Mam 20 lat i bardzo źle reaguje na alkohol w mojej rodzinie. Mianowicie nienawidzę jak moja mama/ oj
2
odpowiedzi
Mam 20 lat i bardzo źle reaguje na alkohol w mojej rodzinie. Mianowicie nienawidzę jak moja mama/ ojczym okazjonalnie wypiją. Mam straszny lęk że coś się tragicznego zaraz wydarzy. W dzieciństwie było sporo alkoholu i mam złe wspomnienia z nimi mianowicie mój ojciec pił i znęcał się nad mamą (bardzo dużo się tego nasłuchałam) nie raz widziałam go pijanego, jazda samochodem po pijaku itp. Po za lękiem związanym z alkoholem wpadam w panikę związaną ze śmiercią moich bliskich, strasznie się boję że coś im się stanie nawet w normalny dzień strasznie się tego boję przez to cierpię na bezsenność, przeogromny stres, nerwice natręctw. Mojej mamy rodzice zmarli jak była ona nastolatką i została całkiem sama, czy to może być powód mojego lęku?
Witam serdecznie,
Z tego co Pani napisała, to sugerowałbym skupić się na indywidualnych wydarzeniach z dzieciństwa. W Pani opisie dało się wyczuć że dorastanie wiązało się z przerażeniem i dużą niepewnością przez kłótnie rodziców. Takie sytuacje mają siłę zaburzyć poczucie bezpieczeństwa, stąd te objawy stresowe i ataki paniki.
Najprościej mówiąc głowa nauczyła się wytwarzać sygnał ostrzegawczy na sytuacje stresowe, czyli alkohol lub sytuacje które w jakimś stopniu przypominają o przeszłości. Radziłbym spróbować psychoterapii u dyplomowanego psychoterapeuty który specjalizuje się w lękach i traumach. Najlepszym rozwiązaniem jest podejście integracyjne.
proszę o siebie dbać i zwracać uwagę na to kiedy te stany lękowe oraz ataki paniki się pojawiają (czasem warto trzymać rejestr takich reakcji).
Pozdrawiam,
Adrian Olesiak
Z tego co Pani napisała, to sugerowałbym skupić się na indywidualnych wydarzeniach z dzieciństwa. W Pani opisie dało się wyczuć że dorastanie wiązało się z przerażeniem i dużą niepewnością przez kłótnie rodziców. Takie sytuacje mają siłę zaburzyć poczucie bezpieczeństwa, stąd te objawy stresowe i ataki paniki.
Najprościej mówiąc głowa nauczyła się wytwarzać sygnał ostrzegawczy na sytuacje stresowe, czyli alkohol lub sytuacje które w jakimś stopniu przypominają o przeszłości. Radziłbym spróbować psychoterapii u dyplomowanego psychoterapeuty który specjalizuje się w lękach i traumach. Najlepszym rozwiązaniem jest podejście integracyjne.
proszę o siebie dbać i zwracać uwagę na to kiedy te stany lękowe oraz ataki paniki się pojawiają (czasem warto trzymać rejestr takich reakcji).
Pozdrawiam,
Adrian Olesiak
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry!
Przede wszystkim jeśli mogę pozwolić sobie na ocenę bardzo dobrze, że się Pani zastanawia nad przyczyną swojego stanu.
Warto jest jednak zastanowić się również nie tylko nad genezą tych trudności ale przede wszystkim nad sposobami radzenia sobie z nim.
Opisywane przez Panią trudności wymagają dalszej, tj. pogłębionej diagnozy psychologicznej, noszą znamiona lęku uogólnionego i zaburzają w stopniu znacznym Pani codzienne funkcjonowanie, co nie pozostaje oczywiście bez wpływu na Pani zdrowie tak psychiczne, jak i fizyczne.
Problem, jaki Pani opisuje z punktu widzenia dotkliwego poczucia braku bezpieczeństwa związany jest niewątpliwie z Pani dzieciństwem, jak również z przemocy, jakie również Pani doświadczała, będąc bezradnym wówczas, bo bezbronnym z perspektywy dziecka świadkiem, a zatem jej ofiarą.
To poczucie braku bezpieczeństwa a nawet zagrożenia, chociaż boleśnie chroniczne i utrwalone, jest z pomocą psychoterapii możliwe do opanowania.
Proszę zwrócić uwagę, że rozważając na ten temat i poszukując wsparcia, jak obecnie to Pani robi, "pierwsze koty za płoty" Pani już poczyniła. Warto iść dalej po profesjonalną pomoc.
Z uwagi na napięcie, problemy ze snem i ewentualne inne zaburzenia psychosomatyczne, jakie mają prawo występować u Pani pod wpływem utrzymywania się prawdopodobnie wysokiego poziomu lęku, może Pani skorzystać również z formy doraźnego wsparcia psychofarmakologicznego, np. podczas wizyty u psychiatry, aby nieco z biologicznego poziomu wyciszyć objawy, jakie dodatkowo utrudniają Pani codzienne, podstawowe funkcjonowanie (chociażby brak snu, co jest poważną sprawą).
Gratuluję i trzymam za Panią kciuki.
Z poważaniem,
Urszula Struzikowska- Marynicz
Przede wszystkim jeśli mogę pozwolić sobie na ocenę bardzo dobrze, że się Pani zastanawia nad przyczyną swojego stanu.
Warto jest jednak zastanowić się również nie tylko nad genezą tych trudności ale przede wszystkim nad sposobami radzenia sobie z nim.
Opisywane przez Panią trudności wymagają dalszej, tj. pogłębionej diagnozy psychologicznej, noszą znamiona lęku uogólnionego i zaburzają w stopniu znacznym Pani codzienne funkcjonowanie, co nie pozostaje oczywiście bez wpływu na Pani zdrowie tak psychiczne, jak i fizyczne.
Problem, jaki Pani opisuje z punktu widzenia dotkliwego poczucia braku bezpieczeństwa związany jest niewątpliwie z Pani dzieciństwem, jak również z przemocy, jakie również Pani doświadczała, będąc bezradnym wówczas, bo bezbronnym z perspektywy dziecka świadkiem, a zatem jej ofiarą.
To poczucie braku bezpieczeństwa a nawet zagrożenia, chociaż boleśnie chroniczne i utrwalone, jest z pomocą psychoterapii możliwe do opanowania.
Proszę zwrócić uwagę, że rozważając na ten temat i poszukując wsparcia, jak obecnie to Pani robi, "pierwsze koty za płoty" Pani już poczyniła. Warto iść dalej po profesjonalną pomoc.
Z uwagi na napięcie, problemy ze snem i ewentualne inne zaburzenia psychosomatyczne, jakie mają prawo występować u Pani pod wpływem utrzymywania się prawdopodobnie wysokiego poziomu lęku, może Pani skorzystać również z formy doraźnego wsparcia psychofarmakologicznego, np. podczas wizyty u psychiatry, aby nieco z biologicznego poziomu wyciszyć objawy, jakie dodatkowo utrudniają Pani codzienne, podstawowe funkcjonowanie (chociażby brak snu, co jest poważną sprawą).
Gratuluję i trzymam za Panią kciuki.
Z poważaniem,
Urszula Struzikowska- Marynicz
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.