Na poczatek powiem ze sama nie wiem co sie ze mna dzieje. Od dluzszego czasu boli mnie brzuch i bard

Witam
Ten krótki opis, który Pani podała może wskazywać na zaburzenia nastroju. Myślę, że rozsądnie byłoby zbadać wstępnie nastrój za pomocą szybkiego testu Skala Depresji Becka - można go bez problemu znaleźć na internecie. Jeśli uzyska w nim Pani wynik wskazujący na umiarkowane lub silne obniżenie nastroju to należy się w pierwszej kolejności udać do lekarza psychiatry, który rozpocznie u Pani leczenie farmakologiczne. Kolejny krok to terapia psychologiczna, która pomoże poradzić sobie z poczuciem beznadziei, które zdominowało Pani sposób myślenia.
Joanna Frąckowiak

Dobry wieczór,
wyobrażam sobie, jak trudno Pani w sytuacji, w której się Pani znajduje. Proponuję wizytę u psychologa i podjęcie odpowiednich kroków w celu polepszenia Pani funkcjonowania. Serdecznie zapraszam i pozdrawiam. Agnieszka Jaślikowska-Nowak

Witam. Przejęłam się czytając Pani opis. Jest Pani młodą osobą i mogłoby się wydawać, że ma Pani przed sobą wiele możliwości, ale coś powoduje, że trudno jest je dostrzec i sięgnąć po nie. Być może wiąże się to z uczuciami rozczarowania i bezradności, których doświadczyła Pani po poświęceniu czegoś bardzo ważnego dla siebie. Może teraz być trudno przewartościować swoje plany i „iść dalej”. Niewątpliwie w sytuacji, jaką Pani opisuje warto zgłosić się na konsultację do psychologa w poradni bądź w gabinecie prywatnym. Rozmowa z taką osobą będzie okazją do spojrzenia na siebie i ostatnie wydarzenia z innej perspektywy. Bardzo często jest to pomocne w wyjściu z sytuacji, które wydawałoby się, że takiego „wyjścia” nie mają. Zachęcam do rozmowy ze specjalistą.
Pozdrawiam Panią

Dzień dobry. Myślę, że lekarz ma rację. Powinna się Pani skontaktować z psychologiem i podjąć terapię. Samej będzie Pani Bardzo trudno sobie ze wszystkim poradzić. pozdrawiam

Dzień dobry,
Z uwagą przeczytałam Pani list i przyznam, że jestem nim poruszona. Objawy, o jakich Pani pisze, to jest nie tylko bóle brzucha i problemy ze snem, ale także wyraźnie gorsze samopoczucie psychiczne, smutek i chęć płaczu, nie dostrzeganie w swoim życiu dobrych stron, pesymistyczne widzenie przyszłości, brak sił, wydają się mocno niepokojące i wymagające konkretnych działań. Rozumiem, że trudno jest Pani się się zmobilizować, co zresztą może być spowodowane Pani aktualnym stanem. Niemniej jakiekolwiek resztki energii do działania warto wykorzystać na to, by poszukać możliwości skorzystania z pomocy psychologicznej lub psychoterapeutycznej (zapisać się w kolejkę w miejscu świadczącym taką pomoc bezpłatnie, jeśli nie może sobie Pani pozwolić na skorzystanie z płatnej terapii) oraz by szukać wsparcia w swoim otoczeniu. Warto o tym, co się z Panią dzieje, rozmawiać z bliskimi osobami, jeśli ma Pani do nich zaufanie, prosząc o pomoc, wsparcie, uważność na Panią. W grę wchodzi rodzina, przyjaciele, bliscy znajomi, inne życzliwe osoby (być może w pracy?). Jeśli czułaby się Pani jeszcze gorzej albo obecny stan by się przedłużał, a z jakiegoś powodu nie mogłaby Pani skorzystać z pomocy psychologa, proponuję zgłoszenie się po pomoc do oddziału dziennego szpitala psychiatrycznego. W takich placówkach oferowana jest różnego rodzaju kompleksowa pomoc psychologiczna, psychoterapeutyczna, edukacyjna, zajęciowa, a także farmakologiczna w razie potrzeby.
Trzymam kciuki za to, by udało się Pani skorzystać z pomocy i by jak najszybciej poczuła się Pani lepiej.
Pozdrawiam serdecznie,
Ewa Kaczorkiewicz

Dzień Dobry,
z Pani opowieści jasno wynika, że warto wrócić na studia. Czasem mimo przeszkód warto zawalczyć o swoje, szczególnie, gdy ma się 25 lat. Jeśli będzie miała Pani kłopot z realizacją lub uzna Pani, że potrzebuje czegoś innego, to można spotkać się z psychologiem lub psychoterapeutą, by znaleźć swoją drogę powrotu do dobrego samopoczucia.

Pozdrawiam ciepło
Ewa Czernik

Szanowna Pani,
Lekarz zalecił Pani wizytę u psychologa nie znajdując innych przyczyn Pani złego samopoczucia. Proszę z tej rady skorzystać, ponieważ emocje jakie przeżywamy mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie całego organizmu. Depresja, obniżenie nastroju, brak chęci do życia i podejmowania aktywności to jedne z poważniejszych zaburzeń w funkcjonowaniu. Natomiast choroba wrzodowa, problemy krążeniowe, choroby serca, bóle głowy, stawów, mięśni, bezsenność to tylko część chorób, które dotykają nas z tych właśnie powodów. Dlatego proszę zgłosić się po pomoc. Kontakt mailowy, nawet z najlepszym specjalista nie zastąpi rzeczywistego procesu leczenia.
Pozdrawiam
Leszek Jaroszewski

Dzień dobry, zalecalabym konsultację z psychologiem lub/i psychoterapeutą, pisze Pani, że sama nie jest w stanie zmienić swojej sytuacji, dlatego niezbędne jest wsparcie i dobranie odpowiedniego typu pomocy psychologicznej/psychoterapeutycznej.

Witam serdecznie,

opisuje Pani siebie jako bezradną i rozczarowaną życiem. To trudna sytuacja, gdy nasze inwestycje i związane z tym ryzyko okazują się być nieodpowiednio ukierunkowane. Opisywana przez Panią sytuacja wydaje się być kryzysową w Pani rozwoju, a ciało odreagowuje trudne dla Pani emocje.

Sądzę, że konsultacja psychiatryczna i psychoterapeutyczna jest jak najbardziej w tym momencie wskazana.

Pozdrawiam,
Natalia Pilarska.

Myślę, że warto skorzystać z sugestii lekarza i wybrać się na spotkanie z psychologiem. Nasze ciało jest powiązane z naszymi emocjami i często daje nam znać w postaci bólu lub dolegliwości, że coś dzieję z nami. Niekiedy uwolnienie emocji, pomaga w poprawie fizycznego stanu. Otwarcie się i opowiedzenie w przyjaznej atmosferze tego, co boli pomaga spojrzeć na sytuację z różnych stron i rozpocząć pracę nad ponownym odnalezieniem sensu życia. Życzę powodzenia!

Dobry wieczór, w Pani wiadomości wybrzmiewają mi takie dwie części - jedna z nich związana z dużym smutkiem i trudnym położeniem w jakim się Pani znalazła oraz druga która ma w sobie jakkolwiek rozumianą - nadzieję. Pisze Pani "czuje, że mam za mało siły aby cokolwiek zmienić" - a jednak udało się Pani wygospodarować siły na tyle by poszukiwać dla siebie pomocy i napisać wiadomość na portalu. Proszę postarać się zaufać tej części siebie, która nosi w sobie tą siłę i poszukać dla siebie fajnego miejsca na terapię gdzie mogłaby Pani zadbać o siebie.
Trzymam za Panią kciuki i pozdrawiam,
Martyna Sobczyk/pomocnaterapia.pl

Dzień dobry,
sugestia Pani lekarza wydaje się słuszna. I ja po przeczytaniu Pani listu zachęcam do udania się po pomoc do psychologa terapeuty. Z informacji, które podaje Pani o sobie wynika, że Pani nastrój jest poważnie obniżony, depresyjny i to on determinuje postrzeganie przez Panią rzeczywistości. Jeżeli na ten moment czuje Pani, że brakuje jej sił do zmiany oddanie się w ręce specjalisty powinno Panią odciążyć i dać nadzieję na lepsze jutro. Osobiście doceniam, że napisała Pani tą widomość, bo to znaczy, że szuka Pani pomocy, a co najważniejsze jest jeszcze w Pani trochę siły, aby cokolwiek zmienić. Wszystko zaczyna się od pierwszego kroku. Mam nadzieję, że kolejnym będzie wizyta u specjalisty. Gdyby miała Pani jeszcze jakieś pytania, zapraszam do kontaktu.
Powodzenia!
Pozdrawiam,
Agnieszka Wieliczko

Na pewno potrzebuje Pani pomocy i prawdopodobnie leczenia. Depresje rekatywne mogą być konsekwencją różnego rodzaju nagatywnych zdarzeń.

Droga Pani,
w Pani samoopisie można dostrzec niepokojące zachowania. Proszę znaleźć psychologa w swojej okolicy i umówić się na wizytę.

pozdrawiam, Radosław Krąpiec, psycholog

Witam serdecznie,
Z opisu da sie zauwazyc bardzo duzo roznych odczuc ktore powoduja wewnetrzny konflikt. W takiej sytuacji ma sie problem by podjac jakiekolwiek dzialania bo czuje sie ogromne zmeczenie fizyczne i emocjonalne wlasna sytuacja.
Radzilbym udac sie na psychoterapie i skupic sie na akceptacji poprzez zaglebienie sie we wlasne odczucia. To bedzie dobry poczatek by pozniej zaczac planowac kroki ktore pozwola osiagnac wlasny potencjal.

Pozdrawiam,
Adrian Olesiak

Witam, widzę, że sytuacja jest dość trudna. Zachęcam do kontaktu ze specjalistą, aby szerzej omówić ten problem. Pozdrawiam serdecznie

Witam,

Proszę skontaktować się z psychologiem i/lub psychiatrą.

pozdrawiam,
Agnieszka Musiel

Witaj, z tego co opisujesz jesteś w mocnym kryzysie. Nie wiem czy dobrze to odczytałam, ale czy związek z powodu którego Pani zrezygnowała ze studiów, rozpadł się? Czy ma Pan możliwość powrotu na studia? czy ma Pani wsparcie w najbliższych?
pozdrawiam serdecznie

W związku z zaistniałą sytuacją, zacznij od swojego zdrowia i samopoczucia. Rozwijaj swoje umiejętności i pasje, aby zwiększyć swoją samoocenę i poczucie satysfakcji. Zmień podejście do pracy, porozmawiaj z przełożonym o możliwościach rozwoju w swojej pracy lub pomyśl o zmianie pracy, aby znaleźć taką, która Cię satysfakcjonuje. Szukaj wsparcia wśród ludzi, którzy Cię wspierają i motywują, takich jak przyjaciele, rodzina lub terapeuta. Nie bój się zasięgnąć pomocy specjalisty, takiego jak psycholog, aby pomóc Ci przejść przez trudny okres.