Mam problem z partnerem i jego rodziną. Partner jest bardzo emocjonalnie przywiazany do swojej matki

Witam, sytuacja w jakiej się Pani znalazła jest trudna, ponieważ nie mamy wpływu na to jakie decyzje podejmie druga osoba. Zbyt mało jest informacji, aby odpowiedzieć na Pani pytanie. Ja zadbałabym kilka pytań np. Czy rozmawiała Pani o ewentualnej terapii? Czy Partner też postrzega swoją zależność jako problem i przeszkodę w Państwa relacji? Kto miałby chodzić na terapię? Psychoterapia ma sens wtedy, kiedy osoba widzi, czuje problem, lub dyskomfort, przeszkadza jej to i chce zmiany. Jeśli partner nie widzi problemu i reaguje złością na próby zwrócenia mu uwagi, to Pani musi sobie zadać pytanie: Czy takiego związku Pani chce i czy jest Pani gotowa zaakceptować to, że Partner ma taką relację z matką? Może Pani też skorzystać z rozmowy z psychologiem lub psychoterapeutą, aby rozjaśnić i poukładać najpierw w sobie te kwestie. Pozdrawiam serdecznie Anna Bernatowska

Witam, opisana sytuacja wskazuje na cechy „nie odciętej pępowiny” pomiędzy matką/rodzicami a dorosłym dzieckiem. Napisałam o tym artykuł pt „Uwikłane relacje rodzica z dzieckiem – jak nie być toksycznym rodzicem?” – jest w nim mowa o wpędzaniu dorosłych dzieci w poczucie winy, gdy te nie są w pełni oddane pomocy rodzicom. To uniemożliwia dorosłemu dziecku żyć w pełni swoim życiem i przeszkadza w stworzeniu satysfakcjonującego związku.
Terapia pary na pewno mogłaby pomóc, ale obie strony powinny tego chcieć. Mogłaby pomóc nawet jedna konsultacja u doświadczonego psychoterapeuty, który wskaże główne źródła problemów w związku i da zalecenia oraz materiał do refleksji i np. do dojrzewania do dalszej terapii. Bywa też tak, że zalecana jest partnerom terapia indywidualna dla każdego lub jednego z nich, aby przepracowali oni własne trudności (np. „odpępowienie” od matki).
Jeśli jedna strona nie chce pójść na konsultację pary, to można skorzystać z pomocy psychologicznej indywidualnie, aby np. nauczyć się w konstruktywny sposób rozmawiać z partnerem o tym, co jest trudne i jakie są wzajemne potrzeby i oczekiwania co do wspólnego życia. Pozdrawiam. Dorota Braniewska

Bez wątpienia powinna się Pan zgłosić na indywidualnlną konsultację psychoterapeutyczną w tej sprawie. Dopiero po tym będzie można określić "co i jak dalej".
Pozdrawiam Krzysztof Dudziński

Jeśli tak, jak Pani pisze, partner próbuje rodzicom odmówić, to jest szansa na udaną zmianę. Kwestia tego, jak z nim rozmawiać, aby go wesprzeć w odseparowaniu od rodziców. Psychoterapia - indywidualna lub pary - da Państwu narzędzia do zmiany.

Nie wiem czy Pani partner widzi problem i potrzebę zmiany. Z wypowiedzi wynika jasno, że ta sytuacja jest dużym problemem dla Pani. Konflikty z partnerem, poczucie, że bliscy nastawiają go przeciwko Pani i że jest od nich emocjonalnie uzależniony, powodują że nie czuje się Pani w tej relacji pewnie i bezpiecznie. Myślę, że podjęcie przez Panią terapii pozwoli przyjrzeć się sytuacji w jakiej się Pani znalazła, ułatwi rozeznanie emocji i potrzeb, wypracuje Pani nowe sposoby ich wyrażania. Zachęcam do zadbania o siebie i nawiązanie relacji terapeutycznej. Pozdrawiam Agnieszka Jędruch