Mam 21 lat i jestem na 3 roku studiów. Mieszkam z mamą, tata zmarł 2 lata temu. Odkąd sięgam pamięci

Mam 21 lat i jestem na 3 roku studiów. Mieszkam z mamą, tata zmarł 2 lata temu. Odkąd sięgam pamięcią, moja mama zawsze była bardzo nadopiekuńcza w stosunku do mnie, co nieraz słyszała nawet od innych ludzi... Sprawa pogorszyła sie od kiedy zaczęłam spotykać się z chłopakiem. Nasz związek trwa już rok, mama od początku jest temu przeciwna, nie interesuje ją moje osobiste szczęście. Chłopak mieszka niestety daleko, jest z dobrego domu, stara się, pracuje, widujemy się jak tylko najczęściej możemy i co najważniejsze kochamy się, snujemy wspólne plany na przyszłość. Matka codziennie robi mi awantury, poniża i jego i mnie, kiedy proponuję, żeby zechciała go bliżej poznać, jest na "nie". Inni członkowie rodziny poznali go i akceptują nie rozumiejąc postępowania mojej mamy. Ona miewa "ataki", podczas których obraża mnie i mojego chłopaka. Nie raz doszło do rękoczynu z jej strony i gróźb, doprowadzając mnie do płaczu i ogromnego stresu, po chwili jakby nigdy nic znów staje się "kochająca spokojna mama", a o tym co zrobiła i powiedziała jakby nie pamiętała. Zachowuje się, jakbym w jej oczach miała nie więcej niż 5 lat, najlepiej jakbym zawsze przy niej była i siedziała z nią w domu. Mimo, iż jestem pełnoletnia, pilnuje mnie i kontroluje na wszelkie sposoby. Nie mogę nawet wyjść z domu nie mówiąc jej dokąd się udaje... Niestety nie mogę się jeszcze wyprowadzić z domu ze względu na trudna sytuację materialna. Jej nieobliczalne zachowanie i gwałtowne huśtawki nastrojów przerażaja mnie z każdym dniem i nie wiem co powinnam zrobić?