Mam podejrzenie, że mój partner jest socjopatą (notoryczne kłamstwa, brak wyrzutów sumienia mimo prz
3
odpowiedzi
Mam podejrzenie, że mój partner jest socjopatą (notoryczne kłamstwa, brak wyrzutów sumienia mimo przyznania się do winy, napady agresji, manipulacja). Po konfrontacji z nim zgodził się by spróbować terapii. Czy takie terapie istnieją? Do kogo się zwrócić najpierw? Czy terapia ma szansę powodzenia? Partner miał ciężkie przeżycia w dzieciństwie.
Dzień dobry,
Od razu mogę odpowiedzieć, że tak takie terapie istnieją. Najlepiej zgłosić się do psychologa psychoterapeuty, gdyż nie ma czegoś takiego jak osobna terapia indywidualna dla socjopatów. W tym przypadku każdy dobry psychoterapeuta może prowadzić Pani partnera. Socjopatia ma związek ze zdeformowaniem osobowości (zaburzona osobowość) w dzieciństwie i adolescencji. Terapia miałaby służyć nie tylko zmianom w osobowości, ale także przerobieniu trudnych doświadczeń z dzieciństwa, poprawie relacji itp. Psychoterapia ma szansę powodzenia pod warunkiem, że Pani partner ma motywację do niej a nie jest tak, że godzi się na nią z musu pod Pani naciskiem. Terapia zwłaszcza, gdy chodzi o osobowość jest długotrwałym procesem dlatego na efekty trzeba będzie poczekać. Socjopatia jest niestety trudna do leczenia tym bardziej, że pacjentom często brakuje motywacji. Uważam jednak, że warto spróbować. Polecam psychoterapię w nurcie psychodynamicznym, gdyż leczy ona osobowość i przyczynia się do głębokich i trwałych zmian w niej (nie każdy nurt terapeutyczny leczy osobowość). Spotkałam się nawet z słusznym stwierdzeniem, że terapeuta nie leczy objawów jako takich a osobowość całość człowieka (podejście holistyczne). Pozdrawiam serdecznie
Od razu mogę odpowiedzieć, że tak takie terapie istnieją. Najlepiej zgłosić się do psychologa psychoterapeuty, gdyż nie ma czegoś takiego jak osobna terapia indywidualna dla socjopatów. W tym przypadku każdy dobry psychoterapeuta może prowadzić Pani partnera. Socjopatia ma związek ze zdeformowaniem osobowości (zaburzona osobowość) w dzieciństwie i adolescencji. Terapia miałaby służyć nie tylko zmianom w osobowości, ale także przerobieniu trudnych doświadczeń z dzieciństwa, poprawie relacji itp. Psychoterapia ma szansę powodzenia pod warunkiem, że Pani partner ma motywację do niej a nie jest tak, że godzi się na nią z musu pod Pani naciskiem. Terapia zwłaszcza, gdy chodzi o osobowość jest długotrwałym procesem dlatego na efekty trzeba będzie poczekać. Socjopatia jest niestety trudna do leczenia tym bardziej, że pacjentom często brakuje motywacji. Uważam jednak, że warto spróbować. Polecam psychoterapię w nurcie psychodynamicznym, gdyż leczy ona osobowość i przyczynia się do głębokich i trwałych zmian w niej (nie każdy nurt terapeutyczny leczy osobowość). Spotkałam się nawet z słusznym stwierdzeniem, że terapeuta nie leczy objawów jako takich a osobowość całość człowieka (podejście holistyczne). Pozdrawiam serdecznie
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Zastanawiam się, co sprawia, że chce Pani pozostać w związku z partnerem, którego Pani opisała jak wyżej. Skoro kłamie, nie ma wyrzutów sumienia itd.
Może Pani podjąć indywidualną psychoterapię, by zobaczyć, co powoduje iż pragnie Pani pozostać w tym trudnym związku lub jak radzić sobie dalej. Może też Pani wybrać psychoterapię pary (polecam nurt systemowy). Terapeuta po konsultacji podpowie Państwu, co jest najlepsze na dany moment.
Powodzenia!
Może Pani podjąć indywidualną psychoterapię, by zobaczyć, co powoduje iż pragnie Pani pozostać w tym trudnym związku lub jak radzić sobie dalej. Może też Pani wybrać psychoterapię pary (polecam nurt systemowy). Terapeuta po konsultacji podpowie Państwu, co jest najlepsze na dany moment.
Powodzenia!
Dzień dobry,
Już fakt, że to Pani zwraca się tu o pomoc, a nie partner, wydaje się zastanawiający. Pytanie na ile on widzi w sobie jakiś problem i na ile jest gotów by nad nim pracować i się zmienić?
Jeśli taka gotowość w nim jest, to jak najbardziej jest nadzieja.
Już fakt, że to Pani zwraca się tu o pomoc, a nie partner, wydaje się zastanawiający. Pytanie na ile on widzi w sobie jakiś problem i na ile jest gotów by nad nim pracować i się zmienić?
Jeśli taka gotowość w nim jest, to jak najbardziej jest nadzieja.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.