myśle ze Partner ma depresje, mówi ze nie widzi sensu życia, ze jest beznadz
3
odpowiedzi
myśle ze Partner ma depresje, mówi ze nie widzi sensu życia, ze jest beznadziejny, bardzo przykro jest mi tego słuchać, tym bardziej ze absolutnie tak nie uważam. we wtorek idzie do psychologa- zalecił to terapeuta podczas terapii par. Czy partner powinien iść również do psychiatry, czy zaczekać na zalecenia psychologa?
Jak ja mogę go wspierać i pomoc mu w tej sytuacji? Bardzo się staram ale są chwile kiedy czuje się bezsilna i przerzucam na niego winę za nasze samopoczucie w związku. Bardzo zależy mi aby czuł we mnie wsparcie.
Jak ja mogę go wspierać i pomoc mu w tej sytuacji? Bardzo się staram ale są chwile kiedy czuje się bezsilna i przerzucam na niego winę za nasze samopoczucie w związku. Bardzo zależy mi aby czuł we mnie wsparcie.
Dobry wieczór,
wizyta u specjalisty jest jak najbardziej wskazana, można skontaktować się też z psychiatrą lub lekarzem pierwszego kontaktu.
Towarzyszenie choremu Partnerowi z pewnością nie będzie łatwe i będzie stanowiło dla Pani spore wyzwanie.
Ważne jest, żeby Pani nie krytykowała Partnera z powodu jego depresyjnych zachowań i braku chęci do życia.
Depresja jest poważną chorobą, która w istotny sposób wpływa na życie chorego i jego bliskich.
Proszę poczytać o depresji, o tym czego nie mówić i na co zwracać uwagę by móc być lepszym wsparciem dla Partnera.
Z wyrazami szacunku
Agnieszka Petruczenko
wizyta u specjalisty jest jak najbardziej wskazana, można skontaktować się też z psychiatrą lub lekarzem pierwszego kontaktu.
Towarzyszenie choremu Partnerowi z pewnością nie będzie łatwe i będzie stanowiło dla Pani spore wyzwanie.
Ważne jest, żeby Pani nie krytykowała Partnera z powodu jego depresyjnych zachowań i braku chęci do życia.
Depresja jest poważną chorobą, która w istotny sposób wpływa na życie chorego i jego bliskich.
Proszę poczytać o depresji, o tym czego nie mówić i na co zwracać uwagę by móc być lepszym wsparciem dla Partnera.
Z wyrazami szacunku
Agnieszka Petruczenko
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Zaburzenia nastroju, do których zalicza się depresję, leczy się przeważnie łącznie farmakoterapią i psychoterapią. Stąd warto udać się również do psychiatry.
Jeśli chodzi o wspieranie Partnera to warto coś poczytać nt. depresji w internecie korzystając z miarę rzetelnych źródeł. Podstawowa zasada jest taka, że depresja jest chorobą, a wiele problemowych zachowań w tym myśli jest przejawem choroby. W związku z tym należy podchodzić do tego jak do każdej innej choroby. Jeśli np. do osoby mającej katar nie powie Pani "a może być jednak już przestał go mieć?" tylko raczej "co przynosi Ci ulgę, gdy masz zatkany nos" to analogicznie z jakimś objawem depresyjnym np. obniżonym nastrojem - nie powie Pani "a czy nie mógłbyś się trochę rozchmurzyć?" tylko bardziej "widzę, że cierpisz, że jest Ci źle czy jest coś co może Ci dać choć malutką ulgę?"
Możliwe, że korzystne byłoby dla Pani także spotkać się indywidualnie z psychologiem lub psychiatrą i porozmawiać nt tego jak wspierać Partnera, jak Pani reaguje na jego zachowania, które są dla Pani najtrudniejsze i dlaczego etc. Taka forma psychoedukacji.
Pozdrawiam i powodzenia!
Jeśli chodzi o wspieranie Partnera to warto coś poczytać nt. depresji w internecie korzystając z miarę rzetelnych źródeł. Podstawowa zasada jest taka, że depresja jest chorobą, a wiele problemowych zachowań w tym myśli jest przejawem choroby. W związku z tym należy podchodzić do tego jak do każdej innej choroby. Jeśli np. do osoby mającej katar nie powie Pani "a może być jednak już przestał go mieć?" tylko raczej "co przynosi Ci ulgę, gdy masz zatkany nos" to analogicznie z jakimś objawem depresyjnym np. obniżonym nastrojem - nie powie Pani "a czy nie mógłbyś się trochę rozchmurzyć?" tylko bardziej "widzę, że cierpisz, że jest Ci źle czy jest coś co może Ci dać choć malutką ulgę?"
Możliwe, że korzystne byłoby dla Pani także spotkać się indywidualnie z psychologiem lub psychiatrą i porozmawiać nt tego jak wspierać Partnera, jak Pani reaguje na jego zachowania, które są dla Pani najtrudniejsze i dlaczego etc. Taka forma psychoedukacji.
Pozdrawiam i powodzenia!
Dzień dobry,
To duży krok ze strony partnera, że zdecydował się na pójście do psychologa - sama decyzja i umówienie wizyty to naprawdę duże osiągnięcie.
W leczeniu depresji czy stanów depresyjnych zaleca się psychoterapię połączoną z farmakoterapią.
Co do wizyty u psychiatry - psycholog czy psychoterapeuta nie może wystawić recepty na leki, jedynie psychiatra ma takie uprawnienia. Partner może poczekać na wizytę u psychologa, który odpowie na wątpliwości związane z wizytą u psychiatry. Psycholog może także pomóc znaleźć dobrego specjalistę, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Rozumiem, że ciężko słucha się tego, jak Pani partner mówi przykre rzeczy o sobie.
Wsparcie często polega na samej obecności – pokazywaniu, że jesteśmy obok i wspólnym spędzaniu czasu, nawet jeśli nie zawsze towarzyszy temu rozmowa czy inna aktywność.
To dobrze, że zdecydowaliście się na terapię par. Warto również pamiętać o własnych potrzebach – może Pani rozważyć indywidualną terapię, by mieć przestrzeń na zadbanie o siebie i swoje emocje.
Życzę wszystkiego dobrego i przesyłam dużo wsparcia. Pozdrawiam, Weronika Wojciechowska
To duży krok ze strony partnera, że zdecydował się na pójście do psychologa - sama decyzja i umówienie wizyty to naprawdę duże osiągnięcie.
W leczeniu depresji czy stanów depresyjnych zaleca się psychoterapię połączoną z farmakoterapią.
Co do wizyty u psychiatry - psycholog czy psychoterapeuta nie może wystawić recepty na leki, jedynie psychiatra ma takie uprawnienia. Partner może poczekać na wizytę u psychologa, który odpowie na wątpliwości związane z wizytą u psychiatry. Psycholog może także pomóc znaleźć dobrego specjalistę, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Rozumiem, że ciężko słucha się tego, jak Pani partner mówi przykre rzeczy o sobie.
Wsparcie często polega na samej obecności – pokazywaniu, że jesteśmy obok i wspólnym spędzaniu czasu, nawet jeśli nie zawsze towarzyszy temu rozmowa czy inna aktywność.
To dobrze, że zdecydowaliście się na terapię par. Warto również pamiętać o własnych potrzebach – może Pani rozważyć indywidualną terapię, by mieć przestrzeń na zadbanie o siebie i swoje emocje.
Życzę wszystkiego dobrego i przesyłam dużo wsparcia. Pozdrawiam, Weronika Wojciechowska
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.