Moja mama obwinia mnie a przede wszystkim mojego męża o swoja samotność. Dzwoni do mnie(raczej nie m
1
odpowiedzi
Moja mama obwinia mnie a przede wszystkim mojego męża o swoja samotność. Dzwoni do mnie(raczej nie mówi na żywo) że jest samotna że jej z tym strasznie źle i że kiedyś ktoś znajdzie ją martwa(daje do zrozumienia ze może popełnić samobójstwo). Mieszka sama ja jestem u niej na 2-3dni minimum co 2 tyg czasem częściej. Dzwonie do niej niemal każdego dnia. Jak ma gorszy dzień to dzwoni do mnie po poludniu i oskarża o to że jest sama, że jak jest u mnie to mój mąż z nią nie rozmawia. Wyzywa go od śmieci uważa, że powinnam go zostawić. (Mamy 2 dzieci jesteśmy 9 lat po ślubie i nie mamy większych problemów w zwiazku). Ostatnio wymyślą jakieś historie, że specjalnie spiskujemy albo mój mąż że swoją rodziną spiskują żeby ja od nas odsunąć. Że to wina mojego męża że ona go nie lubi (on na początku się starał później odpuscil, ale nadal jeżeli trzeba zrobić u niej coś większego remont, meble poskładać itp to nadal to robi). Nie wiem co robić w takiej sytuacji. Opiekuje się mama ponieważ mieszka sama w małej wiosce odwiedzam, wożę do lekarzy na zakupy a Ona regularnie robi mi takie wyrzuty. Nie potrafię jej zostawić samej ale nie wiem czy potrafię dalej to znosić. Kiedyś takie "wojny robila mi kilka razy w roku obecnie co jakieś 3-4 tyg mimo że sama mam teraz problemy zdrowotne i w ciągu 2 miesięcy 3 raz będę w szpitalu nawet to jej nie powstrzymuje. Co robić w takiej sytuacji?
Dzień Dobry. Sytuacja, w której Pani się znajduje, jest bardzo trudna i złożona. Z jednej strony mamy tu Pani głęboko zakorzenione poczucie odpowiedzialności za mamę i troskę o jej dobrostan, a z drugiej strony, zachowania mamy wywołują u Pani ogromny stres, obciążają Panią emocjonalnie i fizycznie. Na poziomie poznawczo-behawioralnym (CBT), warto przyjrzeć się kilku aspektom, które mogą pomóc lepiej zrozumieć, co się dzieje, i znaleźć sposoby na poradzenie sobie z tymi wyzwaniami.
Kilka kluczowych obszarów do rozważenia: Wina i poczucie odpowiedzialności: To, że mama obwinia Panią i Pani męża za swoją samotność, nie oznacza, że rzeczywiście to jest Pani wina. Takie oskarżenia mogą wynikać z jej trudności emocjonalnych, np. lęku przed samotnością, depresji lub innych nierozwiązanych problemów. Warto przypomnieć sobie, że choć możemy troszczyć się o naszych bliskich, nie możemy ponosić odpowiedzialności za ich emocje i decyzje życiowe. Zachowania manipulacyjne: Groźby samobójstwa lub obwinianie Pani o jej stan emocjonalny mogą być formą manipulacji, wynikającą z desperacji lub potrzeby kontroli. Ważne, aby nie ignorować takich sygnałów, ale jednocześnie nie pozwalać, aby determinowały one Pani działania. Jeśli mama grozi samobójstwem, warto rozważyć skontaktowanie się z lekarzem lub psychologiem, który może ocenić jej stan psychiczny. Nie powinna Pani sama dźwigać odpowiedzialności za to, co mówi mama w takich chwilach. Granice w relacji: Jednym z kluczowych elementów zdrowych relacji, nawet z bliskimi, jest wyznaczanie granic. Ważne, aby jasno określić, co jest dla Pani akceptowalne, a co nie. Na przykład, można postawić granice w sytuacji, kiedy mama zaczyna obrażać Pani męża, tłumacząc jej spokojnie, że nie będzie Pani kontynuować rozmowy, jeśli tak będzie mówiła. Granice mogą dotyczyć również tego, jak często i w jakiej formie mama dzwoni do Pani. Możliwe, że potrzebne będzie ograniczenie niektórych kontaktów telefonicznych, które powodują u Pani ogromny stres, na rzecz regularnych, bardziej kontrolowanych wizyt. Wsparcie dla mamy: Może się okazać, że mama potrzebuje wsparcia psychologicznego lub terapeutycznego, ale sama może nie być gotowa na przyznanie się do tego. Warto spróbować delikatnie zasugerować jej pomoc specjalisty, nie stawiając tego jednak jako wymogu, a bardziej jako możliwość poprawy jej samopoczucia. Możliwe, że to, co odczuwa mama, to objawy depresji lub innych trudności psychicznych związanych z samotnością, starzeniem się lub innymi problemami. Zamiast próbować samodzielnie rozwiązać te problemy, warto poszukać wsparcia dla niej z zewnątrz, np. poprzez konsultację z lekarzem, który mógłby skierować ją do odpowiednich specjalistów. Zadbaj o siebie: Pamiętaj, że troska o mamę nie powinna oznaczać zaniedbania siebie. Już teraz wspomina Pani o problemach zdrowotnych, które wymagają leczenia, a nadmierne obciążenie emocjonalne może je tylko pogłębiać. Ważne jest, aby znaleźć przestrzeń na własne potrzeby, odpoczynek i regenerację, nawet jeśli wymaga to zmniejszenia liczby wizyt czy telefonów do mamy. Wsparcie dla Pani: Warto również zastanowić się nad rozmową z terapeutą, który pomoże Pani przepracować emocje związane z relacją z mamą i nauczy strategii radzenia sobie z trudnymi sytuacjami. Terapia może również pomóc Pani w nauce stawiania granic i radzenia sobie z poczuciem winy, które pojawia się w relacjach z bliskimi. Propozycje działań: Spróbuj porozmawiać z mamą o jej potrzebach i emocjach, ale jednocześnie zaznacz swoje granice. Ustal, jak często możecie się kontaktować, aby nie odbijało się to na Twoim zdrowiu. W momentach, gdy mama zaczyna grozić samobójstwem, zachowaj spokój i powiedz jej, że troszczysz się o nią, ale jeśli powtarza takie rzeczy, warto, żeby zgłosiła się do lekarza, bo to bardzo poważna sprawa. Zadbaj o wsparcie dla siebie – terapia, grupy wsparcia lub rozmowa z bliskimi osobami mogą pomóc w odciążeniu emocjonalnym. Rozważ poruszenie kwestii profesjonalnej pomocy dla mamy – być może konsultacja z lekarzem rodzinnym mogłaby być pierwszym krokiem. Mam nadzieję, że te wskazówki będą dla Pani pomocne. Proszę pamiętać, że dbanie o siebie nie oznacza zaniedbania mamy – wręcz przeciwnie, im lepiej Pani będzie się czuła, tym większe wsparcie będzie Pani mogła jej oferować.
Kilka kluczowych obszarów do rozważenia: Wina i poczucie odpowiedzialności: To, że mama obwinia Panią i Pani męża za swoją samotność, nie oznacza, że rzeczywiście to jest Pani wina. Takie oskarżenia mogą wynikać z jej trudności emocjonalnych, np. lęku przed samotnością, depresji lub innych nierozwiązanych problemów. Warto przypomnieć sobie, że choć możemy troszczyć się o naszych bliskich, nie możemy ponosić odpowiedzialności za ich emocje i decyzje życiowe. Zachowania manipulacyjne: Groźby samobójstwa lub obwinianie Pani o jej stan emocjonalny mogą być formą manipulacji, wynikającą z desperacji lub potrzeby kontroli. Ważne, aby nie ignorować takich sygnałów, ale jednocześnie nie pozwalać, aby determinowały one Pani działania. Jeśli mama grozi samobójstwem, warto rozważyć skontaktowanie się z lekarzem lub psychologiem, który może ocenić jej stan psychiczny. Nie powinna Pani sama dźwigać odpowiedzialności za to, co mówi mama w takich chwilach. Granice w relacji: Jednym z kluczowych elementów zdrowych relacji, nawet z bliskimi, jest wyznaczanie granic. Ważne, aby jasno określić, co jest dla Pani akceptowalne, a co nie. Na przykład, można postawić granice w sytuacji, kiedy mama zaczyna obrażać Pani męża, tłumacząc jej spokojnie, że nie będzie Pani kontynuować rozmowy, jeśli tak będzie mówiła. Granice mogą dotyczyć również tego, jak często i w jakiej formie mama dzwoni do Pani. Możliwe, że potrzebne będzie ograniczenie niektórych kontaktów telefonicznych, które powodują u Pani ogromny stres, na rzecz regularnych, bardziej kontrolowanych wizyt. Wsparcie dla mamy: Może się okazać, że mama potrzebuje wsparcia psychologicznego lub terapeutycznego, ale sama może nie być gotowa na przyznanie się do tego. Warto spróbować delikatnie zasugerować jej pomoc specjalisty, nie stawiając tego jednak jako wymogu, a bardziej jako możliwość poprawy jej samopoczucia. Możliwe, że to, co odczuwa mama, to objawy depresji lub innych trudności psychicznych związanych z samotnością, starzeniem się lub innymi problemami. Zamiast próbować samodzielnie rozwiązać te problemy, warto poszukać wsparcia dla niej z zewnątrz, np. poprzez konsultację z lekarzem, który mógłby skierować ją do odpowiednich specjalistów. Zadbaj o siebie: Pamiętaj, że troska o mamę nie powinna oznaczać zaniedbania siebie. Już teraz wspomina Pani o problemach zdrowotnych, które wymagają leczenia, a nadmierne obciążenie emocjonalne może je tylko pogłębiać. Ważne jest, aby znaleźć przestrzeń na własne potrzeby, odpoczynek i regenerację, nawet jeśli wymaga to zmniejszenia liczby wizyt czy telefonów do mamy. Wsparcie dla Pani: Warto również zastanowić się nad rozmową z terapeutą, który pomoże Pani przepracować emocje związane z relacją z mamą i nauczy strategii radzenia sobie z trudnymi sytuacjami. Terapia może również pomóc Pani w nauce stawiania granic i radzenia sobie z poczuciem winy, które pojawia się w relacjach z bliskimi. Propozycje działań: Spróbuj porozmawiać z mamą o jej potrzebach i emocjach, ale jednocześnie zaznacz swoje granice. Ustal, jak często możecie się kontaktować, aby nie odbijało się to na Twoim zdrowiu. W momentach, gdy mama zaczyna grozić samobójstwem, zachowaj spokój i powiedz jej, że troszczysz się o nią, ale jeśli powtarza takie rzeczy, warto, żeby zgłosiła się do lekarza, bo to bardzo poważna sprawa. Zadbaj o wsparcie dla siebie – terapia, grupy wsparcia lub rozmowa z bliskimi osobami mogą pomóc w odciążeniu emocjonalnym. Rozważ poruszenie kwestii profesjonalnej pomocy dla mamy – być może konsultacja z lekarzem rodzinnym mogłaby być pierwszym krokiem. Mam nadzieję, że te wskazówki będą dla Pani pomocne. Proszę pamiętać, że dbanie o siebie nie oznacza zaniedbania mamy – wręcz przeciwnie, im lepiej Pani będzie się czuła, tym większe wsparcie będzie Pani mogła jej oferować.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.