Mam 22 lata i mam wadę wzroku. Mam wrażenie, że nie mam wyobraźni. W szkole podstawowej czy gimnazju

Zalecałabym diagnozę neuropsychologiczną. Trudność w tworzeniu wyobrażeń może być (choć oczywiście nie musi) objawem deficytów neuropsychologicznych.

NAJLEPIEJ WIDZI SIĘ TYLKO SERCEM , A DE SAINT EXUPERY. ZASTOSOWANIE ODPOWIEDNICH TECHNIK RELAKSU DZIALA NA WYOBRAZNIE. ODPOWIEDNIO UKIERUNKOWANE.POZDRAWIAM.
ATRUSZKOWSKA1000MALPAGMAIL.COM

Dzień dobry.

Poruszył Pan kilka kwestii:
- poczucie braku wyobraźni, trudności z wyciszeniem i wczuciem się w książkę
a także
- posiada Pan wadę wzroku - czego nie wiązałabym z poniższymi problemami

W pierwszej kolejności radziłabym przyjrzeć się jakie jest tło Pana trudności.
- Czy są czynnik fizyczne, które mogą wpływać na Pana dekoncentrację np włączony telewizor, rozmowy w pomieszczeniu w którym Pan przebywa, hałasy za oknem?
- W jakich momentach sięga Pan po książkę? Być może jest tak, że jest to późny wieczór i jest Pan przemęczony po całym dniu? Albo po powrocie ze sportu, kiedy poziom adrenaliny jest jeszcze wysoki? Być może wtedy kiedy jeszcze ma Pan wiele pracy i obowiązków do zrobienia, które nie pozwalają przestać o sobie myśleć w związku z czym jest to spora trudność w zrelaksowaniu i oddaniu się czytaniu książki z pełnym zaangażowaniem wszystkich zmysłów.
- Napisał Pan, że stara się wyciszyć zanim sięgnie po książkę. Proszę przemyśleć, co takiego się dzieje/ co ma miejsce, że czuje Pan potrzebę wyciszenia?
Czy wyciszenie się rozumie Pan podobnie jak próbę skoncentrowania się?

Proszę postarać się zaobserwować kiedy i w jakich okolicznościach mają miejsce Pana trudności.
Być może zauważy Pan pewne prawidłowości, których wcześniej nie brał Pan pod uwagę, a które mogą mieć znaczący wpływ.

Pomocna może być konsultacja u psychologa/ psychoterapeuty poznawczo - behawioralnego, który dzięki psychoedukacji będzie mógł zwrócić Panu uwagę na ważne kwestie psychologiczne w Pana trudnościach. Może nauczyć Pana również technik radzenia sobie w przyszłości lub poprowadzić treningi sprawności umysłowej, relaksacji czy mindfulness.

Wysyłam serdeczności i trzymam kciuki za to, aby odnalazł Pan swój własny sposób na wyciszenie i puszczenie wodzy fantazji.
Edyta Zawodna

Dzień dobry, po pierwsze bardzo proszę nie brać do siebie tych dwóch pierwszych komentarzy! Jeśli chodzi o moją specjalizację, to odniosę się do pierwszego opisanego zjawiska. Z tego, co Pan napisał wszystko jest w jak najlepszym porządku! Pana koledzy również "tylko" udawali. Zamknięcie oczu i wyobrażanie sobie nie równa się oglądaniu czegoś pod zamkniętymi powiekami niczym w telewizorze! Jestem hipnotyzerem i zawodowo hipnotyzuję ludzi - duża część z nawet zahipnotyzowanych ludzi nadal nie "widzi" niczego pod zamkniętymi oczami. Chodzi o wyobrażenie, o świadomość tego, jak by to mogło być "wyobrażać sobie różne rzeczy z nastrojową muzyką". Pan się dostosowywał zawsze do poleceń i próbowałem sobie wyobrazić cokolwiek, ale prócz ciemności nigdy nic nie widział. I to jest okej! Bo jak się ma zamknięte oczy w nocy, to widzi się tylko ciemność. Jak ma się zamknięte oczy w słoneczny dzień, to można widzieć pomarańczową lub brązową poświatę. Chodzi o to, że gdy Pan teraz zamknie oczy, a ja powiem "proszę wyobrazić sobie jabłko" - to czy kojarzy Pan jak wygląda jabłko, choć ma pan zamknięte oczy, a w Pana mieszkaniu nie ma ani jednego jabłka? Czy może, skoro "nie ma pan wyobraźni", to nagle pustka-nicość-strach-uzasadniony-bo-nie-wie-pan-co-to-jabłko-jeśli-fizycznie-nie-ma-pan-go-przed-oczami? Często, gdy sami z siebie się wyciszamy i próbuję, to efekt jest taki sam. Dopiero w transie hipnotycznym możemy to rozwijać, ale zastrzegam, że im więcej mamy presji i oczekiwań, tym paradoksalnie ciężej będzie sobie polepszyć wizualizacje hipnotyczne do poziomu halucynacji. Pozdrawiam i w razie czego zapraszam na trans hipnotyczny online, by poczuł Pan różnicę,