Od niedawna doświadczam dużych wątpliwości czy aby na pewno mam te choroby które dotąd myślałam że m
2
odpowiedzi
Od niedawna doświadczam dużych wątpliwości czy aby na pewno mam te choroby które dotąd myślałam że mam. Dotąd myślałam że mam zespół lęku uogólnionego, fobię społeczną i depresję, ale ostatnio zaczęłam się zastanawiać czy naprawdę tak jest, czy może nie mam przypadkiem zamiast tych zaburzeń np. osobowości unikającej, dystymii, jakiegoś innego rodzaju depresji, jakiegoś innego zaburzenia lękowego niż uogólnione... Jeśli chodzi o depresję to od kiedy mi się zaczęła w 2019 roku tak trwa, tylko z miesiąca na miesiąc mi się powoli pogarsza. Więc to chyba nie jest epizod depresyjny, a czy dystymia to też nie wiem, bo np. nie mam siły się myć i nic mi już nie sprawia prawdziwej przyjemności, więc to chyba coś poważniejszego niż dystymia? Ale też nic tak poważnego jak ciężka depresja, bo nie leżę całymi dniami w łóżku i nie tnę się. A co do zespołu lęku uogólnionego to nie wiem czy mogę powiedzieć że mój lęk występuje zawsze, raczej bym to ujęła tak że się często martwię, ale napadowego lęku też chyba nie mogę sobie przypisać bo z tego co czytałam to ataki paniki chyba mnie nie dotyczą, bo są o wiele silniejsze niż to co ja mam, plus nie wiem czy objawy somatyczne, takie jak refluks, problemy z oddychaniem czy dyskomfort na skórze występują tylko w lęku uogólnionym, czy w innych rodzajach zaburzeń lękowych też mogą występować, bo ja mam objawy somatyczne... A jeśli chodzi o fobię społeczną to czytałam że da się w niej mieć np. życie zawodowe a dla mnie to nieosiągalne, więc może mam osobowość unikającą? Choć z drugiej strony osobowość unikająca chyba występuje od dziecka, a ja co prawda byłam nieśmiała, np. płakałam pierwszego dnia w przedszkolu i nie pozwoliłam mamie mnie tam zostawić tego pierwszego dnia i nie jadłam tam obiadów jak wszyscy, ale potem w podstawówce jakoś mi się udawało normalnie gadać z niektórymi rówieśnikami i jadłam obiady, dopiero tak mając 13 lat się całkiem odizolowałam... Naprawdę ciężkie to do ustalenia co mi tak naprawdę jest. I tak, wiem, pewnie państwo napiszecie że nie powinnam sama się diagnozować, ale wizyta u psychologa została mi przełożona dopiero na 15 maja, a do psychiatry pójdę dopiero 17 kwietnia, do tego czasu te wątpliwości nie dadzą mi spokoju. A, i przepraszam że tak długo i chaotycznie napisane
Dzień dobry,
Rzeczywiście, tak jak Pani pisze, nie da się Pani sama zdiagnozować. Diagnozę może Pani postawić specjalista na postawie wywiadu, Z resztą, pytanie brzmi, co by Pani dała ta autodiagnoza, bo raczej nie dałaby Pani spokoju, a dalszy powód do martwienia się. Nie zawsze da się też taką diagnozę postawić na 100 % wiarygodnie, ponieważ każdy z nas jest różny, przeżywa swoje problemy nieco inaczej. Dla mnie, ajko psychoterapeutki, najważniejsze jest to jak Pani konkretnie doświadcza tych objawów, okreslenie z czego moga one wynikać, a to czy np. nazwiemy to lękiem uogólnionym czy napadowym nie ma takiego znaczenia. Dlatego prosze spróbować nie przywiązywać się do tego tak bardzo.
Pozdrawiam i życze powodzenia,
Justyna Wojciechwska
Rzeczywiście, tak jak Pani pisze, nie da się Pani sama zdiagnozować. Diagnozę może Pani postawić specjalista na postawie wywiadu, Z resztą, pytanie brzmi, co by Pani dała ta autodiagnoza, bo raczej nie dałaby Pani spokoju, a dalszy powód do martwienia się. Nie zawsze da się też taką diagnozę postawić na 100 % wiarygodnie, ponieważ każdy z nas jest różny, przeżywa swoje problemy nieco inaczej. Dla mnie, ajko psychoterapeutki, najważniejsze jest to jak Pani konkretnie doświadcza tych objawów, okreslenie z czego moga one wynikać, a to czy np. nazwiemy to lękiem uogólnionym czy napadowym nie ma takiego znaczenia. Dlatego prosze spróbować nie przywiązywać się do tego tak bardzo.
Pozdrawiam i życze powodzenia,
Justyna Wojciechwska
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Rozumiem, że masz wiele wątpliwości i obaw dotyczących swojego stanu zdrowia psychicznego. Twoje myśli i emocje są ważne, i dobrze, że zdecydowałaś się na pomoc specjalistów. Diagnozowanie własnych zaburzeń psychicznych może być trudne i skomplikowane, dlatego najlepszym krokiem jest skonsultowanie się z wykwalifikowanym psychiatrą lub psychoterapeutą, którzy przeprowadzą dokładną ocenę i pomogą ustalić diagnozę oraz odpowiednie leczenie lub terapię.
Pamiętaj, że diagnoza to tylko narzędzie, które pomaga specjalistom zrozumieć twoje potrzeby i dostosować odpowiednie podejście terapeutyczne. Warto również podkreślić, że wiele zaburzeń psychicznych może mieć podobne objawy, co sprawia, że diagnoza może być trudna do ustalenia na podstawie samodzielnej analizy objawów.
Do wizyty u psychiatry i psychologa możesz prowadzić swoje dzienniczki lub notatki dotyczące swoich myśli, uczuć i objawów, co może pomóc w dokładniejszej ocenie przez specjalistę. Warto także pytać specjalistów o wszelkie pytania i wątpliwości, które masz w związku z diagnozą i leczeniem.
W międzyczasie, aby zadbać o swoje zdrowie psychiczne, warto kontynuować zdrowy tryb życia, takie jak regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta, odpowiedni sen i unikanie używek. Ważne jest również, aby mieć wsparcie ze strony rodziny i przyjaciół.
Nie trać nadziei i nie zapominaj, że profesjonalna pomoc jest dostępna. Jeśli masz natychmiastowe potrzeby lub czujesz się zagrożona, skontaktuj się z dostępną w twoim regionie służbą kryzysową lub infolinia dla osób w kryzysie. Warto korzystać z dostępnych źródeł wsparcia i nie czuć się sama w tym procesie.
Pamiętaj, że diagnoza to tylko narzędzie, które pomaga specjalistom zrozumieć twoje potrzeby i dostosować odpowiednie podejście terapeutyczne. Warto również podkreślić, że wiele zaburzeń psychicznych może mieć podobne objawy, co sprawia, że diagnoza może być trudna do ustalenia na podstawie samodzielnej analizy objawów.
Do wizyty u psychiatry i psychologa możesz prowadzić swoje dzienniczki lub notatki dotyczące swoich myśli, uczuć i objawów, co może pomóc w dokładniejszej ocenie przez specjalistę. Warto także pytać specjalistów o wszelkie pytania i wątpliwości, które masz w związku z diagnozą i leczeniem.
W międzyczasie, aby zadbać o swoje zdrowie psychiczne, warto kontynuować zdrowy tryb życia, takie jak regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta, odpowiedni sen i unikanie używek. Ważne jest również, aby mieć wsparcie ze strony rodziny i przyjaciół.
Nie trać nadziei i nie zapominaj, że profesjonalna pomoc jest dostępna. Jeśli masz natychmiastowe potrzeby lub czujesz się zagrożona, skontaktuj się z dostępną w twoim regionie służbą kryzysową lub infolinia dla osób w kryzysie. Warto korzystać z dostępnych źródeł wsparcia i nie czuć się sama w tym procesie.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.