Moje pytanie dotyczy sytuacji w której czuję się bardzo niekomfortowo. Mianowicie jestem żołnierzem

Moje pytanie dotyczy sytuacji w której czuję się bardzo niekomfortowo. Mianowicie jestem żołnierzem zawodowym i moim marzeniem było od zawsze pojechać na misję - nie musi to być misja bojowa, może być to 6 miesięczny wyjazd w celach szkoleniowych. Bardzo kocham moją dziewczynę, jednakże usłyszałem od niej, że ludzie którzy prawdziwe kochają swoje rodziny nigdy dobrowolnie nie zgodziliby się na taką rozłąkę bo tęsknota by im nie pozwoliła na coś takiego i są ludzie którzy powiedzieli by „dobrze to jest moje marzenie ale Ty jesteś dla mnie najważniejsza i nie chce się rozdzielać na tak długi okres czasu”. Po usłyszeniu czegoś takiego zrobiło mi się bardzo przykro, bo ja wiem, że ją kocham i nie odbieram tego tak, że przez to, że chciałbym kiedyś wyjechać - raz w życiu (co nawet nie jest wiadome czy dojdzie do skutku) to znaczy, że kocham ją mniej niż tacy ludzie, którzy na taki wyjazd będąc w związkach by się nie zdecydowali. Tłumaczę jej, że ile to jest 6 miesięcy z 50 wspólnych lat, że to jest moje marzenie i nie oznacza to, że kocham ją mniej. Ona zaś tłumaczy mi ze prawdziwym obrazem jej miłości jest nieopuszczanie się na tak długi okres z własnej woli. Dodatkowo uważam, że jeżeli to jest prawdziwa czysta miłość to, moja dziewczyna chciałaby, żebym zrealizował swoje marzenie i że powinno jej to sprawić radość - tak wyobrażam sobie prawdziwą miłość. Jest mi bardzo przykro po tych słowach. Dostałem akceptację, że mogę to zrobić jednak okupioną słowami, które zacytowałem wyżej. Czuję się z tymi słowami bardzo źle, jednak nasze zdania w tym temacie są bardzo odmienne i rozmowa nie prowadzi już do niczego innego niż do zaakceptowania odmienności naszych zdań. Jednak sprawia mi bardzo duży ból, że ona może tak o mnie myśleć w taki sposób, a jej sprawia ogromny ból, że jej ukochany woli zostawić ją na 6 miesięcy i spełniać swoje marzenie niż zostać z nią. Czy mógłbym prosić o opinię odnośnie tej sytuacji?