Od dłuższego czasu zmagam się z pewnym problemem otóż naprzemiennym objadam się, stosuję głodówki or

Dzień dobry,
Osoby małoletnie powinny być traktowane w sposób szczególny. Podstawową zasadą psychologa w pracy z osobami małoletnimi jest ich dobro, co oznacza, że osoby te w kontaktach z psychologiem mają prawa nie mniejsze niż pacjenci dorośli. Psycholog obowiązuje przestrzeganie tajemnicy zawodowej. Ujawnienie wiadomości objętych tajemnicą zawodową, może nastąpić jedynie wtedy, gdy poważnie zagrożone jest bezpieczeństwo pacjenta lub innych osób.
Do 16 roku życia psycholog może poinformować o tym Twoich rodziców, natomiast indywidualnie warto omówić to ze swoim psychologiem.

Pozdrawiam serdecznie

Dziękuję za pytanie.
Psychoterapia i pomoc psychologiczna jest oparta o zasadę dyskrecji i zaufania, i tak pracują terapeuci w gabinetach czy instytucjach. Natomiast w sytuacji zagrożenia zdrowia i życia, obowiązkiem każdego człowieka jest zgłoszenie tego faktu, w celu udzielenia niezbędnej pomocy.
Zapraszam na konsultację w gabinecie, lub też online.

Dzień dobry. Problem, o którym piszesz jest bardzo poważny. Zachęcam Cię do powiedzenia o tym swojemu psychologowi. Jak sama piszesz, nie jesteś w stanie sobie sama z tym poradzić. Natomiast, co do kwestii informowania rodziców to psychologa obowiązuje tajemnica zawodowa. Natomiast są od niej pewne wyjątki, jak choćby zagrożenie życia lub dowiedzenie się o przestępstwie. Wówczas psycholog ma obowiązek zawiadomić odpowiednie instytucje. Natomiast w kwestii zaburzeń odżywiania i w związku z tym, że jesteś osobą niepełnoletnią sądzę, że psycholog razem z Tobą podejmie decyzję o tym, czy poinformować o tym Twoich rodziców. Rozumiem, że jest to dla Ciebie wstydliwe, natomiast myślę, że wiedza Twoich rodziców na ten temat mogłaby być dla Ciebie dużym wsparciem. Często jest tak, że czegoś się bardzo wstydzimy i nie chcemy o tym mówić w obawie o reakcje naszego otoczenia. Natomiast nie mówiąc nikomu o swoim problemie zostajesz z nim sama. A z tego co piszesz wynika, że sama jesteś zaniepokojona tym, co się dzieje. Moim zdaniem warto jest porozmawiać o tym z psychologiem u którego jesteś w terapii i poprzyglądać się temu, co się z Tobą dzieje. Razem ustalicie, czy i w jaki sposób powiedzieć o tym Twoim rodzicom. Nie mogę dać tutaj gwarancji, ani na to, że Twój psycholog powie o tym rodzicom ani na to, że nie powie. Natomiast jestem przekonana, że jest to sprawa, z którą bez wątpliwości nie możesz zostać sama. Mam nadzieję, ze moja odpowiedź była dla Ciebie pomocna. Monika Leźniewicz-Bajczyk

Objadanie się, głodówki, nadużywanie środków przeczyszczających o których piszesz mogą zaszkodzić Twojemu zdrowiu. Jest to poważna sprawa, której nie powinnaś bagatelizować i wygląda na to, że potrzebujesz pomocy. Rozumiem, że potrzebujesz z kimś o tym porozmawiać. Piszesz o "swojej" pani psycholog - czy znaczy to, że chodzisz na terapię? Jeśli tak, to żeby terapia miała sens i była pomocna dla Ciebie trzeba mówić o ważnych rzeczach, które Cię trapią, a problemy z odżywianiem na pewno do takich należą. Piszesz, że nie chcesz żeby rodzice się dowiedzieli, ale nie jesteś jeszcze pełnoletnia, rodzice są za Ciebie odpowiedzialni i jeśli mają Ci pomóc to muszą wiedzieć jeśli dzieje się z Tobą coś niedobrego. Spróbuj porozmawiać z panią psycholog o swoim problemie i o swoim wstydzie z tym związanym, o tym że trudno Ci o tym mówić. Może wspólnie ustalicie jak i kiedy mogłabyś powiedzieć rodzicom i jak pani psycholog mogłaby Ci w tym pomóc. Powiem Ci tylko, że nie jesteś sama. Wiele dziewcząt ma podobne problemy, nie potrzebujesz się wstydzić. Wsparcie rodziców jest Ci potrzebne w uzyskaniu pomocy, ponieważ dopóki nie ukończyłaś 18 lat nie możesz sama decydować o jakiejś formie leczenia czy np. wizycie u dietetyka czy lekarza.

Dzień dobry,
Cieszę się, że o tym napisałaś, świadczy to o twojej samoświadomości i instynkcie samozachowawczym. Objadanie się, głodówki i przeczyszczanie niewątpliwie należą do zachowań działających na niekorzyść twojemu zdrowiu. Zdecydowanie zachęcam, abyś opowiedziała o tym swojej Pani psycholog, ponieważ jeśli jesteś w terapii, każda taka informacja będzie istotna w całym procesie. Tym bardziej że sytuacja jest poważna i nie można jej bagatelizować. Psychologa obowiązuje tajemnica zawodowa i w ramach przymierza zbudowanego z Tobą powinniście razem ustalić kiedy powiesz o tym rodzicom, ponieważ ze względu na Twój wiek tylko oni w tym momencie mogą Cię w pełni wspierać i pomóc. Wstyd który czujesz, pochodzi z Twoich emocji i jest czymś naturalnym, postaraj się zaakceptować te odczucia i porozmawiać ze swoją Panią psycholog. Jeśli miałabyś więcej pytań, zapraszam na konsultacje.

Dzień dobry, sytuacja, którą opisujesz, rzeczywiście wymaga wsparcia i zaufania Twojej psycholog prowadzącej, jeśli pojawia się u Ciebie tyle różnych obaw, warto popracować nad kontraktem z psycholog prowadzącą. Ustalenie zasad Waszej współpracy sprawi, że poczujesz się pewniej i bezpieczniej w relacji. Kiedy po raz kolejny będziesz się mierzyć z decyzją czy o czymś mówić czy jeszcze nie jesteś na to gotowa, odpowiedź znajdziesz w kontrakcie. W razie pytań służę pomocą i pozdrawiam serdecznie!

Psycholog ma obowiązek poinformować rodziców o sytuacjach zagrażających życiu i zdrowiu. Ja bym namawiała, żeby porozmawiać o tym z psychologiem, gdyż brak rozmowy na ważne tematy może zaskutkowac tym, że terapia nie będzie aż tak skuteczna, jak mogłaby być

Bardzo dziekuje za szczere wyznanie i zauwazenie problemu-to juz bardzo duzo w drodze do zdrowienia. Z Twojego listu wynika, iz cierpisz na zaburzenia odzywiania, ktore jak wiadomo-u mlodziezy, zwlaszcza dziewczat sa, niestety zjawiskiem dosc czestym. Warto zauwazyc, iz zaburzenia odzywiania to choroba calego systemu rodzinnego i cala rodzina jest za te sytuacje odpowiedzialna. Takze, Rodzice powinni wiedziec o Twoim problemach z laknieniem-po to, by efektywnie wlaczyc sie w systemowa terapie calej rodziny. Koniecznie opowiedz o sytuacji psychologowi, lub poszukaj specjalisty, ktoremu zaufasz-moze byc to na poczatek, oczywiscie Internista/Lekarz Rodzinny/Lekarz Pierwszego Kontaktu/Pediatra. Wazne, zeby komus o tym opowiedziec i ustalic plan dzialania. Nalezy zaczac od medycyny-czyli sprawdzic jak choroba wplynela na Twoj organizm i ogolny stan zdrowia. Psycholog pomoze znalezc Ci przyczyny-rozpoznac konflikty wewnetrzne, ktore doprowadzily do stosowania takich niekonstruktywnych sposobow radzenia sobie z napieciem emocjonalnym. Zycze powodzenia! Jestes na dobrej drodze!