w Ośrodku Interwencji Kryzysowej. Wówczas zgodę na leczenie trzeba będzie uzyskać sądownie, instytucje muszą złożyć wniosek do Sądu Rodzinnego, aby sąd wydał postanowienie o objęciu Pana opieką specjalistyczną. Mam nadzieję, że nie będzie potrzebne odwołanie do sądu i rodzice po prostu pomogą Panu i wyrażą zgodę na leczenie. Wiem, że sięgnięcie po pomoc może być trudne, ale proszę to zrobić. Samopoczucie samo się nie poprawi. Nie ma sensu tkwić w tym stanie. Cierpi Pan.
Życzę, aby wszystko się udało!
Emilia Szymanowicz
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Z tego co widzę w tym co Pan napisał widzi Pan swoją sytuację w dużej mierze przez pryzmat deficytów... a wierzę że w Pana sytuacji jest też wiele zaspobów których może Pan nie zauważać lub nie umieć ich aktywować. To dobry czas na pracę z psychoterapeutą... Diagnozy, "plakietki" często nie pozwalają nam zobaczyć że mimo pewnych trudności mamy tak wiele wspólnego z innymi ludźmi i przy odpowiednim wsparciu, rozwoju i akceptacji naprawdę na wiele nas stać i możemy sprawić by nasze życie było szczęśliwe i satysfakcjonujące ,Pozdrawiam serdecznie
Zachęcam do kontaktu ze specjalistą, psychologiem w szkole lub rozmowy na infolinii. Proszę nie zostawaj sama z problemami, warto szukać pomocy.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.