Nie wiem czy to zaburzenie odżywiana ale myślę, że jestem uzależniona od jedzenia i ta zła relacja n

Tutaj, w tym co Pani przedstawia, moznaby pojsc torem debaty intelektualnej i metodycznej o sposobach odzywiania i dietach. Ja jednak zapraszam Pania do refleksji nad wlasnymi przezyciami w kontekscie, dlaczego to dla Pani jest tak wazne, jaka funkcje pelni Pani relacja z odzywianiem (tak jak to Pani doslownie opisala). Warto by sie temu przyjrzec i poddac to glebszej analizie. Odzywianie to tylko forma manifestacji jakiegos wewnetrznego konfliktu, deficytu, checi poprawienia czegos w sobie. Prosze z zyczliwoscia dla siebie zreflektowac to czego Pani obecnie doswiadcza.

Samoakceptacja niezależnie od rozmiaru ubrania i wyglądu nie jest łatwa. Zawsze będzie coś, co można poprawić, znajdzie ktoś ładniejszy, wyższy czy szczuplejszy itd. Cykle diet i "odpuszczania" często powodują efekt jojo, a wielkość wagi coraz bardziej wzrasta i pogarsza samopoczucie mobilizując do kolejnej diety. Bardzo często przy redukcji pojawia się cel - schudnąć, najlepiej jak najszybciej, ale celem realnym powinna stać się trwała zmiana nawyków żywieniowych oraz wzorców aktywności fizycznej. Zakładając, że byłaś pod profesjonalną opieką - dietetyk/trener/fizjoterapeuta, pojawia się pytanie skąd cykle objadania? Z moich doświadczeń zawodowych wynika, że częstą przyczyną bywa szeroko pojęty stres - konflikty ze znajomymi, trudna sytuacja rodzinna, kłopoty w szkole/pracy, uczucie osamotnienia, smutku, złości, ale i uwaga! radości, chęci zrobienia sobie nagrody. Jak jest u Ciebie, nie wiem. Możesz sama się nad tym zastanowić próbując stworzyć dzienniczek emocji. Zapisujesz wszystko, co jesz z planu żywienia i wszystkie ekstra przekąski, próbujesz obserwować i zapisywać jakie uczucia Ci towarzyszą, o jakiej porze dnia pojawiają się kryzysy. Innymi słowy szukasz powiązań między tym co jesz i co się w Tobie dzieje. Jak zrozumiesz pewne wzorce zachowań, dalej masz szansę je zmienić. Bywa, że praca z psychologiem i dietetykiem jest bardzo przydatna, ale znam też osoby, które potrafiły sobie poradzić same.
Niezależnie od tego, czy popełniasz wiele błędów w swoim stylu odżywiania czy ćwiczeń, bardzo mocno zachęcam Cię do zrobienia badań kontrolnych wykluczających anemię, niedoczynność tarczycy, Hashimoto, insulinooprność, niedobory witaminowe. Bywa tak, że rozregulowany apetyt czy waga nie są Twoją winą, ale zaburzeń/deficytów fizjologicznych, więc właściwie od tego należy zacząć zdrowszą część życia.

Życzę Ci powodzenia w drodze do lepszego samopoczucia.
Aleksandra Zaród

Szanowna Pani,
Sytuacja, którą Pani opisuję wydaje się mieć podłoże psychiczne, dlatego najlepiej byłoby skorzystać z psychoterapii, która pozwoli zrozumieć uruchamiające się wtedy mechanizmy.
Jest to napewno poważny problem, którego nie należy bagatelizować
Pozdrawiam i powodzenia,
Karolina Koczur

Dzień dobry, relacja z jedzeniem, która Panią niepokoi prawdopodobnie wymaga głębszego rozpoznania. Poznanie tego jak wpływa na różne aspekty życia oraz wypracowanie nowej, lepszej relacji to obszar, którym zajmuje się psychoterapia i psychodietetyka. Ta pierwsza jest szczególnie przydatna gdy relacja wiąże się z negatywnym obrazem własnego ciała, z trudnymi doświadczeniami w tym aspekcie. Psychoterapeuta podczas konsultacji przyjrzy się uważnie opisywanej trudności choćby pod kątem tego czy nie zmaga się Pani z zaburzeniami odżywiania.
Pozdrawiam - Aleksandra Pieślak