Moja żona ma 43l. (25lat parka dzieci chł.19, c. 16) zmieniła się nie do poznania. Odrzuciła mnie z

Szanowny Panie,
Według koncepcji, która w moim odczuciu najtrafniej opisuje relację pomiędzy partnerami, na związek składa się określony, dla danego etapu związku, poziom nasilenia namiętności, intymności oraz zaangażowania. Początki relacji to zwykle intensywna namiętność, która przeradza się w głębsze uczucia budując intymność. Zaangażowanie natomiast związane jest ze świadomymi decyzjami, aby związek zacieśniać i formalizować (małżeństwo, dom, dzieci, wspólne sprawy). Nawet wtedy, kiedy mamy więc do czynienia z formalnym związkiem, brak codziennej dbałości o namiętność oraz wyrażanie uczuć prowadzi wcześniej czy później do poczucia deficytu bliskości i oddalania się od siebie. Brak reakcji na taki stan w kolejnym etapie skutkować może poszukiwaniem satysfakcji poza związkiem. (intensywna praca, nawiązywanie nowych relacji, zaangażowanie w innych obszarach, koncentracja na dzieciach).
Dlatego zachęcam do terapii par, która pomaga dotrzeć do sedna trudności i przezwyciężyć je, aby przywrócić satysfakcję w relacji. Warto wybierać terapię psychologiczno - seksuologiczną, ponieważ w każdym związku po latach, jednym z elementów nad którymi warto pracować jest także rutyna, która zabija namiętność. Więcej o terapii par poczytać można na stronie internetowej naszego gabinetu : Bytomskiego Centrum Psychoterapii ARCHE.

Dzień dobry Panu, sytuacja która Pan opisuje, może świadczyć o tym, iż żona ma kochanka (chodź nie musi), menopauza u żony również jest prawdopodobna, ale fakt, iż Państwa związek okres namiętny ma za sobą, jest pewny i nie wynika z żadnej dysfunkcji tylko jest naturalną koleją rzeczy. Aby utrzymać namiętności i intymność w związku po 5-10 latach jego trwania, to należy intencjonalnie, systematycznie dbać o namiętność i intymność w związku. Dobra terapia Par, przyniesie odpowiedzi na pytanie, jak dbać o związek po wielu latach jego trwania. Teraz należy spróbować odbudować ową namiętność, a w konsekwencji wróci intymność (emocje) i zaangażowanie (świadome angażowanie się w przyszłość rodziny). Jednak samo uczestnictwo w terapii par nie wystarczy, potrzebne są również szczere chęci naprawy związku. Są bowiem pacjenci, którzy w terapii par szukają potwierdzenia, że związek jest niskiej jakości i że nie ma przed nim przyszłości. Przy takim podejściu, terapia par, się nie uda.

Pozdrawiam
Psycholog
Adrian Szafrański

Dzień dobry. Myślę, że dobrym rozwiązaniem może być psychoterapia małżeńska. Pozdrawiam Piotr Włodarczyk