Mam 32 lata i po podsumowaniu życiowych osiągnięć dochodzę do wniosku, że pora je zakończyć. Dekadę

Cieszę się, że Pan napisał. Pana pytanie rozumiem jako wołanie o pomoc. Nieważne jak fatalnie wypada bilans sukcesów życiowych w danej chwili, życie jest wartością samą w sobie, której przez pryzmat aktualnego kryzysu może Pan aktualnie nie dostrzegać. Jeśli występują myśli/fantazje o zakończeniu życia, proszę pilnie skonsultować się z lekarzem psychiatrą. Dekadę później, po wielu innych doświadczeniach, terapię może Pan odbierać zupełnie inaczej i inaczej zdefiniować cele oraz kontrakt terapeutyczny. Proszę tylko dać sobie szansę na pomoc.

Aleksandra Zaród

Rozumiem Pana rozczarowanie, jednak nie warto poddawać się na starcie! Porażki są ważne, bo uczą. A to, ze jest Pan rozczarowany terapią... myślę, że żeby naprawdę zmienić swoje życie, trzeba spotkać właściwego człowieka we właściwym czasie. W tym terapeutę. Porażki terapii są zazwyczaj efektem nietrafnie rozpoznanego/zdiagnozowanego problemu i terapii nie do końca dobranej dla danej osoby i jej problemu. Powierzchowne traktowanie Pana sytuacji, zbytnie uogólnienie lub po prostu nietrafiona relacja międzyludzka pacjent-terapeuta, doprowadziła zapewne do Pana frustracji. Proszę jednak dać jeszcze jedną szansę innemu terapeucie. Zawsze jest czas na powiedzenie "żegnam". Wierzę w Pana determinację. Dominika Wieland-Lenczowska