Mam 21 lat. Nie radze sobie w życiu a raczej w kontaktach z ludźmi. Bardzo mało mòwię ponieważ głos
2
odpowiedzi
Mam 21 lat. Nie radze sobie w życiu a raczej w kontaktach z ludźmi. Bardzo mało mòwię ponieważ głos staje mi w gardle. Gdy mam iść do pracy przeżywam silne emocje i dosłownie się boje. Na razie przepracowałam 2 miesiące i 2 tygodnie ale czuje że niedługo może być tak że z powodu stresu nie dam rady dłużej do niej chodzić i zostane zwolnienia. Egzamin praktyczny z prawa jazdy zdałam dopiero za 10 razem pomimo że umiałam jeździć strasznie bałam się egzaminatoròw czyli dla mnie obcych ludzi . Wizyta u lekarza czy fryzjera jest straszna szczególnie na początku. Czasami zdarzają mi się napady płaczu i nieprzyjemne myśli.
Dzień dobry!
Opisuje Pani trudności, ktróre mają charakter lękowy i powtarzają się w Pani życiu. Warto by bliżej przyjrzeć się temu problemowi, być może wymaga on pomocy psychoterapeutycznej. Sugerowałbym umówienie się na konsultacje z psychoterapeutą, a potem, być może podjęcie psychoterapii.
Pozdrawiam, Piotr Furman
Opisuje Pani trudności, ktróre mają charakter lękowy i powtarzają się w Pani życiu. Warto by bliżej przyjrzeć się temu problemowi, być może wymaga on pomocy psychoterapeutycznej. Sugerowałbym umówienie się na konsultacje z psychoterapeutą, a potem, być może podjęcie psychoterapii.
Pozdrawiam, Piotr Furman
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Witam,
objawy o których Pani pisze mogą wskazywać na występowanie fobii społecznej albo innego zaburzenia lękowego.
Fobia społeczna jest rozpowszechnionym zaburzeniem. Jej główną cechą jest strach przed negatywną oceną, która zgodnie z tym co zakłada osoba z taką fobią będzie reakcją na jakieś wystąpienie publiczne czy sytuację społeczną (np. jedzenie w miejscu publicznym, podpisanie się czy przemawianie do nieznajomej osoby lub grupy). Osoba z fobią społeczną jest przekonana, że jej zachowanie nie zostanie zaakceptowane i że skutkiem tego będzie odrzucenie i utrata poczucia własnej wartości.
Ten problem może dotyczyć Pani jeśli np.:
Odczuwa Pani znaczny lęk lub niepokój związany z jedną lub kilkoma sytuacjami społecznymi, w których jesteś narażona/y na ocenę innych osób. Wśród przykładów można wymienić wszelkie sytuacje, w których dochodzi do interakcji międzyludzkich (np. rozmowa, spotykanie osób o nieprzychylnym, nastawieniu), sytuacje bycia obserwowanym (np. jedzenie lub picie) oraz wystąpienia publiczne (np. przemawianie publiczne).
W fobii społecznej osoba może obawiać się, że poprzez swoje wystąpienie lub zachowanie okażesz zdenerwowanie, co zostanie źle odebrane (tzn. będzie upokarzające lub zawstydzające, będzie prowadziło do odrzucenia przez innych lub będzie obraźliwe).
W fobii społecznej sytuacje społeczne prawie zawsze wywołują lęk lub niepokój.
Występuje unikanie sytuacji społecznych, w przeciwnym wypadku wiążą się z silnym lękiem lub niepokojem.
Nasilenie lęku lub niepokoju jest nieadekwatne do poziomu zagrożenia, jakie niesie ze sobą określona sytuacja publiczna, i do kontekstu społeczno-kulturowego.
Lęk, niepokój i unikanie są utrwalone i zwykle trwają 6 miesięcy lub dłużej.
Lęk, niepokój i potrzeba unikania powodują znaczące cierpienie lub upośledzenie funkcjonowania w sferze społecznej, zawodowej i innych ważnych obszarach.
Powyższy opis zawiera kryteria diagnostyczne fobii społecznej wg. DSM 5.
Zachęcam Panią do przyjrzenia się Pani objawom ze specjalistą np. psychoterapeutą lub psychiatrą z pomocą których będzie można ocenić czy występuje u Pani zaburzenie lękowe lub inne zaburzenie i jeśli tak to jakie.
Leczenie zaburzeń lękowych może obejmować stosowanie farmakoterapii albo psychoterapii lub też obu jednocześnie. Po konsultacji będzie można ocenić jaka forma pomocy byłaby dla Pani najbardziej odpowiednia.
Pozdrawiam,
Sylwia Michalak
objawy o których Pani pisze mogą wskazywać na występowanie fobii społecznej albo innego zaburzenia lękowego.
Fobia społeczna jest rozpowszechnionym zaburzeniem. Jej główną cechą jest strach przed negatywną oceną, która zgodnie z tym co zakłada osoba z taką fobią będzie reakcją na jakieś wystąpienie publiczne czy sytuację społeczną (np. jedzenie w miejscu publicznym, podpisanie się czy przemawianie do nieznajomej osoby lub grupy). Osoba z fobią społeczną jest przekonana, że jej zachowanie nie zostanie zaakceptowane i że skutkiem tego będzie odrzucenie i utrata poczucia własnej wartości.
Ten problem może dotyczyć Pani jeśli np.:
Odczuwa Pani znaczny lęk lub niepokój związany z jedną lub kilkoma sytuacjami społecznymi, w których jesteś narażona/y na ocenę innych osób. Wśród przykładów można wymienić wszelkie sytuacje, w których dochodzi do interakcji międzyludzkich (np. rozmowa, spotykanie osób o nieprzychylnym, nastawieniu), sytuacje bycia obserwowanym (np. jedzenie lub picie) oraz wystąpienia publiczne (np. przemawianie publiczne).
W fobii społecznej osoba może obawiać się, że poprzez swoje wystąpienie lub zachowanie okażesz zdenerwowanie, co zostanie źle odebrane (tzn. będzie upokarzające lub zawstydzające, będzie prowadziło do odrzucenia przez innych lub będzie obraźliwe).
W fobii społecznej sytuacje społeczne prawie zawsze wywołują lęk lub niepokój.
Występuje unikanie sytuacji społecznych, w przeciwnym wypadku wiążą się z silnym lękiem lub niepokojem.
Nasilenie lęku lub niepokoju jest nieadekwatne do poziomu zagrożenia, jakie niesie ze sobą określona sytuacja publiczna, i do kontekstu społeczno-kulturowego.
Lęk, niepokój i unikanie są utrwalone i zwykle trwają 6 miesięcy lub dłużej.
Lęk, niepokój i potrzeba unikania powodują znaczące cierpienie lub upośledzenie funkcjonowania w sferze społecznej, zawodowej i innych ważnych obszarach.
Powyższy opis zawiera kryteria diagnostyczne fobii społecznej wg. DSM 5.
Zachęcam Panią do przyjrzenia się Pani objawom ze specjalistą np. psychoterapeutą lub psychiatrą z pomocą których będzie można ocenić czy występuje u Pani zaburzenie lękowe lub inne zaburzenie i jeśli tak to jakie.
Leczenie zaburzeń lękowych może obejmować stosowanie farmakoterapii albo psychoterapii lub też obu jednocześnie. Po konsultacji będzie można ocenić jaka forma pomocy byłaby dla Pani najbardziej odpowiednia.
Pozdrawiam,
Sylwia Michalak
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.