Myśle, że potrzebuje pomocy, nie wiem co się ze mną dzieje i problem tkwi w tym, że zaczęło się to j

Myśle, że potrzebuje pomocy, nie wiem co się ze mną dzieje i problem tkwi w tym, że zaczęło się to już w szkole podstawowej. Nie przerażały mnie rzeczy takie jak moich rówieśników, widok krwi, przerażajace historie słuchane o 3 rano tylko dla rozrywki, widok zmasakrowanych ludzkich ciał. Nie przerażało mnie to, a nawet dziwiło, że inni się tego boją. Rysowałam rysunki na których torturowałam osoby, które mi podpadły lub ciesząc się jak głupia wymyślałam w głowie najczarniejsze scenariusze. Na początku myślałam, że mi to przejdzie, że to tylko taka młodzieńcza „faza”, którą się znudzę za jakiś czas. Minęło od tego kilka lat a ze mną jest tylko gorzej. Rzeczy, które dla innych są przerażajace, straszne lub po prostu obrzydliwe (krew, złamane kości, wyprute wnętrzności itp) dla mnie są po prostu fascynujące tak jak tortury oraz znęcanie się nad ludźmi. Dodatkowo ten głos w mojej głowie nakłania mnie do złego. Nie zrobię krzywdy innym więc on namawia mnie do wyładowania tego wszystkiego na sobie (cięcie się, wbijanie ostrych przedmiotów w dłonie, drapanie się do krwi). Czasami też mimowolnie on porusza moim ciałem czuję, że moja ręka się porusza mimowolnie. Nie wiem co robić, nawet nie wiem co mi jest na prawdę, proszę o pomoc. Boje się pójść do psychiatry więc piszę to tu anonimowo. Pomocy.