Od 5 lat cierpie na nerwice lekowa, z ktora przy pomocy psychiatrow i terapeutow nauczylam sie zyc.

Dzień dobry, rzeczywiście takie objawy często występują w nerwicy. Jeśli chodzi o racjonalność objawów, to zakrztuszenie może zdarzyć się każdemu, ale niekoniecznie musi. Pokarm w sposób naturalny przesuwa się w kierunku gardła, więc myślę, że nie musi mieć Pani obaw o to, że dostanie on się za daleko- odruch połykania jest naturalny, fizjologiczny. U zdrowych osób bez przyczyny nie pojawiają się trudności w połykaniu. Proszę spożywać pokarmy powoli i dobrze przegryzać kęsy jedzenia. Myślę, że taka metodo spożywania posiłków pozwoli Pani na spokojniejsze dokończenie posiłku i zapewni Pani poczucie bezpieczeństwa. Przy silnym nasileniu objawów nerwicowych na pewno przydałoby się Pani wsparcie psychologa bądź psychoterapeuty. Pozdrawiam, Agnieszka B.B.

Witam. Nie pisze Pani o swoim wieku, natomiast proszę zauważyć, że pomimo tych wszystkich trudności, nadal Pani żyje, oddycha i przełyka :) Gdyby w Pani układzie anatomicznym istniały nieprawidłowości w budowie bądź funkcji krtani i przełyku, zapewne już dawno spotkałyby Panią z tego powodu jakieś następstwa. Zalecam konsultację u lekarza psychiatry oraz podjęcie/kontynuowanie psychoterapii.

Dzień dobry, w przypadku zaburzeń lękowych doświadczamy nasilenia i usztywnienia różnych zniekształceń poznawczych, np. "na pewno się zadławię", "kiedy się zadławię, to umrę", "każdy kęs jedzenia może mnie w każdej chwili zadławić", "tylko ciągła gotowość i czujność uchronią mnie przed zadławieniem", itp. Nasz sposób myślenia wpływa na uczucia (budzi lęk) i na działania (np. skłania do wnikliwego poszukiwania informacji na temat zadławień). Psychoterapia poznawczo-behawioralna przewiduje między innymi pracę z przekonaniami charakterystycznymi dla zaburzeń lękowych oraz oferuje skuteczne techniki pracy z objawami. Zachęcam do kontaktu (bądź utrzymania kontaktu) z psychoterapeutą. Jeśli problem lęku utrzymuje się, zmieniając jedynie swą formę (skupienie na oddechu, po czym skupienie na zadławieniu) i dodatkowo pisze Pani, że "nauczyła się żyć" ze swoim lękiem, to możliwe, że potrzebuje Pani wnikliwej pracy psychoterapeutycznej w zakresie głębszych, nieadaptacyjnych schematów poznawczych. Mogą one powodować, że pewne strategie radzenia sobie, wzorce przeżywania emocji, czy sposoby podejmowania decyzji wciąż utrzymują się w Pani życiu, choć powodują wyraźne cierpienie. Może to być niezwykle ważny temat spotkań z psychoterapeutą. Życzę powodzenia, Joanna Burgiełł

Dzień dobry. Od wielu lat doświadcza Pani objawów lęku, jednakże opisuje Pani pozytywne doświadczenia z psychoterapią. Gorąco zachęcam, by i tym razem skorzystać z pomocy psychoterapeuty - proponuję poznawczo-behawioralnego. Nie należy bagatelizować Pani lęku, jednak ważne jest, by zrozumieć, że problemem nie jest to, czego się Pani obawia, a właśnie sam lęk. Podczas terapii będzie Pani miała okazję poznać nieco bardziej jego naturę i zrozumieć mechanizm jego działania, a przez to - rozbroić go i obniżyć natężenie przykrych emocji.
O ile nie ma Pani zdiagnozowanych zaburzeń połykania (dysfagii), zadławienie się jest raczej mało prawdopodobne. Rzecz w tym, że nikt z nas nie ma stuprocentowej gwarancji, że nie zakrztusi się w trakcie jedzenia, ale mimo to jemy i pijemy, nie obawiając się z każdym przełknięciem tego, co nas przeraża, czyli zadławienia. Chodzi o to, by lęk nie rządził naszym życiem. Podczas pracy z terapeutą poznawczo-behawioralnym nauczy się Pani radzić sobie ze swoimi objawami w taki sposób, by nie zakłócały one Pani codziennego funkcjonowania i by nie obniżały jakości życia. Będzie Pani miała także okazję nauczyć się zapobiegania nawrotom zaburzenia lękowego. Pozdrawiam serdecznie.