Mam 26 lat i nie mogę znaleźć żadnej dziewczyny, jak rozwiązać mój problem?

Witam, zwracam się z prośbą o jakąś dobrą radę i pomoc w mojej sprawie. Nie umiem sam znaleźć jakiegoś rozwiązania i nie wiem, jak sobie z tym poradzić. Mam 26 lat, jestem od urodzenia osobą niepełnosprawną fizycznie, chociaż chodzącą samodzielnie. Przebyłem już kilka operacji stóp i kręgosłupa. Ostatnio znów przeszedłem operację stawu skokowego, potrzebuję czyjejś pomocy w codziennym życiu. Mieszkam z najbliższą rodziną – matką i bratem, którzy mi we wszystkim pomagają. Chodzi mi o to, że – szczerze mówiąc – jeszcze nigdy nie miałem w swoim życiu dziewczyny ani nawet nie byłem zakochany. Przyznam, że od dłuższego czasu bardzo marzę o tym i pragnąłbym, żeby poznać jakąś spokojną, życzliwą, ciepłą dziewczynę, która by mnie zaakceptowała i pokochała, i z którą mógłbym stworzyć szczęśliwą rodzinę, być dobrym, kochającym ojcem i mężem. Może to pragnienie jest o tyle silne, że sam wychowywałem się bez ojca, który nas opuścił. Marzę bardzo tych wspólnie spędzanych chwilach, wzajemnych czułościach i radosnym byciu we dwoje. Z drugiej strony jednak obawiam się, że żadna dziewczyna mnie nie zechce zaakceptować i nie chcę nikomu uprzykrzać życia, bo wiadomo, że takiej osobie niepełnosprawnej jak ja trzeba na co dzień pomagać. Nie przestaję jednak myśleć o tej jedynej, wymarzonej ukochanej dziewczynie, ale nie wiem, czy taką znajdę, żeby zgodziła się być ze mną ze względu na moją niepełnosprawność? Może być z biednej rodziny, nie mam dużych wymagać, żeby tylko mnie pokochała i żebyśmy mogli stworzyć udany związek. Próbowałem nawet przez portal randkowy, ale widzę, że mam marne szanse. Większość dziewczyn nawet nie odpisała słowa. Nie wiem, jak mam sobie z tym poradzić, co o tym myśleć? Czy pogodzić się z tym, że już na zawsze będę sam? Czy czekać, aż samo coś się w moim życiu zdarzy? Czy szukać dalej np. przez portale randkowe? Proszę o pomoc i jakąś dobrą radę. Dziękuję.