Moja przyjaciółka od jakiegoś czasu się tnie nie z bardzo wiem jak z nią o tym porozmawiać strasznie

Rozumiem, że to może być trudna sytuacja. Warto podejść do tego delikatnie i z empatią, aby Twoja przyjaciółka czuła się wspierana i zrozumiała. Oto kilka kroków, które mogą Ci pomóc:

Przygotuj się emocjonalnie: Zanim podejdziesz do rozmowy, zrób sobie przestrzeń, aby zrozumieć swoje własne emocje i zaniepokojenie. Upewnij się, że jesteś spokojna i gotowa na ewentualne reakcje.

Wybierz odpowiedni moment i miejsce: Wybierz spokojne i prywatne miejsce, gdzie będziecie mogły rozmawiać bez przeszkód. Wybierz moment, gdy Twoja przyjaciółka będzie miała czas i możliwość skupienia się na rozmowie.

Zacznij od delikatnego wstępu: Możesz zacząć od delikatnego pytania o jej samopoczucie, np. "Zauważyłam, że ostatnio jest Ci trudno. Czy chcesz porozmawiać o tym?".

Bądź empatyczna i wsłuchaj się: Słuchaj uważnie tego, co ma do powiedzenia. Wyraź swoje zrozumienie i wsparcie. Wskazówka: Czasem po prostu chcemy, aby ktoś nas wysłuchał, zamiast od razu proponować rozwiązania.

Wyraź swoje obawy: Powiedz jej, że się o nią martwisz. Możesz powiedzieć coś w stylu: "Martwię się o Ciebie, bo zauważyłam, że ostatnio ranią Ci się nadgarstki. Czy mogę Ci w czymś pomóc?".

Zaproponuj wsparcie: Daj jej do zrozumienia, że nie jest sama w tych trudnych doświadczeniach. Zaproponuj jej wsparcie, np. pomoc psychologiczną, rozmowę z innym dorosłym, który może jej pomóc, lub inne dostępne zasoby.

Rozważ rozmowę z jej rodzicami: Jeśli masz poważne obawy o jej bezpieczeństwo i zdrowie, rozważ rozmowę z jej rodzicami lub opiekunami. Upewnij się jednak, że jesteś gotowa na ewentualne konsekwencje i że Twoja przyjaciółka czuje się komfortowo z tą decyzją.

Twoim celem jest okazanie jej wsparcia i zrozumienia, a nie narzucanie rozwiązań. Daj jej czas i przestrzeń na przetworzenie rozmowy i zareagowanie na Twoje sugestie.

Dzień dobry,
Autoagresja to poniekąd sposób na ucieczkę od problemów oraz pokazywanie złego samopoczucia, sposób na zwrócenie na siebie uwagi, pokazywanie, że osoba potrzebuje pomocy, że jest jej źle i nie radzi sobie. Rozmowa jest w takich sytuacjach bardzo potrzebna. Aby przyniosło to efekty to należy być otwartym na aktywne słuchanie, zrozumienie, akceptację tego co czuje/przeżywa, bez krytyki i bez oskarżania.
Czy powiedzieć rodzicom? - moim zdaniem tak, bo potrzebna jest Pani przyjaciółce pomoc psychologa.
Pozdrawiam serdecznie

Rozumiem, że to niezwykle trudna i delikatna sprawa. Rozmowa z przyjaciółką jest dobrym pomysłem, o ile jesteś na nią gotowa. Podczas takiej rozmowy możesz powołać się na troskę o nią i zaproponować wsparcie. Przegadajcie też kwestię rozmowy z rodzicami, aby nie zaskoczyć koleżanki i żeby nie straciła do Ciebie zaufania, gdyby zorientowała się, że działasz bez jej wiedzy. Pamiętaj, że mimo, że jasne jest, że martwisz się o swoją przyjaciółkę, nie powinnaś czuć się za nią odpowiedzialna i dlatego poinformowanie rodziców wydaje się bardzo dobrym rozwiązaniem. Twoja przyjaciółka wymaga wsparcia i pomocy i rodzice powinni wiedzieć o sytuacji, aby ją jej zapewnić. W całej tej sytuacji postaraj się też zadbać o siebie i swoje emocje. Może warto pogadać z zaufanym dorosłym, może Twoim rodzicem, albo psychologiem szkolnym i wspólnie opracować plan działania? Myślę, że to jest dobry scenariusz, bo będzie on uwzględniał i pomoc przyjaciółce i Tobie, bo z pewnością jest to dla Was obu trudny temat. Trzymam kciuki i pozdrawiam.