Mam poczucie że marnuję swoje młode lata. Zawsze chciałam wyzdrowieć przed 25 rokiem życia (choruję

Witam. Mogę tylko domyślać się jak musi być Pani ciężko. To co może pocieszyć, to fakt że wszystkie wymienione przez Panią jednostki chorobowe (czyli depresja, lęk uogólniony, fobia społeczna) są zaburzeniami podlegającymi leczeniu psychoterapeutycznemu. Dlatego zachęcam do poszukania specjalisty w Pani okolicy, pracującego w nurcie poznawczo-behawioralnym (gdyż właśnie ten nurt według badań, jest najskuteczniejszy w leczeniu zaburzeń o charakterze lękowym).

Dzień dobry. Mogę jedynie dodać, że nie powinna się Pani nastawiać i frustrować względnie odległym celem i myśleć głównie o samym osiągnięciu. Szkoda Pani energii.
Proszę - w miarę możliwości oczywiście - skupić się na każdym dniu, każdym małym kroczku, który przybliży Panią do wymarzonego celu. Będzie Pani trochę łatwiej dążyć do tego osiągnięcia. Małe kroczki i wiara, że się uda. Trzymam kciuki. Proszę się nie poddawać. Pozdrawiam.

Droga Autorko, czytając Twoją wypowiedź odniosłam wrażenie że jest ona przepełniona smutkiem, niechęcią oraz rezygnacją. To musi być dla Ciebie ciężkie przeżycie. Bycie młodym dorosłym jest bardzo wymagające, to wtedy poznaje się otaczający świat, siebie, w głowie pojawia się wiele pytań dotyczących własnej tożsamości, do tego wszystkiego może dochodzić też presja upływającego czasu oraz porównywanie się do innych rówieśników. Myślę, że pomocne mogłoby okazać się spotkanie ze specjalistą i zaopiekowanie tego co sprawia trudność w obecnej sytuacji. Kwestia zdrowienia jest bardzo indywidualna i zależy od wielu czynników. Trzymam kciuki za znalezienie odpowiedzi na Pani pytania i pozdrawiam!:)