Niby nie powinnam narzekac tak do konca, ale nie potrafię sie cieszyc, bo bol, jaki mi towarzyszy mi

Dzień dobry, z Pani opisu podejrzewam że może Pani cierpieć na długotrwałe obniżenie nastroju (może to być objaw stanu depresyjnego). Mimo wszystko sugeruję podjęcie próby kontaktu z psychologiem, choćby tylko w celu skonsultowania swojego stanu.

Dzień dobry,
zgadzam się z przedmówczynią. Obraz życia, jaki Pani przedstawia może wskazywać na stan depresyjny. Depresja to choroba, która sprawia, że wszystko traci sens i taki stan Pani opisuje. Faktycznie, psychoterapia nie sprawi, że urodzi Pani kolejne dziecko. Pomoże jednak znaleźć sens w tym, co dobrego ma Pani w obecnym życiu. Z Pani wiadomości wynika, że od dawna nie umie Pani czerpać radości ani z bycia matką dla syna, który jest i Pani potrzebuje ani z pracy, a życie małżeńskie Panią rozczarowało. Niestety tak bywa, że w życiu wydarzają się rzeczy, z którymi ciężko się pogodzić. Panią taka sytuacja dotknęła. Niewątpliwie straty kolejnych ciąż to bardzo trudne doświadczenia, które sprawiają ogromny ból! Bardzo Pani współczuję. Te doświadczenia mogły przyczynić się do rozwoju objawów depresyjnych. Problemy w związku także obciążają. Samemu ciężko sobie poradzić kiedy samopoczucie jest tak złe, jak wynika z Pani wiadomości. Potrzebna jest psychoterapia, możliwe że także włączenie leków przeciwdepresyjnych. Zawieszanie się na przeszłości nic dobrego nie przyniesie, na przeszłość nie mamy już wpływu. Ma Pani jednak wpływ na przyszłość. Może Pani zadbać aby była lepsza, mimo braku kolejnego dziecka. Trzeba dokonać wyboru - zatapiam się w smutku bo w moim życiu nie ułożyło się tak, jak chciałam i spotkały mnie złe, niesprawiedliwe zdarzenia albo walczę z depresją o dobre życie dla siebie i syna, za którego jestem odpowiedzialna, który potrzebuje silnej matki i oparcia w niej, gdy będzie wchodził w dorosłość. Syna jeszcze długo będzie Pani potrzebował. W inny sposób niż małe dziecko, ponieważ już dorasta ale nadal jest mu potrzebna wydolna matka. Sama Pani napisała, że on czuje się samotny. Obecnie jest Pani skupiona na swoim bólu, człowiek w cierpieniu staje się egocentryczny i to zrozumiałe. Proszę jednak pomyśleć, że na pewno ciężko jest nie tylko Pani ale także bliskim, którzy widzą w jakim Pani jest stanie i nic nie mogą zrobić. Tylko Pani może podjąć decyzję o leczeniu.

Pozdrawiam serdecznie, Emilia Szymanowicz

Droga Autorko. Wiele się dzieje w Twoim życiu i widać to bardzo wyraźnie. Masz w sobie mnóstwo emocji, mnóstwo różnego rodzaju przeżyć i doświadczeń wpływających na Twoje istnienie. Rozumiem Twój ból. Dzieci są dla Ciebie wartością i kwestią najważniejszą w życiu. Czujesz brak spełnienia i to w kwestii która stanowi dla Ciebie sens życia. Mam wrażenie, że obecnie straciłaś już nadzieje na to, że Twoje marzenia się spełnią. To może być bardzo dużym szokiem i zmianą, ponieważ nadzieja jest często ostatnim bastionem dla naszych planów. Jeśli ona znika, znikają również nasze cele i pozostaje w nas opisywana przez Ciebie pustka i smutek. Kwestia Twojej relacji z mężem również ma tutaj spore znaczenie i wpływa na samopoczucie. To wszystko jest pewnego rodzaju układanką, która zbiera się i łączy ze sobą w dość logiczny oraz spójny sposób. Chciałabym również zwrócić uwagę na Twoje podejście do psychoterapii. Ciekawi mnie dlaczego sądzisz, że w przypadku Twoich trudności Ci nie pomoże? Terapia jest drogowskazem do zmian, a dzięki rozmowie, pytaniom i poszukiwaniom odpowiedzi możesz zyskać nowe spojrzenie na pewne sprawy. Problematyka o której mówisz jest jak najbardziej do pracy terapeutycznej. Wszystko zależy od tego czy czujesz się do tych zmian gotowa. Niekiedy jest tak, że pierwsze kilka tygodni spotkań są przygotowaniem do podjęcia działań w tym kierunku. Zachęcam Cię do tego, abyś zastanowiła się nad tą kwestią i dała sobie szansę na pomoc. Nie musisz zmagać się z tym wszystkim sama. Dużo już wycierpiałaś i nie trzeba tego przeciągać. Życzę Ci wszystkiego co najlepsze i odnalezienia najwłaściwszej drogi dla siebie!

Bardzo poruszyły mnie Pani doświadczenia, które uruchomiły tak wiele emocji. W Pani życiu pojawia się wiele strat, które nie zostały do końca emocjonalnie zamknięte. Myślę, że trudna sytuacja życiowa tworzy wyłącznie pesymistyczne spojrzenie a to więzi Panią w bólu i rozpaczy. Chińczycy mówią, że "problem opowiedziany to połowa sukcesu". Może wypijemy wspólnie kawę w moim gabinecie / stacjonarnie lub online/ i pogadamy o możliwych scenariuszach wyjścia z tej trudnej sytuacji? Pozdrawiam serdecznie