Od dłuższego czasu czuję że moje życie traci sens. Nie potrafię się niczym cieszyć. Nie panuje nad s

Jeśli stan ten utrzymuje się powyżej dwóch tygodni, rzeczywiście można myśleć o depresji i warto byłoby skorzystać z profesjonalnej pomocy. Poczucie winy z powodu własnego samopoczucia też jest czynnikiem diagnostycznym depresji i w takiej sytuacji proponowałabym dłużej nie zwlekać z wizytą u specjalisty. Życzę zdrowia :)

Dzien dobry Pani zastanawiam sie jak dlugo trwaja te problemy w zwiazku i ze soba z wlasna samoocena i brakiem sil.Zyjemy w czasach silnego stresu groza nam zespoly przemęczenia i wypalenia zawodowego.Proszę zastanowic sie w jakich obszarach ten dyskomfort jest najwiekszy i jakie emocje sa pod spodem.Pyta sie Pani czy to poczatki depresji.Tak jest to mozliwe gdy niereagujemy od dluzszego czasu na wlasne potrzeby badz jestesmy eliminowani ze związku.Latwo przykryc swoj smutek czy niespelnienie pod maska ogolnie zlego samopoczucia.Nalezy rozwazyc dolegliwości i objaw pogorszenia samooceny z psychologiem lub psychoterapeuta.Zapraszam Tamara Bogdanowicz,psycholog,psychoterapeuta,Krakow.

Symptomy które opisane są w pytaniu mogą świadczyć o tym , że dzieje się coś z czym absolutnie można udać się do specjalisty. Dyskomfort spowodowany opisanymi objawami jest juz sygnałem do konsultacji . Czy to są poczatki depresji oceni spacjalista na wizycie. Pozdrawiam serdecznie i służę pomocą.

Opisane przez Panią objawy z całą pewnością należy potraktować poważnie. Cierpienie jest pierwszym symptomem, który zazwyczaj powoduje u pacjentów sięgnięcie po pomoc do specjalisty. Obniżony nastrój oraz apatia, o których pani pisze utrzymujące się przez dłuższy czas może wskazywać na zaburzenia depresyjne. Sugeruję zwrócić się o pomoc do psychoterapeuty aby zdiagnozować w pierwszej kolejności Pani objawy oraz zaproponować odpowiedni rodzaj wsparcia lub leczenia.

Witam serdecznie,
opisane przez Panią objawy oczywiście mogą świadczyć o zaburzeniu depresyjnym. Obniżony nastrój, niechęć, płacz, złe samopoczucie to symptomy sugerujące, że należy udać się do specjalisty. Sugerowałabym również wizytę u endokrynologa i wykonanie kontrolnych podstawowych badań morfologi krwi i hormonalnych. Zaburzenia hormonalne również mogą wpływać w taki sposób na Pani nastrój i samopoczucie oraz dawać objawy zbliżone do depresji.
Pozdrawiam i zachęcam do działania i walkę o dobre samopoczucie i dobre życie.

Dzień dobry. Zaburzenia nastroju i inne objawy, które Pani opisuje i które wpływają negatywnie na różne obszary Pani, życia jak najbardziej wymagają konsultacji specjalisty: psychoterapeuty lub psychiatry. Jakiego typu są to zaburzenia może ocenić tylko specjalista osobiście podczas konsultacji. Polecam tez konsultacje z lekarzem i wykonanie badań hormonalnych przed wszystkim tarczycy. Pozdrawiam serdecznie.

Dzień dobry. Pani super, że Pani już wykonała pierwszy krok tj. potrafi Pani nazwać problem i wie, że Pani chciałaby wzmocnić poczucie wartości siebie, schudnąć i zależy Pani na relacjach z ludźmi. Zachęcam do zrobienia badań krwi i hormonalnych i jednocześnie konsultacji u specjalisty.

Uważam, że opisane przez Panią sygnały wskazują na to, że powinna się Pani udać do specjalisty - psychologa, psychoterapeuty. Pani sposób myślenia, że "przecież wszystko w moim życiu jest w porządku, nie dzieje się nic takiego, co sprawia, że powinnam się tak czuć i udać się po pomoc" występuje często i mam wrażenie, że często jest przeszkodą w poszukiwaniu właściwej pomocy dla siebie. A jeśli czujemy, że coś jest nie tak, że potrzebujemy pomocy, warto po nią sięgnąć. Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego :)

Dzień dobry. Opisane przez Panią problemy mogą świadczyć o depresji. To że Pani zglasza swoje trudności wskazuje na to, że bardzo Pani cierpi i dyskomfort jest nie do zniesienia. Zachęcam do skorzystania z porady specjalisty, który w rozmowie będzie mógł trafnie ocenić jaka forma pomocy będzie odpowiednia. Pozdrawiam Justyna Pojawa-Sidorowicz

Dzień dobry Pani,
z tego, co Pani pisze zmaga się Pani z obciążającymi emocjami, które trudno dokładnie określić-jakie są i skąd się biorą. Wychodzą w postaci płaczu, odbierają radość życia. Czasem tak jest, że jeśli nie dajemy sobie prawa do naszych emocji, bo np inni nie dawali nam takiego prawa, emocje kumulują się wewnątrz nas i osłabiają coraz bardziej. Nie chciałabym się podejmowaść szybkiej diagnozy czy to początki depresji czy nie. Do tego potrzeba większej ilości informacji i kontaktu na żywo. Jednak słyszę, że stany, które Pani przeżywa sa obciążające i nie pozwalają cieszyć się życiem i jednocześnie, że Pani przeżycia i ból nie są uznane za ważne. To Pani samopoczucie (nawet jeśli trudno określić czym jest spowodowane) jest najważniejszym wyznacznikiem tego, czy potrzebuje Pani pomocy. Warto skorzystać z psychoterapii, aby odszukać przyczyny Pani odczuć, odbudować poczucie własnej wartości i radość życia.
życzę powodzenia,
Barbara Matla

Szanowna Pani, o ile ten stan trwa dłużej niż 2 tygodnie, można domniemywać, iż są to zaburzenia nastroju o charakterze depresyjnym. Dobrze by było, gdyby Pani udała się do psychologa, który mógłby Panią zdiagnozować. Prawdopodobnym może być, iż skieruje Panią również do psychiatry, gdyż czasami takie stany, opisywane przez Panią, oprócz psychoterapii, mogą wymagać wsparcia farmakologicznego. Tak samo potwierdzam , jak zostało to już wcześniej wspomniane w powyższych odpowiedziach, potrzebę zrobienia badań hormonalnych. Pisze Pani zarówno o swoim samopoczuciu, które, według Pani, przeszkadza Pani w życiu codziennym, jak i o potrzebie zrzucenia wagi. Radziłabym najpierw podjąć kroki w celu uporania się z problemami emocjonalnymi, a dopiero później z problemami nadwagi. Jeśli zostanie u Pani zdiagnozowana depresja, warto wiedzieć, iż jednym z symptomów tego zaburzenia jest albo utrata wagi, albo jej przyrost. Istnieje duże prawdopodobieństwo, iż już w trakcie wspólnej pracy z psychologiem/psychoterapeutą, waga może zacząć spadać. Bardzo ważne jest to, co Pani czuje. I rozumiem to. Ale warto byłoby może spróbować podzielić się z bliskimi swoimi odczuciami, emocjami, myślami. Oni nie wiedząc co Pani jest, mogą to inaczej interpretować. Proszę się nie izolować. Bliscy mogą Pani dostarczyć wiele wsparcia. I prosiłabym, aby Pani wsłuchała się w swoją pierwszą myśl, która nasuwa Pani skorzystanie z wizyty specjalisty. Jest to rodzaj informacji wysyłanej ze strony Pani organizmu. Proszę jej nie lekceważyć. Jeśli uczyni Pani pierwszy krok w celu uzdrowienia, to będzie on przełomowym. Jeśli się okaże, że zostanie u Pani zdiagnozowana depresja, to warto byłoby wiedzieć, że depresja jest uleczalna, jeśli jest leczona. Dlatego życzę powodzenia, zarówno w postawieniu tego pierwszego, przełomowego kroku, jak i w dalszej drodze powrotnej do dobrego samopoczucia. Maria Christowa-Dobrowolska

Szanowna Pani. Najlepiej byłoby to zdiagnozować w czasie psychoterapii. Funkcjonowanie, kiedy doświadcza Pani tak wielu trudności jest na pewno dla Pani problematyczne . Odważyła się Pani napisać i zrobić pierwszy krok a to już bardzo dużo. Wizyta u specjalisty może przynieść ulgę i znaleźć odpowiednią pomoc, dopasowaną do Pani potrzeb. Zachęcam do poszukania odpowiedniego dla Pani psychologa/psychoterapeuty i udania się na konsultacje. Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego.

Witam Panią opisane przez Panią objawy mogą wskazywać na depresję, zachęcam do wizyty u psychoterapeuty i lekarza psychiatry ponieważ tylko bezpośrednie spotkanie pozwoli na rzetelną diagnozę. Sugerowałabym też zrobienie badań na poziom hormonów żeńskich i przebadanie tarczycy. Serdecznie pozdrawiam Alicja Giezek

Droga Pani, objawy o których Pani wspomina mogą świadczyć o depresji. Powodują, że traci Pani nadzieję, sens, ma Pani trudność w radzeniu sobie z własnymi emocjami w związku z tym zalewa się Pani łzami oraz nie potrafi znaleźć motywacji do różnych działań. Nie jest więc niczym dziwnym, że każdego dnia ma Pani coraz niższą samoocenę. Zrobiła Pani pierwszy ważny krok, bo napisała Pani o swoim problemie. Teraz warto zrobić kolejny i skontaktować się ze specjalistą - psychologiem/psychoterapeutą/psychodietetykiem w celu postawienia właściwej diagnozy i podjęcia odpowiednich kroków. Serdecznie zapraszam, życzę powodzenia w powrocie do zdrowia, Agnieszka Jaślikowska-Nowak

Negatywne myśli na własny temat, na temat świata i przyszłości mogą prowadzić do pojawienia się objawów depresyjnych, oraz działać jako mechanizm podtrzymujący. Ma Pani natomiast prawo przeżywać świat i siebie na swój sposób. Skoro takie myśli się pojawiają, to nie trzeba ich negować i zakładać, że coś sobie Pani "wmawia", gdyż są one jak najbardziej dla Pani prawdziwe. Pisze Pani, że coraz trudniej jest Pani sobie z nimi radzić. Napisanie o tym jest pierwszym dużym krokiem, który Pani właśnie zrobiła. Możliwe, że w takiej sytuacji przydana okazałaby się pomoc specjalisty psychoterapeuty, lub psychiatry.
Pozdrawiam serdecznie

Dzień dobry. Warto byłoby udać się do psychiatry, który najprawdopodobniej zdiagnozuje u Pani zaburzenia depresyjne, a następnie do psychoterapeuty. Leczenie jest dużo skuteczniejsze gdy łączy się leki (jeśli takie są potrzebne) z psychoterapią. U Pacjentów poprawia się nastrój i ogólne samopoczucie, ale także nabywają oni nowe sposoby radzenia sobie w niejednokrotnie trudnych życiowych sytuacjach. Życzę dużo zdrowia.

Witam serdecznie, mając na uwadze opisane objawy,
bardzo ważne by skonsultować z lekarzem psychiatrą, który ustawi leczenie, a także wziąć pod uwagę psychoterapia, która pomoże dotrzeć do przyczyny problemu.
Serdecznie pozdrawiam i serdecznie zapraszam

Pierwszy krok już Pani zrobiła, zamieszczając na tym portalu swoje pytanie i opisując, co się z Panią dzieje. Warto zatroszczyć się o siebie i zwrócić o pomoc do profesjonalisty. Bagatelizowanie objawów, poczucia smutku, braku motywacji nie pomoże w przezwyciężeniu złego samopoczucia. Z pewnością uda się Pani poradzić z tym, co przynosi smutek, ale warto zrobić to korzystając ze wsparcia. Czasem doświadczamy subiektywnego cierpienia "mimo braku poważnych problemów" (jak Pani to nazywa). Ale za tym, jak się czujemy zawsze stoją nasze zaspokojone albo niezaspokojone potrzeby. // Trzymam kciuki!

wymienione przez Panią objawy mogą wskazywać na zaburzenia nastroju. Warto jednak skonsultować to ze specjalistą, który po rozmowie z Panią będzie mógł zaproponować kolejne kroki, być może udzieli pomocy. Przyczyn depresji może być wiele, do leczenia depresji należy podejść indywidualnie. Zachęcam więc do indywidualnego kontaktu ze specjalistą. Pozdrawiam serdecznie

Dzień dobry
Rzeczywiście takie objawy jak utrata sensu życia, anhedonia (brak odczuwania przyjemności), obniżony nastrój, także bez, zdawałoby się, realnych powodów w życiu, zaniżona samoocena, brak motywacji, izolowanie się od bliskich, trudności w funkcjonowaniu w życiu zawodowym i osobistym mogą być objawami depresji. Przyczyny mogą jednak być także inne, np. nieprawidłowa praca tarczycy ( za czym mogą przemawiać problemy z nadwagą czy niemożność schudnięcia). Ważne, aby diagnozę postawił Pani specjalista po uprzednim dokładnym wywiadzie i niezbędnych badaniach. Zachęcam do jak najszybszej konsultacji.
pozdrawiam serdecznie

Jeśli czuje Pani że potrzebuje pomocy czy wsparcia, a biorąc pod uwagę fakt, że Pani tu napisała o tym, myślę że tak jest, to powinna Pani się udać na konsultację do specjalisty. Objawy, które Pani opisała mogą wskazywać na depresję, ale nie muszą. Warto byłoby aby skorzystała Pani z dostępnej pomocy psychologicznej, czy psychoterapeutycznej dzięki czemu będzie Pani miała szansę na poprawę swojego samopoczucia.

Witam
Jeżeli Pani odczuwa dyskomfort psychiczny, cierpienie to jak najbardziej powinna Pani udać się do psychologa czy psychoterapeuty. Aby postawić diagnozę czy jest to depresja potrzebne jest lepsze poznanie i zrozumienie Pani przeżyć i objawów w bezpośrednim kontakcie ze specjalistą. Pozdrawiam i życzę powodzenia.

Witam serdecznie, Mam nadzieje, ze uzyskala juz Pani stosowna pomoc. Jesli nie, to chcialam Pani powiedziec, iz Pani list jest poruszajacy, a zarazem zglaszane problemy/samopoczucie, jesli trwaja dlugofalowo i/lub nawracaja sa typowymi objawami depresji z fobia spoleczna. Jest to obecnie niezwykle powszechny problem, ale mozemy juz efektywnie go diagnozowac stosownymi narzedziami i leczyc. Zdecydowanie pomocna okaze sie konsultacja psychologiczna i psychiatryczna celem podyskutowania-czy i jaka farmakoterapia oraz formy terapii beda dla Pani najskuteczniejsze.

Tak, mogą to być początki depresji. Zalecam udanie się do specjalistów-psychiatry oraz psychologa/terapeuty.Powodzenia!