Mam 19 lat. W styczniu tego roku wyszłam z raka. Mam wyciętą macicę z przydatkami czego skutkiem jes

Z pewnością objawów, o jakich Pani pisze, nie powinno się lekceważyć. Pisze Pani pokonaniu raka, ale także o tym jakie konsekwencje na przyszłość ma fakt, że Pani chorowała. I to powoduje smutek, ale także obawy, by choroba nie wróciła. Nie potrafię stwierdzić, czy to może być związane z depresją. ( może istnieć takie podejrzenie). Ale z pewnością z doświadczeniem straty, akceptacją nowej sytuacji, odnalezieniem się w niej, określeniem celów, nazwaniu swoich potrzeb, poszukaniu pomysłów na to, by je realizować. Pierwszy krok po pomoc już Pani zrobiła, wysyłając swoje zapytanie. Z pewnością warto porozmawiać o tym, co dzieje się w Pani życiu, o zmianach, emocjach, potrzebach. Po prostu - zadbać o siebie.

Żeby stwierdzić czy to depresja należy udać się do specjalisty w celu diagnozy. Takie objawy mogą świadczyć też o problemach związanych z przeżywaniem straty. Jeśli objawy Panią niepokoją może się Pani udać do psychoonkologa, ale też to psychoterapeuty - jeśli będzie konieczne skorzystanie z dodatkowej konsultacji innych specjalistów dostanie Pani wskazówki na wizycie.

To, przez co przeszłaś, jest bardzo trudnym doświadczeniem, które może wywoływać silne emocje i różnorodne reakcje psychiczne. Przejście przez chorobę nowotworową, szczególnie w młodym wieku, niesie ze sobą ogromne obciążenie emocjonalne, które może ujawnić się na różne sposoby po zakończeniu leczenia. Objawy, które opisujesz — takie jak częsty płacz, problemy ze snem, izolowanie się od znajomych i lęk przed nawrotem choroby — mogą wskazywać na objawy depresji lub stan lękowy. W kontekście psychoonkologii są to bardzo częste reakcje po zakończeniu leczenia.

Utrata możliwości posiadania dzieci jest ogromnym obciążeniem, szczególnie dla osoby młodej, która mogła mieć swoje plany na przyszłość. Taka strata może być trudna do zaakceptowania i może budzić wiele trudnych emocji, takich jak smutek, złość, poczucie niesprawiedliwości czy nawet żal. Te uczucia mogą pojawić się nawet wtedy, gdy wcześniej wydawało się, że masz wszystko pod kontrolą.

W związku z tym, zdecydowanie warto, abyś rozważyła skorzystanie z pomocy psychologa lub psychoonkologa. Taka terapia może pomóc Ci uporać się z emocjami, które odczuwasz, a także lepiej zrozumieć i zaakceptować zmiany, które zaszły w Twoim życiu. Rozmowa z psychologiem może pomóc Ci w znalezieniu sposobów na radzenie sobie z trudnymi myślami i emocjami, takimi jak lęk przed nawrotem choroby.

Wsparcie specjalisty może również pomóc w odbudowaniu relacji społecznych i poprawie jakości snu, co jest kluczowe dla Twojego zdrowia psychicznego i fizycznego. Być może warto także porozmawiać z osobami, które mają podobne doświadczenia. Grupy wsparcia dla osób po chorobie nowotworowej mogą być bardzo pomocne w procesie radzenia sobie z trudnościami.

Nie bój się sięgać po pomoc. Wiele osób po doświadczeniu tak intensywnego i trudnego okresu potrzebuje wsparcia, by na nowo znaleźć równowagę i poczucie kontroli nad swoim życiem. To, że teraz odczuwasz więcej trudnych emocji, nie oznacza, że nie byłaś silna — wręcz przeciwnie. Troska o swoje zdrowie psychiczne jest przejawem odwagi i siły.