Myśli samobójcze i depresja, nic mi nie pomaga. Co robić?

Pierwszy krok -€“ to szczera rozmowa z lekarzem psychiatrą. Koniecznym jest opowiedzenie mu o swoich odczuciach (myślach rezygnacyjnych i nieskuteczności dotychczasowej terapii) i wspólne ustalenie dalszego leczenia. Lekarz, wiedząc co dzieje się w Pani życiu emocjonalnym, może dostosować leczenie do aktualnych potrzeb.
Na zadane pytania egzystencjalne nie jest łatwo znaleźć jednoznacznej odpowiedzi. Odkrywanie sensu, celu życia - to pewien proces, w którym często bardzo pomocne są rozmowy z terapeutą. Dzięki otwartej komunikacji można na bieżąco, wspólnie z psychologiem, monitorować skuteczność terapii. Jeżeli obecnie nie jest Pani objęta terapią, to bardzo do tego zachęcam.
Z powodu specyfiki depresji trudno jest dostrzec jakiekolwiek pozytywne zmiany. Długi czas choroby przyczynia się do utrwalenia depresyjnego myślenia. Uwaga i pamięć skierowane są na rzeczy, które się nie udają się, przygnębiają. Terapia może pomóc bardziej obiektywnie spojrzeć na swoje życie. Może należałoby wspólnie z terapeutą ustalić nawet najdrobniejsze kroki, po których można poznać czy terapia nakierowana jest na właściwy cel, czy w jej w wyniku zachodzi jakaś zmiana. Jeżeli pomimo leczenia nie widać rezultatów, to być może należałoby rozważyć, czy jest coś, co przyczynia się do podtrzymania objawów choroby np. trudności życiowe. W takiej sytuacji należy się temu bliżej przyjrzeć podczas spotkań z terapeutą. Warto również rozważyć ponowne przyjrzenie się diagnozie. Być może, przykładowo, jakiś szczególny układ cech osobowych, czy inne dodatkowe trudności psychiczne wpływają na skuteczność leczenia.
Jest wiele metod leczenia depresji, czasami nie od razu udaje się podjąć tę najskuteczniejszą. Warto razem ze specjalistami szukać do skutku najlepszego dla siebie sposobu leczenia.

Pozdrawiam