Od dwóch lat chodzę do seksuologa. Wcześniej próbowałam terapii u różnych psychoterapeutów itp. (w s

Od dwóch lat chodzę do seksuologa. Wcześniej próbowałam terapii u różnych psychoterapeutów itp. (w sumie będzie to chyba z kilkanaście osób) i nigdy mi to nie pomogło w moich problemach, przeciwnie mam wrażenie, że te rozmowy pogłębiły negatywne skutki doznanych przeze mnie urazów. Z powodu braku pożądanych rezultatów kończyłam terapię po kilku, czasem kilkunastu sesjach (zdarzało mi się też rezygnować po pierwszym spotkaniu). U obecnej psycholog zostałam, ponieważ w przeciwieństwie do moich poprzednich terapeutów nie stawiała się wyżej ode mnie. Sama również jestem psychologiem. Obecna terapia również nie przynosiła pożądanych rezultatów i moja seksuolog dawno temu stwierdziła, że nie potrafi mi pomóc i powinnam pójść do kogoś innego. Nie wskazała mi jednak nikogo konkretnego, a poprzedni terapeuci również nie chcieli mnie w terapii i dlatego zazwyczaj z niej rezygnowałam, a później słyszałam od ludzi, że za szybko rezygnuję itp. Kontynuowałam więc obecną terapię z nadzieją, że coś się zmieni. Z biegiem czasu polubiłam moją terapeutkę. Niestety w grudniu "rozdrapała" ona moją traumę seksualną i uświadomiła mi, że jestem bardziej seksualnie zniszczona niż dotąd myślałam. Cierpię od tamtego czasu tak bardzo, że umawiam się do niej co tydzień z nadzieją, że doświadczę choć odrobiny ulgi. Terapia jednak wciąż mi jej nie przynosi. Doświadczam coraz większej frustracji. Cały czas wychodzę z sesji z niczym. Cały czasy otwarcie komunikuję też moją frustrację terapeutce, ale nie przynosi to żadnego rezultatu. Jestem zrozpaczona i zdeterminowana, żeby zmienić cokolwiek w moim życiu, ale nie widzę na to szans. Nie mam siły iść do kolejnego terapeuty, po tak wielu porażkach. Zaczęłam już na samo słowo "terapia" reagować lękiem, bo cały czas w wyniku rozmów terapeutycznych (zarówno z obecną terapeutką jak i z poprzednimi) doświadczam bólu psychicznego, po czym zostaję z niczym. Czy pomimo narastającej we mnie frustracji, niechęci terapeuty do kontynuowania terapii, braku określenia jej celu (żaden specjalista, u którego byłam, nigdy go nie nakreślił), powinnam tą terapię kontynuować? A jeśli nie, to czy powinnam podejmować terapię u kolejnej osoby, czy już nigdy tego nie robić? Kiedy mówię o swoich problemach, zawsze słyszę, że powinnam udać się do "specjalisty", nawet wtedy, kiedy już korzystam z jego usług, natomiast od samych specjalistów cały czas słyszę, że nie potrafią mi pomóc i powinnam iść do kogoś innego, ale do kogo nie mam pojęcia.