Mam 21 lat. W lipcu 2017 r zaszłam w ciążę, miałam wszystkie te najgorsze objawy. Dziś moja córka ma

Z opisu wynika, że wskazane jest aby zgłosiła się Pani na konsultację do lekarza psychiatry celem rozważenia wpływu stresu i napięcia na powstawanie objawów. Jednocześnie należałoby skorzystać z konsultacji internistycznej celem ogólnej oceny stanu zdrowia i wykonania badań podstawowych. Kolejność jest dowolna, ważne aby Pani od czegoś zaczęła. To sposób żeby stopniowo ale skutecznie opanować objawy i móc cieszyć się stabilnym, satysfakcjonującym życiem.

"Muszę żyć dla mojej córeczki" Musi Pani? Jakby zmieniło się przeżywanie tego zdania, gdyby go zmienić na: "Chcę żyć dla mojej córeczki"?
Może znalazła się Pani w tym momencie swego życia, w którym to rozróżnienie domaga się zauważenia i refleksji?
Czasem opisane przez Panią objawy są rezultatem chronicznego niedospania. Czy u Pani nie jest tak?
Urodzenie pierwszego dziecka to gwałtowny skok w dorosłość. Wszystko się zmienia! Z dziecka, które ma prawo oczekiwać pomocy i wsparcia od dorosłych zmienimy się w osobę, od której oczekuje się, że będzie d a w a ł a , chroniła, opiekowała się... Jak to robić? Skąd wziąć wiedzę, nie mówiąc o doświadczeniu...
Czy wokół Pani nie ma nikogo, kto mógłby podzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem?
No to może warto skorzystać z porady Pani Doktor (patrz wyżej) i do tego poszukać psychoterapeuty(tki).
Nie musi Pani cierpieć! Można Pani pomóc!
Pozdrawiam.