Od miesiąca żyje jakby mnie w środku (tej emocjonalnej mnie) nie było. Działam jak automat, niby wie

Od miesiąca żyje jakby mnie w środku (tej emocjonalnej mnie) nie było. Działam jak automat, niby wiem że mam coś zrobić, pamiętam, ale nie mam żadnych odczuć które by mnie uświadamiały o rzeczywistości; czy względem innych ludzi. Potrafię patrzeć na własne zdjęcie i poza wiedzą że to ja, nie poznaje się/utożsamiam emocjonalnie. Czuję się obco w swoim ciele, nie mam poczucia rzeczywistości, często wszystko wydaje się wciąż być snem.Nie wiem czy to spowodowane właśnie brakiem uczuć/emocji ale wszystko wokół nie budzi we mnie emocji które zawsze wywoływało - nawet stres. Nawet stresu czy strachu nie czuję fizycznie; żadnych palpitacji serca, żadnych fizycznych manifestacji życia. Mam problemy z wyobraźnią czy wizualizacją.Przyćmiony rozum, obawiam się jechać gdzieś dalej niż rejony zamieszkania bo zwyczajnie nie potrafię ruszyć uczuciami i rozumem żeby się z jakiejś sytuacji wydostać - wymyśleć rozwiązanie.. Wszystko zaczęło się gdy ze stresu przestałam spać,a trwa to ponad dwa miesiące. Nie potrafię już normalnie zapaść w głęboki sen, w jaki zapadałam cale życie. Mam w tej chwili jakieś drzemki płytkie co chwile urywane nad ranem po których zapewne ciało czuje troche odpoczynku, ale dla mnie żaden sen jak się okazało nie przywraca do normalności. Byłam już u internistów, neurologa, psychiatry i w żaden sposób mi nie pomogli. Leki przeciwdepresyjne ani nasenne mi nie pomogły a wręcz pogorszyły sprawę. Robiłam badania krwi, moczu, badanie tarczycy i obecnie myślę o dodatkowych badaniach hormonów (nie wiem jeszcze których) lub tomografii głowy. Ciągle myślę, że pierwotnie długotrwały brak snu coś mi uszkodził, szukam ale już doprawdy brakuje mi tropów. Nie uważam bym miała rzekomą depresję, gdyż chęci i siłę do pracy mam. Na co jeszcze mogą wskazywać objawy? Gdzie i jak znaleźć przyczynę?