Mój synek ma 3,5 roku mamy z nim nie małe kłopoty , w przedszkolu zaczęły się jeszcze większe , agre

Szanowna Pani,
ja zajmuje się wyłącznie osobami dorosłymi.
dr Andrzej Żytkowski

Dzien dobry,

Proszę pytać neurologa dziecięcego. Ja jestem neurologiem dorosłych. Pozdrawiam i życzę powodzenia.

W tej sytuacji zalecana jest wizyta u psychiatry dziecięcego, który postawi rozpoznanie i pokieruje dalej. Niewykluczone, że wyśle na badania psychologiczne

Z Pani opisu wynika, że potrzebna jest prawdopodobnie kompleksowa pomoc. Z jednej strony konieczne są badania neurologiczne dziecka, a także konsultacja psychiatry dziecięcego. Ale równolegle warto, żeby Pani jako rodzic czy oboje Państwo skorzystali z konsultacji u psychologa. Sugeruję konsultację u psychologa dziecięcego lub psychoterapeuty pracującego z rodzinami. Podczas konsultacji specjalista udzieli wsparcia Państwu jako rodzicom, bo problem wygląda na bardzo obciążający i angażujący całą rodzinę. Stąd warto przeanalizować co rodzice mogą zrobić, jakie zachowania będą korzystne w tej sytuacji. Ponieważ to Państwo jesteście z dzieckiem na codzień, to Państwa oddziaływanie ma ogromną siłę. Potrzeba Wam jednak spojrzenia na problem z innej perspektywy. Życzę wiele cierpliwości i siły. Agnieszka Schab

Koniecznie wizyta u neurologa, psychiatry dziecięcego i psychologa dziecięcego.
Dobrze byłoby w tym wszystkim zadbać też o wsparcie dla siebie jako rodziców u psychologa lub w grupie wsparcia dla rodziców.

Dzień dobry,
bardzo ważne jest całościowe podejście do problemu, tym bardziej, że przyczyny zachowań syna mogą mieć również podłoże medyczne. Dlatego na początek bardzo ważna będzie konsultacja lekarska, m.in. neurolog, może wykonanie EEG, można również zwrócić uwagę na potencjalne alergie, związane np. z nietolerancją na pewne produkty, które powodują nadaktywność. Nie jestem jednak lekarzem, warto, więc zwrócić się o pomoc do specjalistów, którzy pokierują kolejnymi etapami diagnozy. Z punktu psychologicznego mogą to być zachowania związane z próbą poradzenia sobie z silnymi emocjami, sytuacją trudną, np. w przedszkolu (stres, próba odnalezienia się w grupie). Synek może tak reagować również w związku z intensywniejszym odczuwaniem bodźców: słuchowych, dotykowych, wzrokowych, które wzbudzają u niego silny dyskomfort, z którym nie potrafi sobie poradzić. Na pewno ważna jest konsekwencja i spójność działania w domu i przedszkolu. Nauczenie dziecka radzenia sobie ze złością, metod na rozładowanie napięcia, które nie wyrządzają krzywdy innym, ciągłe zwracanie uwagi na zasady panujące w społeczeństwie. Podczas konsultacji z psychologiem, na podstawie wywiadu, obserwacji, wyników ewentualnych badań lekarskich możliwe jest rozpoznanie przyczyn/y zachowań oraz ustalenie metod pracy z dzieckiem.
Pozdrawiam i życzę samych sukcesów
Alicja Labrenc