Niesmialosc

Witam,
W sytuacji gdy nasilenie zachowań izolacyjnych utrudnia codzienne funkcjonowanie oraz ogranicza nawiązywanie i podtrzymywanie pozytywnych relacji z rówieśnikami należy skonsultować się z psychoterapeutą i rozpocząć terapię.
Pozdrawiam serdecznie, Natalia Kabała - Michna

Witam, na pewno warto udać się do specjalisty, czyli psychologa, który będzie mógł zdiagnozować przyczyny wymienionych przez Panią trudności u nastolatki, a następnie pomóc jej w radzeniu sobie z nimi. Nie należy zostawiać jej samej z tymi problemami lub czekać na to by eskalowały.

Jak w przypadku wszelkich trudności, jakich doświadcza nasze dziecko warto być przy nim, uważnie je wspierać i pomagać w szukaniu najskuteczniejszego sposobu rozwiązania trudności. Wyobrażam sobie, że ten problem istnieje od dawna, a autor tego pytania czuje się bezradny wobec niego i dlatego szuka pomocy. Być może nieśmiałość i rezerwa we wchodzeniu w relacje z ludźmi jest wspólną trudnością dziecka i rodzica. Wtedy oboje potrzebują wsparcia w odnalezieniu się w tej sytuacji i rozwiązaniu jej. Plusem jest to, że rodzic dobrze rozumie naturę problemu i swoje dziecko w tym problemie.

Polecam konsultację z psychoterapeutą w celu ustalenia najlepszego kierunku działania dostosowanego do Państwa potrzeb.

Pozdrawiam,
Justyna Gmurek-Lewandowska

Rozumiem, że córce jest ciężko. Najlepszym rozwiązaniem będzie psychoterapia u dobrego specjalisty zajmującego się młodzieżą. Po kilku sesjach będzie już nieco lepiej, a i Pani będzie się mniej martwić. Pozdrawiam serdecznie

Polecam warsztaty socjalizujące dla młodzieży, grupowe albo konsultację (oczywiście po Państwa rodziców zgodzie na nią), która zanalizuje źródła, intensywność problemów oraz pozwoli wypracować wstępnie (adekwatnie też dla osoby/ jej historii oraz temperamentu) strategię zmiany/ osiągnięcia przez dziecko, oczekiwanego celu. W Gdańsku z pewnością znajdziecie Państwo dobrych specjalistów. Pozdrawiam

Witam. Polecam wizytę u psychologa/psychoterapeuty. Razem łatwiej będzie przepracować problem nieśmiałości. Pozdrawiam

Witam, zatem warto byłoby się skonsultować z psychoterapeutą w celu zdiagnozowania mechanizmów odpowiedzialnych za podtrzymywanie jej trudności, a następnie wypracowania najlepszej strategii dla ich rozwiązania. Polecam psychoterapię poznawczo - behawioralną lub terapię skoncentrowaną na rozwiązaniach. Pozdrawiam Justyna Krupa-Burkiewicz

Witam blokady w kontaktach z rówieśnikami to na pewno duża strata i cierpienie dla dziecka, dlatego im wcześniej dobry psycholog zajmie się sprawą, tym lepiej. Pozdrawiam

Witam,
Nieśmiałość w kontaktach z ludźmi może wynikać z różnych powodów. Może na przykład być wynikiem niepewności wobec samego siebie, niskiej samooceny, takiej myśli :Skoro ja jestem taka, to co mam do zaoferowania innym, a może się tylko ośmieszę jak sie odezwę..itp. Budowanie oceny własnej osoby kształtuje sie od początku życia człowieka. Już od dziecka kiedy to słucha komentarzy bliskich a potem coraz to szerszego grona osób dorosłych i rówiesników najpierw w rodzinie, potem przedszkole i szkoła. Zwłaszcza w okresie dojrzewania dziecko "wyczulone "jest na uwagi usłyszane pod własnym adresem. Na tej podstawie buduje swoją samoocenę. Oczywiście nie jest to proces nieodwracalny, ale też by wpłynąć na pozytywny obraz siebie dorosły może wraz z dzieckiem udać się na terapię by popracować nad nowym sposobem komunikacji, interakcji bardziej budującym dla nastolatka. Oczywiście nie jest to propozycja na spotkanie jednorazowe. Niemniej jednak warto zainwestowac czas by otwaorzyć dziecko na nowe relacje i na własnego siebie, co zaprocentuje nie tylko tu i teraz ale także w dorosłości i na całe życie.
Pozdrawiam,
Iwona Rutkowska

Myślę,że warto skorzystać z grup rozwoju osobistego, na których można poznać lepiej siebie, swoje zachowania, nauczyć się wielu nowych kompetencji (m.in. radzenie sobie ze stresem, umiejętność komunikacji, wyrażania własnego zdania, czy popracować nad poczuciem własnej wartości i relacjami z innymi osobami). Poza tym najważniejsze jest to,że nabywa się doświadczenia w grupie rówieśniczej. Z reguły takie grupy powstają przy Fundacjach lub Stowarzyszeniach....., proszę szukać ich w swoim miejscu zamieszkania.
Pozdrawiam serdecznie.

Dzień dobry,

Córka jest już nastolatką. Zachęcam Panią do rozmawiania z nią o tym, z czym się boryka, o jej kłopotach, problemach, trudnościach. Może Pani ją zapytać o to, w jaki sposób może jej Pani pomóc, zaoferować swoje wsparcie. Podzielić się własnym niepokojem w związku z tym, co Pani obserwuje.

Jeśli takie rozmowy nie przyniosą większych rezultatów lub po prostu – córka wprost wyrazi chęć skorzystania z jakiejś pomocy z zewnątrz, sugeruję udanie się na wizytę do psychologa, który specjalizuje się w pracy z młodzieżą.

Być może dobrym pomysłem byłoby, aby najpierw Pani sama zasięgnęła bezpośredniej opinii specjalisty (w porozumieniu z córką). Sądzę, że jeśli nakreśli Pani problem nieco szerzej (z naciskiem na możliwe przyczyny takiego zachowania), prawdopodobnie uda się znaleźć odpowiednie rozwiązanie na opisaną przez Panią sytuację.

Tych rozwiązań jest wiele, ale należałoby wybrać takie, które będzie najbardziej odpowiednie dla Pani dziecka i adekwatne do zaistniałych okoliczności.

Gdybym mogła jeszcze w czymś pomóc, zapraszam serdecznie do kontaktu.

Pozdrawiam,
Anna Mieszkowska

Witam,
proponuję spotkać się z psychologiem i ustalić formy pomocy dla dziecka. Można rozważyć spotkania w grupie terapeutycznej i spotkania indywidualne, które pomogłyby ustalić powody trudności w nawiązywaniu i podtrzymywaniu relacji.

Witam, najlepiej udać się po poradę do psychologa dziecęciego. Pozdrawiam

Dzień dobry. Przyczyn takiej "nieśmiałości" może być bardzo wiele. Rozumiem kłopot, z którym zmaga się córka i wyobrażam sobie, że to dla Niej dotkliwa niedogodność. Być może wynikająca ze zmian, które przechodzi podczas dojrzewania, a być może z innych przyczyn, pozostających niejako poza tą fazą rozwoju. Trudno jest tak po prostu udzielić dobrej rady czy też zasugerować jakieś rozwiązanie, które można byłoby łatwo zastosować i pomóc nastolatce. Żeby móc nieco więcej powiedzieć, musiałbym znać między innymi moment powstania kłopotów, które dotknęły córkę. Kiedy problemy z nawiązywaniem znajomości pojawiły się po raz pierwszy. Czy było tak "od zawsze" czy może nieśmiałość w nawiązywaniu nowych kontaktów pojawiła się w jakimś konkretnym momencie? Co wtedy działo się w życiu córki? Co działo się w Państwa Rodzinie? To ważne pytania, na które udzielone odpowiedzi, mogłyby nieco pomóc zrozumieć naturę problemów nastolatki. Sugerowałbym wizytę u terapeuty zajmującego się młodzieżą, bądź u terapeuty rodzinnego, którzy dokładnie zdiagnozują problemy córki i zaproponują dobre rozwiązania - terapię indywidualną córki lub terapię rodzinną. Pozdrawiam serdecznie.

Witam, zachęcam Panią do wybrania się na konsultację z dzieckiem do psychoterapeuty lub psychologa pracującego z dziećmi i młodzieżą. Specjalista pomoże Państwu rozeznać kontekst tych trudności. Na pewno nie jest to przypadek i z czegoś te trudności wynikają. Stąd moja sugestia by wybrać się na konsultację. Z mojego doświadczenia wynika, że dzieci przeżywają na różnych etapach rozwoju kłopoty adaptacyjne czy relacyjnie. Rolą dorosłych jest rozeznanie tych kłopotów i udzielenie wsparcia. Pozdrawiam - Krzysztof Pawłuszko

Dzień dobry,
Myślę, że w takiej sytuacji ważne jest Pańskie wsparcie i zrozumienie. W wieku, w którym jest Pańska córka często zdarzają się zmiany otoczenia np. poprzez zmianę lub rozpoczęcie nauki w nowej szkole. Jeśli opisany problem dotyczy szkoły, myślę że warto porozmawiać z wychowawcą i psychologiem szkolnym. Można również skorzystać z pomocy psychoterapeuty, który zdiagnozuje problem i rozpocznie pracę z trudnościami córki.
Pozdrawiam

Witam serdecznie,
Nieśmiałość jest problemem wówczas, kiedy lęk u dziecka jest tak duży, że utrudnia mu funkcjonowanie. Jest problemem również wtedy, kiedy dziecko nie może nawiązywać kontaktów z rówieśnikami i w sytuacjach gdy wycofuje się z życia społecznego.
Myślę, że pierwszą rzeczą jaką należy zrobić to porozmawiać z dzieckiem. Następnie należy poszukać pomocy psychologicznej bądź terapeutycznej. Dobrym rozwiązaniem będzie udział córki w terapii indywidualnej bądź grupowej. Podczas terapii indywidualnej można będzie można poznać przyczyny i źródło lęków oraz ustalić postępowanie terapeutyczne.. Udział dziecka w terapii grupowej da mu poczucie wspólnoty, pozwoli zauważyć, że nie tylko ono ma taki problem. W grupie dziecko uczy się różnych nowych umiejętności społecznych, których na co dzień przez własne wycofanie, nie może zdobyć.Bardzo dobrym rozwiązaniem jest udział w terapii systemowej całej rodziny.
Lęki można oswoić.
Pozdrawiam