Mam poważny problem natury psychicznej. Żyję w związku 8 lat, mamy dwoje dzieci /nie wiem czy to ist

Dzień dobry. Jak ważne, że Pan o tym pisze i prosi o pomoc. To zdecydowanie adekwatne zachowanie. Trudności, które Pan opisuje mogą mieć różne podłoża i źródła. Być może to nieuzasadniony lęk, który odbiera Panu radość życia i utrudnia funkcjonowanie w rolach jakie chce Pan pełnić. Myślę, że warto skonsultować Pana sposób działania i radzenia sobie z lękiem ze specjalistą. Przeżywa Pan stres, niepokój które nie zaopiekowane mogą narastać i obniżyć komfort życia. Pozdrawiam. Anna Wiecka

Dzień dobry,

Niewątpliwie opisywana przez Pana sytuacja, jest dla Pana niezmiernie trudna i stresująca. Postrzegana przez Pana zmiana w zachowaniu żony jest przez Pana przeżywana nie tylko w kontekście relacji małżeńskiej, a przez to zapewne także i rodzinnej, ale także na tle Pańskiego indywidualnego poczucia bezpieczeństwa, akceptacji i dobrostanu psychicznego.

Z zamieszczonego przez Pana opisu wnioskować można, iż w przestrzeni Państwa relacji pojawiły się liczne trudności w komunikacji granic, potrzeb, a także niezgodności co do sposobu ich realizacji. Niestety na podstawie krótkiego opisu sytuacji „w pigułce” niemożliwym jest postawienie trafnej hipotezy i dalszych bardziej szczegółowych zaleceń, przede wszystkim ze względu na fakt, iż przedstawiony przez Pana obraz, z terapeutycznej perspektywy jest niekompletny i wymagałby uzupełnienia informacji i zadania przynajmniej kilku pytań pomocniczych. Postaram się jednak dać kilka wskazówek, które mogą pomóc.

Ponieważ sytuacja odbija się na dwóch płaszczyznach, warto byłoby również w ten sam sposób ją zaadresować - zarówno poprzez terapię indywidualną, jak i terapię par.
Rozumiem, że obawia się Pan odmowy udziału w terapii par ze strony żony - może ona być sceptycznie nastawiona do terapii, bądź jej niechętna. Niestety, do rozpoczęcia terapii par niezbędna jest zgoda i gotowość do podjęcia pracy nad relacją ze strony obydwu osób będących w związku. Ponieważ relacja jest konstruktem dynamicznym, opartym na wzajemności, niemożliwe jest jej naprawienie poprzez starania i zaangażowanie wyłącznie jednej strony.
Niezależnie od kontekstu relacyjnego, w swoim opisie wnosi Pan również wiele kawałków związanych z Pana indywidualnymi trudnościami (takimi jak poczucie zagrożenia, zazdrość, problemy z poczuciem własnej wartości) - być może zatem warto byłoby w tej sytuacji zaangażować się w pracę w ramach psychoterapii własnej, która może być Panu pomocna zarówno w perspektywie Pańskiego samopoczucia, jak również może pomóc przyjrzeć się bliżej temu w jaki sposób przeżywa Pan i reaguje na relację z żoną.

Zdaję sobie sprawę, że sytuacja jest bardzo trudna, ale podjęcie kroków w kierunku rozwiązania problemów może przynieść realną poprawę. Wsparcie profesjonalisty może okazać się kluczowe w przezwyciężeniu obecnych trudności.

Jeśli będzie Pan odczuwał potrzebę pogłębienia tematu, bądź zaopiekowania się nim, zapraszam do umówienia krótkiej, bezpłatnej konsultacji telefonicznej lub dłuższej konsultacji w gabinecie.
Jestem psychologiem i psychoterapeutką psychodynamiczną, w swojej pracy odnoszę się także do teorii relacji z obiektem oraz metody TFP (Transference Focused Psychotherapy) - metoda ta jest szczególnie pomocna w adresowaniu trudności występujących w obszarze relacji.
Przyjmuję stacjonarnie w Warszawie, przy Placu Zbawiciela, udzielam konsultacji online. Zapraszam do kontaktu.

Trudno budować szczęśliwy związek, kiedy jedno z partnerów mówi "twoje uczucia się dla mnie nie liczą, to Twój problem, poradź sobie z nimi i mi nie przeszkadzaj"... Masakra. Współczuję. Pewnie można nadal domagać się rozmowy, uszanowania swoich potrzeb i uczuć, pewnie można stawiać asertywnie granice, pokazywać jej co się czuje naprawdę - odwoływać się do jej miłości, pytać dlaczego ona tak się zachowuje, co w tym zachowaniu jest dla niej ważnego. Może cos z tego zatrybi. W między czas trzeba żeby dbał Pan o siebie - znalazł w sobie współczucie do samego siebie, otoczył siebie opieką, dbał o swój dobrostan.