Mój partner 3 tygodnie temu po 20 latach oświadczył mi, że nie chce być w związku i woli życie w poj

Mój partner 3 tygodnie temu po 20 latach oświadczył mi, że nie chce być w związku i woli życie w pojedynkę. Twierdzi, że mnie kocha i zależy mu na mnie, jednak „nie jest to już taka miłość jak na początku”. Faktem jest, że przez lata kłóciliśmy się o to, że nie ma dla mnie czasu i ucieka do rodziny przy każdej możliwej okazji. Mimo tego jestem zaskoczona, że nie sygnalizował, że ma wątpliwości, a od razu mnie odciął. Latami prosiłam o terapię dla par ze względu na liczne kłótnie, ale nie chciał się zgodzić twierdząc, że terapeuta „wybierze moją stronę”. Jestem załamana tracąc miłość życia.

Zapisałam się do terapeuty, by sobie z tym poradzić jednak pierwsza wizyta jest za 3 tygodnie, a ja nie wiem co robić już teraz. Nie poprosił o czas. Odciął się emocjonalnie, tak jakby dawno podjął te decyzję. Jestem pewna, że nie ma romansu. Ucieka od naszej relacji, jednocześnie pytając czy istnieje możliwość byśmy w przyszłości utrzymywali przyjaźń, bo on chce mnie w swoim życiu. Nie rozumiem tego.
Mieszkamy razem i oboje pracujemy w innym mieście, gdzie on teraz pod pretekstem pracy zostaje po kilka dni dłużej, by nie wracać do domu i konfrontować się ze mną.

Niestety błagania nic nie dają. Jestem w stanie dać mu czas, jednak nie prosił o niego. Chce całkowitego rozstania jednocześnie zachowując bezpieczeństwo posiadania mnie przy sobie - nie planuje się wyprowadzić. Nie rozumiem tej sytuacji. Czy powinnam przenieść się do innego pokoju, unikać spotkań z nim i pozwolić, by poczuł, że mnie ma mnie w jego życiu? Jest co ratować? Nasze kłótnie dotyczyły wyłącznie różnic w potrzebie bliskości. Pod innymi kątami jesteśmy do siebie dopasowani. Sądziłam, że mimo wszystko bardzo się kochamy i, że to miłość życia. Będę wdzięczna za rady czy jest co ratować i jak powinnam się zachować, by to zrozumiał.