Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że jestem dość młodą osobą gdyż mam 17 lat. Od jakiś dwóch lat nie c
3
odpowiedzi
Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że jestem dość młodą osobą gdyż mam 17 lat. Od jakiś dwóch lat nie czuję przyjemności z żadnej wykonywanej czynności, ciężko mi cokolwiek zrobić, nawet podstawowe czynności typu posprzątanie pokoju są dla mnie strasznie problematyczne. Cierpię na bezsenność, unikam ludzi, nie potrafię nawiązywać nowych znajomości gdyż wszelkie przyjaźnie straciły dla mnie jakikolwiek sens.. Gdybym mógł zamknął bym się w pokoju, pozasłaniał okna i odciął się całkowicie od tego świata. Jestem również uzależniony od samookaleczania się, staram się tego unikać ale jest to silniejsze ode mnie. Straciłem wszelkie uczucia co do rodzeństwa, rodziców - są mi całkowicie obojętni do tego stopnia, że ich śmierć nie wywarła by na mnie zbyt dużego wpływu. Podejrzewam u siebie depresję i to dość głęboką jednak przyzwyczaiłem się już do tego stanu.. Co waszym zdaniem mi dolega i jakie kroki powinienem zastosować aby mój stan wrócił do normy ?
Witam. w okresie szkoły średniej (16-19 lat) młodzież przeżywa tak zwany kryzys adolescencyjny. Młody człowiek szuka swojej własnej drogi, reorganizuje system wartości przekazany mu w procesie socjalizacji. Często jego idealistyczna, dziecięca jeszcze wizja świata zderza się z twardą rzeczywistością ludzi dorosłych. Reakcją na ten stan rzeczy jest bunt, alienacja, próba zniszczenia powszechnie uznanych za słuszne a w jego ocenie obłudnych praw i zasad. Niestety w tym okresie jeśli nastolatek nie potrafi poradzić sobie z kryzysem- może przejawiać zachowania zagrażające- przyjmować substancje psychoaktywne, samookaleczać się, u dziewcząt pojawiają się zaburzenia odżywiania, u chłopców- agresja. To trudny czas, zdecydowanie sugeruję wizytę u psychologa, który na pewno wiele kwestii wyjaśni, uporządkuje. Może uzna za wskazaną wizytę u psychiatry i podjęcie leczenia farmakologicznego. Pozdrawiam.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Jeśli podejrzewa Pan u siebie depresję, a objawy, które Pan opisuje mogą na to wskazywać, konieczna jest wizyta u psychiatry. Obniżony nastrój, apatia, anhedonia, wycofanie z codziennego życia i napięcie prowadzące do samookaleczeń, to objawy, które można skutecznie leczyć - warto zacząć od razu!
Nie wiem co Panu dolega i po tych kilku informacjach zawartych w liście nie śmiałbym postawić rozpoznania. Rozchwianie emocjonalne (to nie rozpoznanie a próba nazwania tego o czym Pan pisze!!) często, czy też coraz częściej, stwierdzamy u ludzi zgłaszających się do nas. Szczególnie u ludzi w młodym wieku. Młodość to niezwykle trudny okres życia i nie dziwota, że nie każdy umie sobie z tym poradzić.
Nie podał Pan informacji o Pana aktualnej sytuacji. Czy jest Pan uczniem? Jeśli tak proponuję odszukać pedagoga lub psychologa szkolnego i z nim porozmawiać.
Jeśli nie, to zgłosić się do psychologa klinicznego w placówce medycznej (np. Poradni Zdrowia Psychicznego nie bez powodu tak to się nazywa!!)
Tendencja do samookaleczeń zwykle jest sygnałem bezradności i osamotnienia.
Można Panu pomóc ale bez inicjatywy z Pana strony nie będzie to możliwe.
Nie podał Pan informacji o Pana aktualnej sytuacji. Czy jest Pan uczniem? Jeśli tak proponuję odszukać pedagoga lub psychologa szkolnego i z nim porozmawiać.
Jeśli nie, to zgłosić się do psychologa klinicznego w placówce medycznej (np. Poradni Zdrowia Psychicznego nie bez powodu tak to się nazywa!!)
Tendencja do samookaleczeń zwykle jest sygnałem bezradności i osamotnienia.
Można Panu pomóc ale bez inicjatywy z Pana strony nie będzie to możliwe.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.