Mój partner od dobrych 8lat przyjmuje amfetamine.Kiedyś to było sporadycznie, na dziś jest to dzień

Dzień dobry, stosowanie narkotyków bardzo negatywnie wpływa zarówno na osobę, która je przyjmuje - jak i na cały system rodzinny. To czego Pani doświadcza (wyzwiska, stały niepokój o to jak będzie) nosi znamiona przemocy psychicznej, co również bezpośrednio i pośrednio oddziałuje na Pani córkę. Warto skontaktować się z psychologiem/psychoterapeutą pracującym w Poradni Leczenia Uzależnień, żeby podjąć działania pozwalające na wyjście z tej trudnej sytuacji. W takiej placówce, może Pani otrzymać pomoc zarówno dla siebie, męża, jak i córki. Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia!

Szanowna Pani, w tej sytuacji najważniejsze wydaje się zapewnienie bezpieczeństwa sobie i dziecku oraz zastanowienie się jak zachowanie partnera wpływa na Was i Wasze funkcjonowanie. Osoby uzależnione mogą podjąć terapie i wieść satysfakcjonujące życie na trzeźwo, ale muszą same tego chcieć, co może się zadziac, gdy doświadcza bolesnych konsekwencji swojego nałogu (utrata pracy, odejście bliskiej osoby, problemy zdrowotne, konsekwencje prawne itd.- każdy ma inne "dno" i inne zasoby, by się od niego odbic). Gdyby chciała Pani skonsultować się ze specjalista, zapraszam na wizytę.

Droga Autorko!
Mierzysz się z naprawdę trudnym problemem, który podejrzewam wpływa na Twoje życie w wielu aspektach. Jest mi niezmiernie przykro, bo tylko mogę sobie wyobrazić jak ciężkim przeżyciem psychicznym jest dla Ciebie ta sytuacja. Trzeba to powiedzieć głośno - Twój partner jest uzależniony. Amfetamina jest narkotykiem który przyjmowany w wyższych dawkach powoduje szereg skutków ubocznych. Dzieją się one na poziomie psychicznym ale i fizycznym. Wiele z nich nie widać gołym okiem, a wychodzą dopiero po latach. Dla osoby zmagającej się z uzależnieniem moment pojawienia się objawów odstawiennych to kolejna dawka bardzo dużych trudności z którymi ciężko jest poradzić sobie samodzielnie. Piszę to wszystko abyś mogła zobaczyć szerszy obraz problemów z którymi zmagasz się na co dzień. To i tak jest jedynie promil tego co można by w tym temacie napisać.
Bardzo prawdopodobne, że zmagasz się ze współuzależnieniem. To mechanizm występujący wśród bliskich osób uzależnionych. Tym co jest najbardziej charakterystyczne dla tego procesu to podejście do uzależnionego. Przede wszystkim występuje tu sporo racjonalizacji czyli mechanizmu obronnego w którym staramy się nie dopuszczać do siebie negatywnych obrazów, sytuacji czy opinii na dany temat. Możliwe, że do głowy przychodzą Ci myśli w stylu "może się opamięta", "skoro dzisiaj nie wziął to może zrozumiał co jest nie tak", "dzisiaj jest spokojny, więc może będzie lepiej". Dodatkowo w przypadku uzależnień wszelkiego typu mamy do czynienia z tak zwanym kołem przemocy, które dzieli się na trzy poszczególne etapy: narastające napięcie -> rozładowanie napięcia -> moment "miesiąca miodowego". Polecam zapoznać się z rozszerzeniem tego zjawiska. Całkiem prawdopodobne, że dzięki lekturze na ten temat zyskasz znacznie większą świadomość. To do czego gorąco pragnę Cię zachęcić to skorzystanie z terapii dla osób współuzależnionych. Zazwyczaj są to spotkania grupowe (nie zawsze) podczas których uzyskujesz kompleksową pomoc psychologiczną oraz szeroko zakrojoną psychoedukację w tematyce uzależnień. Polecam poszukać jakiegoś państwowego ośrodka dla uzależnionych gdzie znajdziesz pomoc w tym zakresie. Terapia jest w takich przypadkach darmowa, a terminy są dość szybkie. Zyskując profesjonalną pomoc zyskasz przede wszystkim odpowiedzi na wszystkie pytania, które pojawiają się w Twojej głowie. Dostaniesz wsparcie na które zasługujesz jak również odbudujesz swoją pewność siebie. Warto pomyśleć także, aby zaopiekować się córką pod kątem psychologicznym. Mając dwanaście lat pewnie widziała już różne sytuacje w związku ze swoim ojcem. W tym wieku też jej świadomość rzeczywistości jest naprawdę spora. To także da Ci sporo spokoju oraz komfortu psychicznego.
Wierzę w Ciebie. W to, że uda Ci się podjąć właściwe decyzje, które pozwolą na życie bez obaw, strachu i napięcia o przyszłość. Mocno trzymam kciuki za Ciebie i Twoją córkę.
Trzymajcie się ciepło! :)

Dzień dobry. Pani Partner prawdopodobnie jest osobą uzależnioną. W tym momencie nie myśli on jak osoba zdrowa ale chora. Jest pod wpływem działania mechanizmów uzależnienia. Potrzebuję pomocy specjalisty ale sam musi chcieć ją uzyskać. Warto motywować go do podjęcia terapii a przynajmniej do konsultacji z terapeutą który przeprowadzi z nim diagnozę uzależnienia. Druga sprawa to pani relacja z nim i to że stosuję wobec pani przemoc bo tak trzeba nazwać wyzwanie. Również pani potrzebuje w tym momencie opieki specjalisty które pomoże pani przebrnąć przez tą trudną sytuację.

To, co Pani opisuje, jest bardzo trudną sytuacją, która negatywnie wpływa zarówno na Panią, jak i na córkę. Uzależnienie partnera od amfetaminy oraz jego agresywne zachowanie stwarzają niezdrowe i potencjalnie niebezpieczne środowisko. Jeśli partner nie jest gotowy na podjęcie leczenia, warto pomyśleć o własnym bezpieczeństwie oraz o dobru dziecka. Decyzja o odejściu może być konieczna, aby uniknąć dalszych konsekwencji. Warto skonsultować się z terapeutą lub prawnikiem, aby przeanalizować możliwe działania. Pozdrawiam i życzę dużo dobrego