Mam pewien problem z moją Żoną. A wiec tak: jesteśmy ze sobą 4 lata po ślubie ponad rok mamy jedno d

Dzień dobry,
na podstawie prezentowanych informacji, trudno diagnozować czy zachowania żony są reaktywne, spowodowane sytuacją - macierzyństwem, zmianami hormonalnymi związanymi z ciążą i połogiem itp., czy też są symptomami poważniejszych zaburzeń. W żadnym razie nie są naturalną reakcją i z pewnością wymagają diagnozy specjalisty. Być może żona przeżywa zbyt dużą presję związaną z realizacją roli mamy, może czuje się osamotniona, może odgrywają tu rolę jakieś inne, niezauważalne czynniki. Sugeruję rozmowę z żoną na temat Pana niepokoju o nią i o Waszą rodzinę. Rozumiem, że jest to delikatna sytuacja i sugerowanie żonie, aby to ona udała się na wizytę do specjalisty, może wywołać niechęć i opór. Być może dobrym rozwiązaniem byłoby zaproponowanie konsultacji z psychoterapeutą małżeńskim, gdzie zarówno Pan jak i małżonka moglibyście przedstawić problem z własnego punktu widzenia. Konsultacja z psychoterapeuta nie zobowiązuje Państwa do niczego, natomiast specjalista mając możliwość rozmowy z Pańska żoną, prawdopodobnie będzie w stanie ocenić przyczyny zachowań żony.
Pozdrawiam

Witam problem jest na tyle złożony że przyczyn takiego stanu rzeczy może być przynajmniej kilka.

Pierwsza ważna kwestia to taka czy zachowania agresywne ze strony pana małżonki względem Pana miały miejsce przed ciążą i porodem? W sytuacji w której to żona miała skłonność do takiej skrajnie wyrażonej dominacji oraz braku kontroli nad emocjami, już przed ciążą i porodem mogą wskazywać na to że problemem są wasze wzajemne relacje, "rozkład sił w związku" zasady waszego codziennego współżycia itd..

Może być też tak że żona ma skłonności do zaburzeń nerwicowych. Lęk przed tym że może stać się coś złego dziecku jest tak silny i irracjonalny że aby go zmniejszyć posuwa się do takich ekstremalnych nieadekwatnych zachowań.

Może być również tak że ciąża, poród i związany z nimi stres stał się wyzwalaczem poważniejszych zaburzeń psychicznych (zaburzeń dysforycznych, zespołu urojeniowego, nasilić zaburzenia osobowości) jest to najmniej optymistyczny scenariusz ale nie można go wykluczyć. Z pewnością sytuacja wymaga pilnej konsultacji psychologicznej bądź psychiatrycznej na którą powinniście udać się oboje, pierwsza wizyta da Wam wstępną diagnozę problemu oraz pokaże alternatywne drogi wyjścia z problemu.

Pozdrawiam
Radek Szafrański

Dzień dobry, moi znakomici przedmówcy zwrócili uwagę na ważne aspekty zachowania Pana żony. Ja jeszcze od siebie dodam, że również te zachowania mogą być spowodowane depresą poporodową, o której wiemy coraz więcej i są odpowiedni fachowcy zajmujący się tą dziedziną. Jeśli Pana żona nie jest do końca przekonana, czy warto szukać pomocy, to na stronie Fundacji Wemenders jest dostępny online krótki test dla mam. Myślę, że warto namówić żonę do jego wykonania (Is. This. org). Niewątpliwie jednak powinien Pan namówić żonę na spotkanie z psychiatrą, bądź z psychologiem w celu zdiagnozowania problemu. Małe dziecko powinno dostarczać samych radosnych chwil obojgu rodzicom. Jeśli tak się nie dzieje to znaczy, że pomoc jest bardzo potrzebna. Proszę się od żony nie odsuwać, wręcz przeciwnie, proszę ją wspierać i namawiać do wizyty u specjalisty. Życzę wytrwałości i szczęścia, serdecznie pozdrawiam, Małgorzata Ostrowska

Bardzo Panu współczuję, ze czas macierzynstwa jest dla Pana taki trudny.Smutne jest to ,ze mezczyzni sa odsuwani od dzieci,ze matki maja tendencje do zaanektowania przestrzeni dla siebie i dziecka.Nie jest jasne dlaczego zona tak kategorycznie stawia sprawy dziecka i kontaktow z Pana rodzina.Zawsze nalezy zapytac dlaczego tak stawia sprawy , dlaczego ogranicza kontakty.Czy jest to osoba dobrze wychowana czy boi sie o siebie i dziecko i unika kontaktow z rodzina?Czy wczesniej miala konflikt z Pana rodzina ,a dziadkami córki?Nim porozmawiamy o depresji,choc watpie bo corka ma juz dwa lata jak Pan podaje- czasami po urodzeniu daja znac problemy charakterologiczne,osobowosc ,wychowanie wyniesione z domu.Nalezy porozmawiac z żoną jak Pan widzi swoja role w sytuacji gdy zona tak rzadzi malzenstwem i jakie sa konsekwencje dla Pana malzenstwa i Pana bedacego w roli ojca.Nim pojdzie Pan do specjalisty prosic o pomoc prosze samemu urealnic problem i dowiedziec sie od zony co sie tak naprawde stalo miedzy Wami ,ze nie ma dobrego kontaktu i ze czuje sie Pan odsuniety przez nia od dziecka.Jaki jest powod tego odsuwania się.Na pewno Panu przyda sie pomoc psychologa w wyjasnieniu swoich niepokojow w wychowaniu corki.Warto skupic sie u specjalisty nad pytaniem jak podniesc morale zwiazku i zapanowac nad emocjami zony.Powodzenia Tamara Bogdanowicz ,psycholog,Krakow.