Obniżone samopoczucie i strata 5 kilogramów - czy to są objawy depresji?

Witam Serdecznie,
Z tych objawów może wynikać, że jest to depresja. Natomiast depresje nie jest tak łatwo zdiagnozować jak by się wydawało. Do chwili obecnej nie opracowano dobrych testów laboratoryjnych, które mogły by diagnozować depresję. Depresje bardzo łatwo pomylić z innymi chorobami. Sugeruje spotkanie osobiste z psychologiem , na podstawie tych kilku objawów nie jestem wstanie jednoznacznie stwierdzić, że to depresja.
Poniżej wymienię podstawowe objawy depresji :

obniżenie nastroju
zobojętnienie
znaczny spadek lub przyrost wagi nie mający związku z dietą
bezsenność lub nadmierna senność
podniecenie lub spowolnienie psychoruchowe
uczucie zmęczenia lub utraty energii
niska samoocena lub poczucie nieuzasadnionej winy
zmniejszenie sprawności myślenia, zaburzenia koncentracji, niemożność podjęcia decyzji
nawracające myśli o śmierci, myśli samobójcze, podejmowanie prób samobójczych.

Miejmy nadzieje, że jest to chwilowe obniżenie nastroju ale warto iść do specjalisty.

Z poważaniem,
Adam Konrad Lewanowicz

Dzień dobry,
niestety na podstawie tak krótkiego opisu kilku objawów nie da się postawić trafnej diagnozy. Jednak spróbuję wyjaśnić kilka kwestii. Depresja to zespół kilkunastu objawów, które mogą występować w różnych konfiguracjach i nasileniu u różnych osób. W zależności od ilości objawów stawiamy rozpoznanie łagodnej, umiarkowanej lub ciężkiej depresji. Dodatkowym warunkiem jest nieprzerwane utrzymywanie się objawów przez 2 tygodnie.
Spadek wagi o ile nie była stosowana żadna dieta, złe samopoczucie rano, męczenie się, brak energii, brak radości, brak odczuwania przyjemności są objawami, które mogą wskazywać na depresję. Jednak w celu postawienia rozpoznania depresji trzeba by przeprowadzić bardzo dokładny wywiad i sprawdzić obecność również innych symptomów tej choroby. Ważnym elementem diagnozy jest też wykluczenie somatycznego podłoża problemu np.: chorób tarczycy, innych zaburzeń.
Sugerowałabym Panu/Pani skontaktowanie się z lekarzem internistą w celu sprawdzenia ogólnego stanu zdrowia i jednocześnie kontakt z psychiatrą lub z psychoterapeutą o wykształceniu psychologicznym, który na podstawie wywiadu postawi właściwe rozpoznanie i zleci leczenie. Skuteczną metodą leczenia depresji łagodnej i umiarkowanej jest psychoterapia np.: poznawczo-behawioralna (zwykle trwa od 12 do 20 spotkań), natomiast w przypadku depresji ciężkiej stosuje się psychoterapię lub psychoterapię ze wsparciem leków.
Mam nadzieję, że moja odpowiedź była pomocna
Pozdrawiam

Witam, niestety to zbyt ogólne informację. Opisana objawy mogą być efektem depresji jak i kłopotów zdrowotnych np. hormonalnych. Więcej informacji o objawach depresji opisałam na stronie podrozedosiebie.pl proponuję sprawdzić czy coś brzmi znajomo lub zapraszam do gabinetu. Pozdrawiam

Jeśli powyższy stan utrzymuje sie ponad 2 tygodnie to mogą być objawy depresyjne. Należy zgłosić się do lekarza psychiatry aby wykluczyć inne podłoże medyczne. Po postawieniu diagnozy depresji na szczęście jest rozwiązanie. Psychoterapia i farmakoterapia znacznie poprawiają funkcjonowanie aż do zupełnego wyzdrowienia. Pozdrawiam mgr Anna Grodzka z Centrum Psychoterapii I Diagnostyki Psychologicznej
Pozdrawiam

Doznania o których Pan/Pani pisze są typowe także dla depresji ale mogą mieć również inne źródła np. hormonalne. Dla precyzyjniejszej odpowiedzi potrzebowałabym dodatkowych informacji np. informacji o wieku, czy przygnębienie poranne i brak energii ulega samoistnie zmniejszeniu w ciągu dnia , czy ostatnio sytuacja w życiu uległa jakiejś wyraźnej zmianie, itd.. Czytając Pana/Pani pytanie rozumiem, że stan emocjonalno-energetyczny wyraźnie uległ pogorszeniu. Warto się o siebie zatroszczyć sięgając po pomoc psychoterapeuty bądź psychiatry.

Opisane przez pana/panią częściowo pokrywa się z kryteriami rozpoznawania depresji. Jednak, żeby postawić takie rozpoznanie jest niewystarczające. Potrzebny jest dokładniejsze wywiad, aby wykluczyć inne możliwości - chociażby depresyjną reakcję na trudną sytuację. Uważam, że w rzetelny sposób mogę pomóc i postawić diagnozę w trakcie rozmowy i po przeprowadzeniu wywiadu. W czasie takiej konsultacji mogę zadać pytania, a Pan/Pani odpowiedzieć, które mogłoby wykluczyć lub potwierdzić postawione w pytaniu przypuszczenie czy to już depresja.
Zapraszam do umówienia się na konsultację.
Edward Buzun

Depresja to poważna choroba i nie diagnozuje się jej bez rzetelnego wywiadu, obserwacji, rozmowy z klientem. Rozpoznanie powinien postawić lekarz. To o czym piszesz, wskazuje na znaczne obniżenie nastroju, ale przyczyną nie musi być od razu depresja. Trzeba wykluczyć inne zaburzenia, jak np: problemy hormonalne, problemy z tarczycą, przewlekły stres.
Warto skorzystać z pomocy specjalisty psychologa, bądź lekarza psychiatry. Nie próbuj leczyć się sam.
Pozdrawiam serdecznie, Katarzyna Wójcik.

Witam, to rzeczywiście objawy z szerokiego spektrum zaburzeń depresyjnych, jednak nie diagnozuje się depresji (na szczęście) aż tak powierzchownie i literalnie. Ten opis może równie dobrze być opisem nierównowagi hormonalnej ( w przypadku kobiet: zaburzenia miesiączkowania, ciąża, połóg, okres karmienia, menopauza, hashimoto, inne autoimmunologiczne schorzenia, w przypadku mężczyzn: przyjście na świat dzieci, utrata pracy, problem z libido, kryzys wieku, choroby tarczycy, choroby zakaźne etc.) czy kryzysu sytuacyjnego, rozwojowego oraz syndromu wypalenia zawodowego, czy też przejawem zwykłego przesilenia zimowego lub anemii itp. Aby Pana/ Panią zdiagnozować i w efekcie skutecznie pomóc, zaprosiłabym do bezpośredniego kontaktu. Tutaj ważnym jest zarówno Państwa samoopis jak i recypatia diagnosty (Jego odczucia i odbiór) w relacji tete a tete (obserwacja i interpretacja kontekstowa - także wyglądu i zachowania). Poza tym, często istotniejsze nawet od objawów somatycznych bywają wskaźniki zewnętrzne, życiowe, obiektywne, czyli czynniki źródłowe. A więc to, czy Pan/ Pani doświadczają przejściowych trudności życiowych, które skutkują oczywistym pogorszeniem dobrostanu, czy ich konsekwencją jest już stan przewlekłego dyskomfortu w wymiarze (nie tylko) nastroju, czy ten stan - np. nie łączy się nam (pozornie lub rzeczywiście) z żadnym ciągiem przyczynowo-skutkowym - możliwe jest do zdiagnozowania tylko po dłuższej wnikliwej, bezpośredniej i często nie jednorazowej fachowej konsultacji. Pozdrawiam i zapraszam do kontaktu w Punkcie

Dzień dobry, wedługg DSM-IV do rozpoznania epizodu dużej depresji niezbędny jest co najmniej dwutygodniowy okres obniżonego nastroju lub też utraty zainteresowania wszystkimi niemal czynnościami i płynącym z nich przyjemnościom. Dodatkowo, w tym samym czasie, musi wystąpić pięć lub więcej spośród wymienionych niżej objawów takich jak depresyjny nastrój przez większość dnia, zmniejszenie zainteresowań i zdolności do przeżywania przyjemności, wyraźny wzrost lub spadek wagi, bezsenność albo nadmierna senność, pogorszenie panowania nad ruchami ciała, wrażenie zmęczenia,
poczucie własnej bezwartościowości i winy, spadek sprawności myślenia i koncentracji
powracające myśli o śmierci i samobójstwie.
Obecnie rozróżnia się od depresji endogennej jeszcze dystymie (inaczej przewlekła depresja nerwicowa). Granica między nimi jest nieostra.
Warunkiem rozpoznania dystymii (wg DSM-IV) jest depresyjny nastrój utrzymujący się przez większą część dni w ciągu co najmniej dwóch tygodni. Dodatkowo muszą wystąpić nie mniej niż dwa z następujących objawów: spadek lub wzmożoność apetytu, nadmierna senność lub bezsenność, poczucie zmęczenia lub braku energii, obniżone poczucie własnej wartości, trudności ze skupieniem uwagi albo podejmowaniem decyzji,
poczucie beznadziejności.
Kiedy diagnoza jest trudna, a objawy niespecyficzne warto najpierw skonsultować się z lekarzem pierwszego kontaktu, aby wykluczyć inne choroby na podstawie badań laboratoryjnych. Wskazana jest także wizyta kontrolna u specjalistów z innych dziedzin medycyny w celu pełnej oceny stanu zdrowia chorego i oceny dotychczasowego leczenia przewlekłych chorób somatycznych występujących u pacjenta. Następnie konieczna jest konsultacja psychiatryczna i dopiero wtedy warto skorzystać z pomocy psychoterapeuty.