Mialam nieciekawe dziecinstwo pelne awantur i wyzwisk i to odnosi sie wlasnie do meritum sprawy ..ot

Dzień dobry. Jak rozumiem, Pani wątpliwości budzą emocje, które pojawiły się po śmierci dziadka - w mojej ocenie ich obecność jest w dużej mierze zrozumiała. Śmierć członka rodziny to z całą pewnością utrata i całkiem prawdopodobne jest, że przechodzi Pani aktualnie proces żałoby, pomimo doznanych krzywd. Warto jednak przyjrzeć się tym emocjom oraz, być może, przepracować trudne doświadczenia z przeszłości, tak aby te wspomnienia nie były dla Pani źródłem cierpienia i by nie utrudniały funkcjonowania. Być może przeżywaniu żałoby towarzyszą inne emocje, które trudno Pani zaakceptować? Warto omówić to z psychoterapeutą, zwłaszcza jeśli ma Pani poczucie braku zrozumienia swojego stanu. Pozdrawiam serdecznie.

Dzień dobry. Myślę, że jest to naturalne zachowanie po odejściu członka rodziny, prawdopodobnie przechodzi Pani okres żałoby po śmierci dziadka. Jednak polecam udać się do psychoterapeuty w celu zrozumienia swojego stanu i przeżycia tych emocji. Pozdrawiam Piotr Włodarczyk

Witam. Naturalne jest, że przeżywa Pani silne emocje, mimo tego, że są negatywne. Śmierć zwykle wzbudza w nas przeżywanie tego, co doświadczyliśmy z lub od osoby, która odeszła. Okres żałoby to mieszanina różnych uczuć, zarówno pozytywnych, jak i negatywnych. Proszę pomyśleć o wsparciu psychologa w tych trudnych dniach. Życzę powodzenia

Dzień dobry,
Czytając Pani pytanie można pomyśleć - jak niezwykła jest siła uczuć i przywiązania do kogoś, nawet jeśli doświadczyliśmy od tego kogoś bólu i krzywd. Jak rozumiem, pośród wielu wspomnień z dziadkiem, dzieli się Pani poczuciem, że wielokrotnie Panią zranił i dotknął, i że wolała go Pani unikać. Jednakże, może jest też tak, że prócz tych zranień, może przeżyli Państwo niekiedy miłe chwile. Może był on dla Pani osobą ważną, choć poniekąd - nieobecną.
Każda śmierć bliskiej, czy znanej nam osoby może poruszyć i boleć. Taka strata, nawet jeśli jest to strata, kogoś kto ranił, odbiera nadzieję, że kiedyś może byłoby inaczej. Można tęsknić, za tym, co się wspólnie utraciło.
Przykro mi z powodu Pani bólu. Pozdrawiam,
Marta Niwczyk

Szanowna Pani,

tego typu różne, czasem sprzeczne odczucia i myśli mogą być wynikiem sytuacji, których była Pani w dzieciństwie częścią. Z uwagi na nierozwiązane czy niedokończone sprawy pojawia się tego typu ambiwalencja. Może warto przemyśleć współpracę z terapeuta EMDR, ukierunkowanym na wsparcie osób z tego typu przeżyciami. Odblokowanie pamięci emocjonalnej i adaptacyjne przetwarzanie tamtych zdarzeń, może pozwolić Pani odzyskać czy uzyskać równowagę emocjonalną.

Z uszanowaniem,
dr n. hum. Monika Gmurek