Mój tata popełnił samobójstwo 30 września 1 października znalazł go mój brat. Nic nie wskazywało na
3
odpowiedzi
Mój tata popełnił samobójstwo 30 września 1 października znalazł go mój brat. Nic nie wskazywało na to że coś takiego zrobi,żadnych problemów żadnych długów,trochę problemy ze zdrowiem,a ja zostałam mamą mój syn ma dopiero 2 miesiące tata był taki szczęśliwy bo czekałam na ten mały cud 15 lat,nie potrafię się z tym pogodzić i zrozumieć dlaczego? Taki był radosny,wesoły w ostatnim czasie,mama była w tym czasie u mnie aby mi pomóc przy małym,zostało jej jeszcze trzy tygodnie do wyjazdu tata nie mógł się już doczekać,kwiaty miał kupić. Pomóżcie mi zrozumieć dlaczego bo to tak bardzo boli
Witaj,
Bardzo Ci współczuję, bo wiem że ta sytuacja jest trudna dla Ciebie. I dobrze, że dzielisz się tymi uczuciami.
Pamiętaj, że żałoba przebiega etapami i że ten etap w którym teraz jesteś, charakteryzujący się niedowierzaniem i ogromnymi emocjami - jest także naturalny. Poszukujesz wyjaśnienia sytuacji, którą znał tylko tato. Daj sobie czas na te wszystkie emocje i pamiętaj że ten etap minie i w końcu nastąpi większe ukojenie i spokój. Zapraszam Cie na konsultację gdybyś potrzebowała poczuć ulgę i wsparcie.
Bardzo Ci współczuję, bo wiem że ta sytuacja jest trudna dla Ciebie. I dobrze, że dzielisz się tymi uczuciami.
Pamiętaj, że żałoba przebiega etapami i że ten etap w którym teraz jesteś, charakteryzujący się niedowierzaniem i ogromnymi emocjami - jest także naturalny. Poszukujesz wyjaśnienia sytuacji, którą znał tylko tato. Daj sobie czas na te wszystkie emocje i pamiętaj że ten etap minie i w końcu nastąpi większe ukojenie i spokój. Zapraszam Cie na konsultację gdybyś potrzebowała poczuć ulgę i wsparcie.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień Dobry, zachęcam do wizyty u specjalisty, aby szerzej omówić ten problem. Pozdrawiam serdecznie
Bardzo mi przykro z powodu Pani straty. Rozumiem, jak trudne jest zmierzenie się z czymś tak nagłym i niezrozumiałym. Samobójstwo bliskiej osoby często pozostawia nas z ogromnym bólem, pytaniami i poczuciem braku sensu.
Czasem osoby, które wydają się radosne i szczęśliwe, mogą ukrywać swoje cierpienie wewnętrzne. Ludzie rzadko podejmują takie decyzje „znikąd” – może to być związane z nieuświadomionym bólem, trudnościami, które sami przed sobą ukrywali, lub np. z problemami zdrowotnymi, które wpływają na psychikę. Często osoby w trudnym stanie psychicznym nie chcą obciążać swoich bliskich swoim cierpieniem i starają się je ukrywać, co sprawia, że ich decyzje są dla otoczenia zupełnie niespodziewane.
To, co Pani przeżywa – ból, brak zrozumienia – jest naturalną reakcją na tak wielką stratę. Nie sposób znaleźć prostego wyjaśnienia, dlaczego Pani tata podjął taką decyzję, ale ważne jest, aby pozwoliła sobie Pani na przeżycie wszystkich emocji, które się pojawiają. To proces żałoby, który wymaga czasu i wsparcia.
Może warto pomyśleć o rozmowie z kimś, kto pomoże Pani pomieścić te trudne uczucia, na przykład z psychologiem/psychoterapeutą, który pomoże uporządkować myśli i zrozumieć, co się wydarzyło w kontekście relacji z tatą i Pani emocji. Warto zaopiekować się sobą.
Czasem osoby, które wydają się radosne i szczęśliwe, mogą ukrywać swoje cierpienie wewnętrzne. Ludzie rzadko podejmują takie decyzje „znikąd” – może to być związane z nieuświadomionym bólem, trudnościami, które sami przed sobą ukrywali, lub np. z problemami zdrowotnymi, które wpływają na psychikę. Często osoby w trudnym stanie psychicznym nie chcą obciążać swoich bliskich swoim cierpieniem i starają się je ukrywać, co sprawia, że ich decyzje są dla otoczenia zupełnie niespodziewane.
To, co Pani przeżywa – ból, brak zrozumienia – jest naturalną reakcją na tak wielką stratę. Nie sposób znaleźć prostego wyjaśnienia, dlaczego Pani tata podjął taką decyzję, ale ważne jest, aby pozwoliła sobie Pani na przeżycie wszystkich emocji, które się pojawiają. To proces żałoby, który wymaga czasu i wsparcia.
Może warto pomyśleć o rozmowie z kimś, kto pomoże Pani pomieścić te trudne uczucia, na przykład z psychologiem/psychoterapeutą, który pomoże uporządkować myśli i zrozumieć, co się wydarzyło w kontekście relacji z tatą i Pani emocji. Warto zaopiekować się sobą.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.