Martwie sie o moja siostre. Jest miedzy nami 10 lat roznicy, ona niedawno weszla w dorosle zycie. Je

To niesamowite, ile masz w sobie miłości, wrażliwości i troski wobec Twojej siostry, mimo że są momenty, w których z pewnością jest Ci trudno. Ty jednak się nie poddajesz, dbasz o Waszą relację, budujesz atmosferę bezpieczeństwa i wsparcia, a dodatkowo szukasz różnych sposobów, by jakoś do siostry dotrzeć, by nie była sama z tym, z czym sobie nie radzi. To piękny obraz siostrzanej miłości! Czasem tak się zdarza, że mimo naszej determinacji ci, o których walczymy, zdają się nas odtrącać. Ale to często taka zasłona dymna, takie ochronne działanie, pod którym może skrywać się lęk, że jeśli kogoś dopuszczę do swojego świata, do tego, z czym sobie nie radzę, z czym jest mi trudno, albo nie dostanę zrozumienia, akceptacji, albo zostanę jeszcze bardziej zraniona, albo okażę w ten sposób, że jestem słaba i zawiodłam. Wiele może kryć się za takim zachowaniem, ale z pewnością nie to, że siostra Cię teraz nie potrzebuje. Wręcz przeciwnie - im trudniej w byciu z nią, tym jej większa potrzeba, byś obok była. To najważniejsze. Twoja siostra jest w okresie ważnych wyborów i decyzji, sama siebie jeszcze określa, szuka odpowiedzi na pytanie, kim jest, gdzie jest jej miejsce, jaki sens ma życie i co dalej. To dla niej ważny czas, pełen życiowych wyzwań, dlatego jestem Ci wdzięczna, że jesteś przy siostrze, bo ona naprawdę może nie wiedzieć, co dalej, a to może ją irytować i złościć. Często też mamy trudność w zwierzaniu się z tego, z czym się borykamy, bliskim. Czasem nie chcemy ich zawieść, czasem nie chcemy obarczać dodatkowym ciężarem, bo mają swoje problemy - Ty np. masz już swoją rodzinę, więc siostra może nie chcieć jeszcze dokładać Ci zmartwień. To, jak się zachowuje, choć może tak nie wygląda, nie jest wymierzone przeciwko Tobie. Tylko po prostu nie umie inaczej i potrzebuje czasu i akceptacji, by zrobić krok ku zmianie. Może warto zapytać siostry, czy nie chciałaby spotkać się z kimś, kto szkoli się w pomaganiu innym. Może warto zapytać jej wprost, czy nie miałaby ochoty na terapeutyczne spotkania, bo one naprawdę służą człowiekowi, by nie musiał dłużej cierpieć i zmagać się z trudnościami, ale by stanął mocno na nogach i znów cieszył się życiem, również z innymi. Wierzę, że Twoja siostra z Twoim wsparciem pokona każdą trudność! Moc serdeczności!!!

Dzień dobry, przeczytałem z wielkim skupieniem opisany przez Ciebie problem. Twoja siostra jest młodą osobą, bardzo dobrze że ma Ciebie. Zdecydowanie przydałaby się jej terapia, dobrze gdyby teraz do niej przystąpiła aby nie nawarstwiły się z czasem problemy jej które opisałaś. Być może był ktoś kto ją skrzywdził, wysmiewał się z niej i zakłada taką maskę aby udać osobę silną i twardą. Tego nie wiem. Od tego jest terapia, terapeuta ją pokieruje. Ważne aby tylko ona chciała na terapię pójść. Porozmawiaj z nią o tym, że tp dla jej dobrą. Życzę powodzenia i dużo wytrwałości przy młodszej siostrze. Z wyrazami szacunku, Marcin Rybak

Dzień dobry,
sytuacje, które Pani opisuje, mogą sugerować, że siostra zmaga się z trudnościami emocjonalnymi lub problemami związanymi z lękiem społecznym. Jej wycofanie, unikanie kontaktów z innymi, negatywne nastawienie i szybkie zmiany nastroju mogą być oznakami głębszych problemów.
Rozumiem, że wielokrotnie próbowała Pani rozmawiać z siostrą i okazywać jej wsparcie. To bardzo ważne, że Pani jest przy niej, nawet jeśli ona tego teraz nie docenia. Czasem proste wyrażenie, że jest Pani tam dla niej i że może na Panią liczyć, może zrobić dużą różnicę. Zachęcam Panią do rozważenia sugestii wizyty u psychologa dla siostry. Profesjonalna pomoc może być kluczowa w zrozumieniu jej zachowania i znalezieniu skutecznych metod wsparcia. Specjalista może pomóc siostrze zidentyfikować źródło jej problemów i pracować nad ich rozwiązaniem.
Pani troska i chęć pomocy są bardzo wartościowe. Profesjonalna pomoc może wspomóc zarówno Panią, jak i siostrę w radzeniu sobie z tymi trudnościami.
Wszystkiego dobrego dla Pani i siostry.