Mam problem z silnym lękiem jeśli chodzi o jakiekolwiek działania w społeczeństwie. Nie ważne czy ch

Mam problem z silnym lękiem jeśli chodzi o jakiekolwiek działania w społeczeństwie. Nie ważne czy chodzi o wyjście do sklepu, wizytę w urzędzie lub zapisanie się do lekarza. Mam wrażenie, że to zaczęło się w wieku ok.13 lat kiedy zaczęły się problemy rodzinne w domu, dalej było pod górkę - silne traumy, wstydliwe przeżycia w szkole. Niedawno skończyłem 27 lat, mieszkam ze schorowanymi rodzicami, udało mi się skończyć jedynie gimnazjum i czuje się z tym okropnie, wstydzę się samego siebie. Miałem cele i marzenia, a przez ten cały czas nie potrafiłem zrobić kompletnie nic. Czuję się jak dziecko w skórze starca. Jedynie co robię to wegetuję - siedzę przed komputerem w czterech ścianach i nie potrafię zrobić ani jednego kroku w przód, a kiedy już mi się uda wyjść do ludzi to czuję, że cały drżę od środka, ręce mi się trzęsą (nogi chyba też) i chcę wrócić jak najszybciej do swojego kąta, jak zbity pies. Wieczorem kiedy próbuje zasnąć mam codziennie czarne myśli, nawet przy muzyce, którą zawsze włączam przy zasypianiu. Są to myśli o śmierci, bliskości jaką zawsze chciałem mieć, że jestem niepotrzebny, że przeszkadzam, o rodzinie jaką chciałbym mieć i o sobie samym, jakim chciałbym być. Zdaję sobie sprawę, że powinienem udać się do specjalisty ale nie potrafię zrobić nawet tego, znowu nachodzą myśli, że będę na terapii z innymi ludźmi i że się zbłaźnie - że będą mnie oceniać. Trzymam w ręce telefon i lęk wygrywa i zaczynam się znów nad sobą użalać. Nie chcę wylądować w szpitalu psychiatrycznym, chcę odzyskać przynajmniej część samego siebie a nie potrafię zrobić kroku w przód...