Moj problem polega na tym ze nienawidze mezczyzn. Ojca , brata, meza. Ojca nigdy nie bylo w domu a j

Dzień dobry, rozumiem, że Pani problem polega na "niemożności poradzenia sobie" w sytuacji, w której się Pani znajduje. Pisze Pani o poczuciu zagubienia i trudnych emocjach. Wszystko to w stosunku do bliskich mężczyzn, których pozycja jest, w Pani odczuciu, korzystniejsza, nadrzędna wobec Pani. Wydaje się, że czuje się Pani słabsza, bardzo zależna, w potrzasku i bez możliwości rozwiązania, działania, innego spojrzenia na sytuację. Myślę, że z pomocą mogą przyjść Pani rozmowy z psychologiem, psychoterapeutą. Zyska w nich Pani możliwość przeanalizowania i zrozumienia swojego stosunku do mężczyzn, będzie Pani mogła zrozumieć swój udział w życiowej sytuacji, a także powoli odzyskiwać poczucie wpływu i możliwości decydowania o sobie i swoich relacjach. Pozdrawiam, Aleksandra Wincz.

Dzień dobry,
Z Pani listu zrozumiałam, ze kontynuuje Pani tradycję rodzinną, dotyczącą relacji męsko-damskich. Niestety, nie są to pozytywne wzorce. Jestem psychoterapeutką systemową i wiem, że niezwykle trudno jest uniknąć powielania wzorców, które wynieśliśmy z naszej rodziny pochodzenia. W tej sytuacji polecałabym koniecznie zadbać o siebie psychoterapeutycznie. Oczywiście pod warunkiem, że chce Pani coś zmienić w swoim życiu, a wnioskuje, że dlatego zdecydowała się Pani na kontakt. Psychoterapia może Pani pomóc inaczej spojrzeć na sytuację i swoją rolę w życiu. Jeżeli nie ma Pani środków, warto spróbować zapisać się na terapię finansowaną przez NFZ. Będzie Pani miała możliwość z pomocą terapeuty przeanalizować swoją sytuację i zorientować się, co tak naprawdę zależy od Pani.
Pozdrawiam serdecznie i życzę wytrwałości i konsekwencji,
Beata Kot

Witam. W Pani wypowiedzi jest wiele przykrych i bolesnych dla Pani emocji. Rozumiem, że relacje dla Pani z mężczyznami są bardzo trudne i nie czerpie Pani z nich satysfakcji. Mam też wrażenie, że czuje się Pani w tym samotna, ale też chciałaby Pani sobie poradzić z tym sama, co może być trudne, dlatego proponuję poszukać pomocy w formie psychoterapii, w ten sposób może Pani o siebie zadbać. Pozdrawiam

Rozumiem, że jesteś w bardzo trudnej sytuacji i że kumulacja emocji, jakie przeżywasz, może prowadzić do poczucia bezradności, złości i wypalenia. To, co opisujesz, wskazuje na ogromne obciążenie emocjonalne wynikające z relacji z mężczyznami w Twoim życiu – od ojca, przez brata, po męża. Każda z tych relacji zdaje się być dla Ciebie źródłem bólu i frustracji.
Chciałabym podkreślić, że Twoje emocje są ważne i zasługujesz na przestrzeń, w której możesz je w pełni wyrazić i zrozumieć. Złość i gniew, które odczuwasz, są naturalną reakcją na długotrwałe zaniedbanie, brak szacunku i wsparcia ze strony osób, które powinny być blisko Ciebie.
To, co szczególnie przykuwa moją uwagę, to fakt, że czujesz się osamotniona w tej sytuacji, a Twoje próby wyrażenia swoich potrzeb kończą się eskalacją konfliktu. Trudności w komunikacji i poczucie, że jesteś lekceważona, mogą potęgować frustrację i prowadzić do wybuchów złości, które – jak wspomniałaś – dotykają również Twoje dzieci. Wiem, że to dla Ciebie dodatkowo trudne.
W takiej sytuacji ważne jest, abyś nie pozostała z tym sama. Rozważ, czy mogłabyś skorzystać z pomocy terapeuty, który pomoże Ci zrozumieć i uporządkować te emocje, a także wesprze Cię w znalezieniu drogi do odbudowy własnej siły. Terapeuta może pomóc Ci zbudować strategię radzenia sobie z tą sytuacją – zarówno emocjonalnie, jak i praktycznie.
Ważnym krokiem jest również zadbanie o siebie i o swoje potrzeby. Zaniedbanie siebie, o którym wspomniałaś, często wynika z braku czasu i energii, ale próba małych zmian może przynieść ulgę. Spróbuj wygospodarować choć trochę przestrzeni na coś, co sprawi, że poczujesz się lepiej – nawet drobne kroki mogą stopniowo pomóc w odbudowie poczucia własnej wartości.
Jeśli czujesz, że jesteś gotowa na zmiany, ważne będzie, abyś również zastanowiła się nad swoimi granicami w relacji z mężem i ojcem. Może to być proces wymagający wsparcia terapeutycznego, ale to Ty masz prawo decydować o tym, co akceptujesz w swoim życiu, a co nie.
Jestem pewna, że masz w sobie siłę, by przejść przez ten trudny czas, i zasługujesz na wsparcie oraz szacunek, zarówno ze strony innych, jak i samej siebie. Wszystkiego dobrego.