Nie mogę pogodzić się z rozstaniem. Chłopak parę miesięcy temu wyznał mi, że nie chce mnie oszukiwać

Nie mogę pogodzić się z rozstaniem. Chłopak parę miesięcy temu wyznał mi, że nie chce mnie oszukiwać i po przemyśleniu, powiedział, że nie czuje i nie czuł do mnie miłości. Ale jestem dla niego ważna i zależy mu na moim szczęściu. Początkowo nawet wydawało mi się, że poczułam ulgę, bo między nami układało się w kratkę (czasem się ode mnie dystansował, a ja nie wiedziałam dlaczego).
Wciąż wynajmujemy razem mieszkanie, mieszka też z nami moja dobra koleżanka. Koleżanka i chłopak są obecnie w dobrej relacji (nieromantycznej). Mocno przeżywam gdy gdzieś wychodzą razem, albo rozmawiają ze sobą, a potrafią rozmawiać po kilka godzin dziennie. Ze mną nigdy nie miał takiego "flow". Czuję się gorsza, że nie potrafię go tak zainteresować rozmową jak ona.
Tkwimy w zawieszeniu, rozmawiamy, wychodzimy do miasta, ale czasem jeden dzień mnie przytula, a drugiego się do mnie prawie nie odzywa, jakby miał wyrzuty sumienia, że dzień wcześniej okazał mi czułość.
Nie wiem co robić, nie radzę sobie z emocjami, odrzuceniem, nieodwazajemnionym uczuciem.
Bardzo proszę o jakąś poradę.